Озод МЎъмин буюк амир темур

 
 
 
* * *
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
43

---

Озод Мўъмин Хўжа. Буюк Амир Темур ёқути 
Ёзиб олган маълумотларим, кечинмаларим битилган 
қоғозларга тикилдим ва бундан кўп фойда йўқлигини англадим. 
Ўзимнинг ўтган ҳаётим кўз олдимда туриб қолди. 
Мен нимани ният қилган, қандай мақсадга интилган бўлсам, 
ўшанга эришяпман. Бироқ бу нарсаларнинг бари осонлик билан 
амалга ошаётгани йўқ. Орзуларим кечикиб ушаляпти. Вақт кўп 
кетяпти. Умр ўтмоқда. Аммо ўзимни овутишим мумкин: ҳеч 
бўлмагандан кўра, кеч бўлгани ҳам дуруст. 
Мен ўз халқимнинг бир заррасиман. Унинг бир вакилиман. 
Халқимга тегишли нуқсонларнинг ва фазилатларнинг бир қисми 
менинг қонимда ҳам бор. Балки, мендаги ҳолат, ҳаётимнинг 
кечиши ҳам халқимдаги ҳолатнинг бир инъикосидир. Агар халқ 
билан шахс ўртасидаги мен айтган алоқанинг озми-кўпми 
мавжудлигини ҳаёт қонуни деб ҳисобласак, демак Ватанимиз 
охир-оқибатда, ҳеч бўлмагандан кўра, кеч бўлса-да, «Буюк Амир 
Темур ёқути» ёхуд «Чироғи олам»га яна эгалик қилар?! 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
44

---

Озод Мўъмин Хўжа. Буюк Амир Темур ёқути 
ФАНТАСТИК ҲИКОЯЛАР 
СИРЛИ ЧОЙХОНА 
Менинг исмим – Фарангисхон. Сизга ҳаётимда содир бўлган 
муҳим бир воқеани айтиб бермоқчиман. Ўша йили еттинчи 
синфда ўқирдим.
Бир куни кечқурун, дадамлар ойимларга эрта тонгдан 
машиналарида Жиззах шаҳрига йўл олмоқчи эканликларини 
айтдилар. Уларнинг бизнес ишларининг бир қисми шу вилоят 
марказидаги қурилиш гипси ишлаб чиқарувчи корхона билан 
боғлиқ эди. Дарҳол эргашдим. 
– 
Мени ҳам ола кетинг, дада! Жиззахда хеч қачон 
бўлмаганман. Тошкентдан ташқарига чиқмаганман. Бир бошқа 
шаҳарни ҳам кўрай!
– 
Чорвоққа чиққансан! Ғазалкентни кўргансан. 
– 
Жиззахни ҳам кўргим келаяпти! 
– 
У шаҳар кичкина ва оддий. Кўрмасанг ҳам бўлади. 
– 
Бир янги синфдошим бор, уларнинг оиласи яқинда 
Тошкентга кўчиб келган. У қиз – ўша ерлик. У, доим Жиззахдан 
гўзалроқ юрт бу дунёда йўқ, деб айтади. Мен шундай ажойиб 
жойни кўришим керак.
– 
Ўқишдан қоласан-ку! 
– 
Жавоб сўрайман, ўтилган мавзуларни китоблардан ўқиб 
оламан!
Дадам ниҳоят кўндилар.
– 
Майли, Фарангисхон! – дедилар, – Фақат эрталаб вақтли 
туриб кетамиз. Бўптими?
– 
Майли! – қувондим мен. – Фотоаппаратимни оволаман. 
Ҳамма жойни расмга тушираман.
Эрталаб соат еттида уйдан чиқиб кетдик. Февраль ойи 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
45

---

Озод Мўъмин Хўжа. Буюк Амир Темур ёқути 
бўлгани учун, кун хали ёришмаган, ғира-шира пайт эди. Ҳаво 
булут бўлса-да, ёғингарчилик йўқ, йўллар қуруқ эди. Шунинг 
учун, биз шаҳарни тарк этиб, текис тўғри йўлга тушганимиздан 
сўнг, дадамлар “Жигули”нинг тезлигини оширдилар. Биз манзил 
сари ғизиллаб елиб кетдик. Мен орқа томондаги ўриндиқда 
жойлашиб олганимча, деразадан атрофдаги далаларни томоша 
қилиб борардим.
Кун борган сари ёришиб борар, манзаралар ҳам 
ёрқинлашарди. Ярим соатлар ўтгач, машинамиз секинлашди ва 
биз бир милиция постидан ўтдик.
– 
Бу қайси шаҳарники? 
– 
Янгийўлники, – хабар бердилар дадам ва бермоқчи бўлган 
саволимни ҳис қилдиларми, қўшиб қўйдилар. – Лекин, бу шаҳар 
трассадан четроқда. Биз у ерга кирмаймиз.
Машинамиз яна илдамлашди. Ўн дақиқалар юрганимиздан 
сўнг, олдинда, йўл четида бир одамнинг қораси кўринди. У 
машинамизни тўхтатиш учун бир қўлини кўтарди. Дадам 
индамай ўтиб кетмоқчи эдилар-у, яқин қолганда у кишининг 
қария эканлигини пайқаб, тормозни босдилар. Сал ўтиб 
кетганлари учун, автомобилни орқага юргизиб, ўша одамнинг 
рўпарасига тўхтатдилар. Ёнларидаги эшикни очиб, сўз қотдилар. 
– 
Ассалом алайкум, амаки! Келинг, ўтиринг, обориб қўяман. 
– 
Ваалайкум ассалом, болам! Мени сал нарироққа ташлаб 
қўясанми? 
– 
Бемалол, ўтираберинг! 
– 
Катта йўлдан ўнг томонга қайриламизда, бир-икки 
чақирим юрамиз, майлими?
– 
Майли, амаки. 
Қария дадамнинг ёнларига ўрнашди. Мен дарҳол салом 
бердим. 
– 
Ассалом алайкум!
– 
Ваалайкум ассалом, қизим! Яхши юрибсанми? 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
46

---