Ҳозирги замон иқтисодий таълимотларининг асосий йўналишлари

Людвиг фон Мизес (1881-1973) ва унинг энг содиқ шогирди Фридрих Хайек (1899-1992)лардир.
Уларнинг мактаби Австрия мактаби деб ҳам аталади. Мизеснинг фикрича, марказлашган бошқарувга асосланган социалистик хўжалик ва ҳукумат томонидан тартибга солинадиган бозор ўзоқ вақт яшаши мумкин эмас, чунки нарх-наво талаб ва таклифни акс эттирмайди. Унингча, социализмнинг «тартибга солинадиган иқтисодиёт»и режаларни ўзбошимчалик билан тўзадиган ташкилотчиларнинг қулига айланади, режаланган тартибсизлик рўй беради. Ягона оқил сиёсат - бу либерализмдир. Меҳнат тақсимоти, хусусий мулк ва эркин алмашув цивилизациянинг мутлақ асослари ҳисобланади. Мизеснинг асосий асарлари қуйидагилар: «Либерализм», «Инсоний ҳаракат: иқтисодиёт тўғрисидаги трактат», «Иқтисодий фан асослари: методология очерклари» ва бошқалар.