O‘zbekiston tarixi (IV asrdan XVI asr boshlarigacha)

Kamoliddin Behzod
XV asr tas-
viriy san’atining ulug‘ namoyandasi-
dir. U musavvirlikda 
«Hirot maktabi» 
deb nomlangan yangi bir ijodiy uslub-
ning asoschisi bo‘ldi. U o‘z davrida 
Moniyi Soniy (Ikkinchi Moniy) deb 
ulug‘langan. U ustoz san’atkor sifati-
da O‘rta Osiyo, eron, Ozarbayjon va 
boshqa o‘l kalar tasviriy san’atining 
taraqqiyotiga samarali ta’sir etdi. Beh- 
zodning ijodi xilma-xil mazmunga 
ega bo‘lib, u tarixiy siymolar (Hu-
sayn Boyqaro, Shaybo niyxon, Alisher 
Navoiy) portretlaridan tortib to serji-
Musiqa
Kamoliddin Behzod
lo hukmdor saroylaridagi qabul marosimlari va jang maydoni 
manzaralarigacha haqqoniy va ta’sirli qilib bera olgan. Ayniqsa,
Dehlaviyning «Layli va Majnun» dostoniga bag‘ishlangan 
uning lirik manzaralari yoki Sharafiddin Ali Yazdiyning 
«Zafarnoma» asari uchun chizilgan jang maydonidagi shid-
datli jang tasvir etilgan miniaturalari nihoyatda jozibador va 
ta’sirchandir. Xullas, tasviriy san’at asarlari bilan badiiy adabi-
yotning o‘zaro uzviy aloqada ravnaq topganligi, biri ikkinchisiga 
samarali ta’sir etganini ko‘rsatadi.
XIV–XV asrlarda yangi kuy va qo‘shiq-
lar, cholg‘u asboblari va musiqa naza- 
riyasiga doir nodir asarlar yaratildi. Juda ko‘p mahoratli sozan- 
dalar, mashshoqlar, bastakorlar va hofizlar yetishdi.