|
O’zining tashqi ko’rinishi haqida noto’g’ri fikr shakllanishi. “Men beo’xshovman”, “Men chiroyli emasman”,”Menga qizlar (yigitlar) qaramaydi” va boshqa fikrlar asta-sekin shaxsga ta’sir etib, ichki konfliktni keltirib chiqaradi. Seksopotologlarning fikricha, shunday shaxslar katta kishi bo’lib yetishganda ham yoshligidagi o’z ko’rinishi haqidagi salbiy fikr ta’sir etib, o’z seksual kuchiga ishonchsizlikni, o’zining yaxshi xotin (er) bo’lishga qobiliyatsizlikni keltirib chiqarishi mumkin.
Hissiy yaqinlikdan qo’rqish. Shaxs boshqa tengdoshlari bilan juda yaqinlashib ketishdan qo’rqishiga sabab, go’yoki uning fikricha, do’stlarida uning haqida salbiy fikr shakllanishi mumkin. Yoki yosh qiz (yigit) o’zining ichki dunyosini boshqalarga ochishga qo’rqadi. Natijada shaxsda doimo o’zining sirlarini “ochib” qo’yishdan qo’rqish ichki konfliktni keltirib chiqarishi mumkin.
Doimiy ikkilanish. “Men o’zim ham nima qilishni bilmayman” deb javob beradi. Tashabbussizlik, qat’iyatsizlik psixiatrlarning fikricha, ikkilanish har xil asab va ruhiy nuqsonlar, kasalliklarga olib kelishi mumkin.
Tengdoshlarga, sheriklarga (katta kishilarda turmush o’rtog’iga haddan tashqari katta talab qo’yish) albatta, bunday xatti-harakat oxiri shaxslararo konfliktga sabab bo’lishi mumkin. Shunga o’xshash yana bir xususiyat, atrofdagi tengdoshlar, yaqinlarini o’ziga o’xshash o’zgartirishga urinish, atrofdagilarning shaxsiy “men”ligini e’tiborga olmaslik natijasida kelib chiqadigan konfliktlar.
Yuqorida keltirilgan sindromlar ko’pchilik yoshlarda ozmi-ko’pmi bo’lishi mumkin, ammo bu belgilar yosh o’sishi bilan yo’qolib yoki kamayib boradi. Bordi-yu, bu psixologik belgi yo’qolmas, balki kuchayib borsa, oxir-oqibat inson hayotda “yakkalanib” qolishi hyech narsa emas. Yakkalik – bu ijtimoiy muhit bilan kelisha olmaslikdan kelib chiqqan psixologik holat. Shaxsning o’z-o’zidan noroziligini, ichki konfliktni keltirib chiqaradigan sabablardan yana biri “Menlik” tushunchasining shakllanishidagi muvozanatning buzilishidan yuzaga keladigan xarakter xususiyatlari.
Birinchi kurs talabasi hyech kimga qo’shilmas, ammo hyech kim bilan yomon munosabatda ham emas edi. Guruhda o’tkazilgan tadqiqotlarda (sosiometriya metodikasi yordamida) bu qizni sherik sifatida hyech kim tanlamadi. Vaholanki, guruhning 93 %ini qizlar tashkil etar edi. Talaba bilan yaqindan tanishish, uning onasi shahar maktablaridan birining rahbari bo’lib, bu qiz bolalar bog’chasiga borgandan, toki maktabni bitirguncha onasining “homiyligida” bo’lgan. Qiz oilaning hamma (akalar, opalar va boshqa qarindoshlar) “sajda qiladigan sanami”, ota-onasining erkasi edi. Qiz odob-ahloqli, uyatchan, sharm-hayoli bo’lishiga qaramasdan, o’zi haqida yuqori fikr shakllanib ulgurgan edi.
Ona va otasining fikricha, qiz juda iqtidorli, kelajagi porloq bo’lib, bu orzu-havaslarning amalga oshishi uchun yagona narsa yetishmas edi. Bu, ya’ni institutni bitirganligi haqidagi diplom. Albatta, onasining va otasining hurmati uchun maktabni a’lo baholar bilan bitirgan qiz, institutga kelib, katta qiyinchiliklarga uchragan. Birinchidan, maktabda u o’qituvchilarning “sevimli” talabasi, tengdoshlar orasida o’ziga xos “o’rni” – bor edi, insitutda u hamma qatori oddiy talabaga aylanib qoldi. Ikkinchidan, maktabda ozgina gapirib bersa, “a’lo” baho olardi, bu yerda “yaxshi” baho olish uchun peshona teri to’kib xizmat qilish kerak. Uchinchidan, uzoq vaqt davomida, qizda o’zining qobiliyatliligi, kelajagi porloq ekanligi haqida noto’g’ri fikr shakllanib ulgurgan edi. Aslida bunday emas-ku.
Natijada real (haqiqiy) “menlik” bilan, ideal “menlik” o’rtasida nomunosiblik yuzaga kelgan. Psixologiya fanida bu tushuncha “Men” konsepsiya deyiladi yoki boshqacha aytganda: shaxsning hayoti jarayonida o’zi haqida shakllangan turg’un fikr va tushunchalar majmuasi.
Maktab rahbarining qizida shu vaqtgacha o’zi haqida shakllangan fikrlar, tasavvurlari, ideal “menni” tashkil etadi. Talabaning asl imkoniyatlari, intellektual, shaxsiy xususiyatlari esa real “menni” tashkil etadi. Ideal “men” bilan real “men”ning o’rtasidagi nomunosiblik talabaga ichki konfliktni va tashqi ijtimoiy muhit bilan ziddiyatni keltirib chiqargan. Natijada: talaba qizda muloqotdan qochish, kamgaplik, guruhda o’zini begona his qilish, o’zidan norozilik kelib chiqqan, oilada (opasining ta’kidlashicha) o’ta injiqlik, yig’loqilik, opalar va ukalar bilan kelishmovchilik kuzatilgan.
Guruhdagi psixologik muhit ancha yaxshi bo’lgani uchun, qizlar bu “kamgap” qizning odamoviligi, o’zlariga qo’shilmasligiga unchalik e’tibor bermaganlar, aynan shu omil qizni guruhga qo’shish yuzasidan o’tkazilgan psixologik tadbirlarni osonlashtirdi. Agar, bordi-yu guruhda psixologik muhit yomon bo’lganda, bu qizning ahvoli nima kechishini tasavvur etish ancha qiyin.
Demak, bola va o’smirlarning psixologik rivojlanishida “Men” konsepsiyasining ahamiyati juda katta bo’lib, bu faqat bola va yoshlarning hulq-atvoriga, balki insonning keyingi hayot tarziga doimo ta’sir etib turadi. Shaxsning maktabgacha davridagi taraqqiyotida “Men” konsepsiya: “men – inson”, “men – o’g’il (qiz) bola” tasavvur va obrazlar shakllanib borsa, keyinroq “men - talaba”, “men – o’rtoq”, “men – sherik”, “men – yigit (qiz)”, “men – talaba”, “men – kasb egasi” kabi o’zi haqidagi obrazlar mustahkamlanib boradi.
Yuqorida keltirilgan har bir tushuncha (“men – yigit (qiz)” yoki “men – talaba” va boshqalar), tasavvur shaxsda yetarli shakllanmasa yoki nuqsonli shakllansa, bu kamchilik shaxsning hulq-atvorida, xatti-harakatida, o’quv va ish faoliyatida o’z aksini topadi. Bu shu shaxsda ichki va tashqi ijtimoiy muhit bilan konfliktga sabab bo’ladi.
Masalan, N. ismli talaba – 17 yoshda. N.ning auditoriyadagi tengdoshlari va auditoriya rahbari bilan kelishmovchiligiga sabab, uning o’z xatti-harakati haqida, auditoriyadoshlari bilan o’zaro munosabati haqida mustaqil fikri yo’q. U jamoaga qo’shilmaydi, auditoriyaning ommaviy tadbirlariga kam qatnashadi. Yoshi 17 da bo’lishiga qarasdan, juda nochor, mustaqil fikri yo’q. Hamma narsani onasi bilan maslahatlashadi, oilada otaning roli juda past bo’lib (bundan tashqari, u o’g’ilning tarbiyasini xotiniga topshirib qo’ygan), N. kim bilan yurishi, kim bilan do’stlashishi kerakligini ona belgilaydi. Vaholanki, biz N.ni infantil shaxs, deb ayta olmaymiz. U auditoriyada “yaxshi” va “a’lo” baholar bilan o’qiydi, bilimlar va qiziqishlar doirasi ancha keng va bu sohada o’z fikri mavjud. Yagona kamchilik bu – N.da yigitlik, erkaklik tasavvuri va obrazlari yetarli emas, ya’ni ko’z oldida unga namuna bo’ladigan erkakning yo’qligi. Erkak bor, ammo, erkak kishiga, yigitlarga xos xususiyatlarni o’g’liga bera olmaydi.
Natijada, N. tengdoshlari va o’qituvchilar bilan doimo konfliktda bo’lib, uni onasi maktabma-maktab ko’chirib yurishdan boshqa chora topa olmagan. Bundaylarni hatto, 18-20 yoshdagi talabalar orasida ham anchagina uchratish mumkin.
Diqqat bilan kuzatsangiz, ular oliy maktabda o’qisalar ham, nochorligi, muteligi, mustaqil fikrlashning kamligi bilan 3-4-auditoriya talabalarini eslatadilar. Yigitlarga xos ozgina vazminlik, ozgina sho’xlik, kuchli iroda, mag’rurlik, mustaqil fikrlash, qat’iy maqsad, qizlarga nisbatan hurmat va boshqa ko’pgina sifatlar va hislatlar yetishmaydi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
