Oʻzbekiston respublikasi oliy va oʻrta maxsus taʼlim vazirligi samarqand davlat universiteti maktabgacha ta`lim kafedrasi

Muhammad Tarag'ay Ulug'bek (1394—1449)
Ulug’bek 1394-yilning 22 martida Eron g’arbidagi Sultoniya shahrida bobosi Sohibqiron Amir Teraurning harbiy yurishi paytida tavallud topdi. U Shohrux Mirzoning to’ng’ich o’g’li. Muhammad Tarag’ay deb ism berilgan bolani bobosi mehr bilan «Ulug’bek» deb atayvergan. Shu sababli uning asosiy ismi Ulug’bek bo’lib qoladi va jahonga ana shu nom bilan shuhrat tarqatadi.
Ulug’bekning otasi Shohrux Amir Temurning uchinchi o’g’li bo’lib, Xuroson hukmdori, ma'rifatli, ilm-fanga qiziqqan shoh edi. Onasi Gavharshodbegim ham o’z davrining oqila, bilimdon ayollaridan hisoblanardi.
«Taqdir bu ulug’ zotning zimmasiga behad ulkan va mashaqqatli vazifalar yukladi. Buyuk sarkarda Amir Temur bunyod etgan saltanatning vorisi bo’lishdek mislsiz sinov aynan unga nasib etdi»(I.A.Karimov).
Ulug’bekning bolalik yillari bobosi Temurning harbiy yurishlarida o’tdi. Garchi Ulug’bek tug’ilganda bir oz zaif bo’lgan bo’lsada, harbiy yurishlar davrida chiniqdi.
Amir Temur nabirasi Ulug’bekning o’tkir zehnli, aqlu farosatli bo’lganligi uchun juda sevardi. «Ko’zimning nuri, saltanatimning umidli niholi», deb erkalatardi. Biroq, Ulug’bek Mirzo nozik bo’lib o’sdi. Buning ustiga ko’p vaqtini kitob mutolaa qilish bilan o’tkazar, davlat ishlariga rag’bati yo’q ko’rinar edi.
Ulug’bekning tarbiyasi bilan buvisi Saroymulkxonim shug’ullanib, sevimli nabirasiga o’quv-yozuvni o’rgatgani, tarixiy mavzularda hikoya va ertaklarni so’ylab bergani uning hayotida o’ziga xos maktab bo’ldi.
1405-1411-yillari o’sha davrning qonun-qoidalariga binoan Ulug’bek harbiy va siyosiy tarbiyadan ilm o’rgangan.
o’rta asrlardan saqlanib qolgan kitoblardan malum bo’lishicha, saltanatga vorislar davlatni boshqarishda muayyan tartib-qoidalar bayon qilingan qo’llanmalar asosida tayyorlangan. Shulardan biri shahzodalar va xonzodalar bilishi zarur bo’lgan «Suluk ul-muluk» (Podshohlarga qo’llanma) kitobidir.
Ulug’bek ham an'anaga ko’ra, mazkur kitobni mukammal o’rganar va unda ko’rsatilgan davlatni idora qilish san'ati — turli lavozim egalarini tayinlash, soliq to’plash, ruhoniylar, mansabdorlar hamda boshqa yurtlardan kelgan elchilarni qabul qilish, xayru sadaqa berish kabi tartib-qoidalar bo’yicha ko’nikmalarni egallaydi.
Ulug’bek yoshligidan ko'p kitob mutolaa qilgan. U, ayniqsa, matematika, astronomiya ilmlariga qiziqdi.
U bobosining xos munajjimi mavlono Badriddin bilan ko’p vaqtini o’tkazar, undan hisob va taqvimdan dars olar, ba'zi kechalari, qor tinib osmon yorishgan paytlari yulduzlarning o’rni va harakatini kuzatish bilan mashg’ul bo’lardi.
Taniqli olim Bo’riboy Ahmedovning fikricha, mavlono Badriddin Samarqandda bo’lgan vaqtda Ulug’bekni Ko’ksaroydagi xos kutubxonasiga boshlab borib, kutubxonaga yangi kelib tushgan alloma al-Farg’oniy tarafidan bitilgan «Kitob fi javome' ilm an-nujum va usul al-harakat as-samoviya» («Yulduzlar haqidagi ilm bilan osmon yoritqichlari harakatining asosini (bir-biriga) qo’shuvchi kitob»)ni ko’rsatadi.
Shunday qilib, Ulug’bek bolalik yillaridayoq mavlono Badriddin Tusiy, Abu Rayhon Beruniy, Umar Xayyom kitoblari bilan hamda Oqsulot va o’trorda «Ziji Malikshohiy» bilan tanishadi.
Fanga bo’lgan zo’r muhabbati, katta qobiliyati va mehnatsevarligi tufayligina Ulug’bek astronomiya maktabining asoschisi va rahbari sifatida ajoyib muvaffaqiyatlarga erisha oldi. Bu maktab butun dunyoda e'tirof etildi, shuhratga sazovor bo’ldi.
Zo’r qobiliyat, o’tkir xotira va asta-sekin bilimlarni to’plash shunga olib keldiki, Ulug’bekda fanga qiziqish va intilish rivojlana bordi. Ulug’bek bilimlarini tinmay chuqurlashtirishi va o’z ustida rauntazam ravishda ishlashi natijasida ko’pgina zamondoshlaridan o’zib ketdi.
1411-yili 17 yoshli Ulug’bek Mirzo Movarounnahr va Turkistonning hokimi etib tayinlanishi temuriylar xonadonida Ulug’bekning mavqei naqadar yuksak ekanligidan dalolat beradi. Ulug’bek hokim bo’lgach, bobosidan farqli o’laroq, harbiy yurishlar bilan qiziqmadi. Aksincha, u o’rta asrlardagi boshqa hukmdorlardan o’zgacha yo'1 tutdi, ko’proq ilm-fanga moyil bo’ldi.
Ulug’bek umrining ilk davridanoq Mavlono Ahmad va Qozizoda Rumiy – falakiyotshunos va riyoziyotchilar ta'sirida ulg’ayadi. Shu sababli uning hayotida aniq fanlar muhim ahamiyat kasb etdi. Yigirma yoshlarida u o’z davrining yirik olimlaridan biri bo’lib shakllandi. U hokim bo’lgan paytidagi olamshumul o’zgarishlar butun o’rta asr madaniyati tarixida betakror voqea bo’lib qoldi.
Ulug’bek safdoshlaridan G’iyosiddin Jamshid Koshiy 1417-yili Samarqanddan Koshondagi o’z otasiga yozgan maktubida Ulug’bekning faoliyati va bilimini quyidagicha tariflaydi:
«Ollohga va uning ne'matlariga shukronalar bo’lsinkim, etti iqlimning farmonbardori, islom podshohi Ulug’bek donishmand kishidurlar. Men bu narsani odob rasmi yuzasidan aytayotganim yo’q. Haqiqat shuki, avvalo u kishim Qur'oni Karimning aksariyat qismini yoddan biladilar. Tafsirlarni va mufassirlarning har bir oyat haqidagi so’zlarini aqlda saqlaydilar va yoddan biladilar, arabchada g’oyat yaxshi yozadilar. Shuningdek, u kishim fiqhdan habardorlar; mantiq ma'nolarining bayoni va usullaridan ham xabardorlar».
U kishi riyoziyot (matematika) fanining barcha tarmoqlarini mukammal egallagan va shunday jiddiy mahorat ko’rsatganlarki, har qanday sonni tezlik bilan qo’shish va ko’paytirish iqtidoriga ega bo’lganlar. Inson bino bo’lganidan beri shu kungacha hali hech kimsa u qadar aniq va tez hisoblay olmagan».
Ulug’bek Samarqand, Buxoro va G’ijduvonda uchta raadrasa barpo etdi.
Samarqanddagi madrasa qurilisbi 1417 -yili boshlanib, uch yilda qurib bitkaziladi. Tez orada Ulug’bek madrasaga mudarris va olimlarni to’play boshlaydi va shu tariqa uning falakiyotshunoslik maktabi shakllanadi. Bu maktabning asosiy mudarrislari ilmiy ishlarga qulay sharoit va panoh izlab Temur davridayoq Samarqandga kelgan Taftazoniy, Mavlono Ahmad va Qozizoda Rumiy kabi olimlar edi. Qozizodaning maslahati bilan Ulug’bek otasining mulki Xurosonning Koshon shahridan G’iyosiddin Jamshid Koshiyni chaqirtirdi. Shunday qilib, Movarounnahrning turli shaharlaridan va Xurosondan to’plangan olimlar soni 1417 -yilga kelib 100 dan ortib ketdi. Ular orasida adiblar, muarrixlar, xattotlar, rassomlar, me'morlar bor edi. Lekin yulduzshunoslik va riyoziyot sohasidagi olimlar sharafliroq va obro’liroq edi. Ular orasida Qozizoda va Koshiy eng nufuzli edilar.
1420-yili Samarqand madrasasining tantanali ochilishi bo’ldi. Manbalarda qayd etilishicha, «madrasa binosi bitishiga yaqinlashganda, bu erga to’plangan adabiyot, san'at va fan namoyandalari Ulug’bekdan madrasaga kimni mudarris etib tayinlamoqchisiz, deb so’rashganda, Ulug’bek barcha fanlardan xabardor biror odamni qidirib topaman, deb javob bergan. Shu erda g’ishtlar orasida oddiy kiyimda o’tirgan mavlono Muhammad Ulug’bekning bu gapini eshitib qolgan va shu onda o’rnidan turib, bu vazifaga men loyiqman, degan. Shundan keyin Ulug’bek uni imtixon qilib, uning chinakam bilimdon odam ekanligiga ishonch hosil qilgan va uni hammomda yuvintirib, yaxshi kiyintirish to’g’risida buyruq bergan. Madrasaning ochilishida mavlono Muhammad mudarris sifatida ma'ruza o’qigan; mavlono Muhammadning olimlardan 90 kishi ishtirokida qilgan ma'ruzasini Ulug’bek bilan Qozizoda Rumiydan boshqa hech kim tushuna olmagan. Chunki bu ma'ruza haddan tashqari ilmiy jihatdan kuchli va murakkab masalalarni o’z ichiga olgan edi».
Bu erda tilga olingan Qozizoda Rumiy (Salohiddin Musa bin Mahmud) mashhur matematik va astronomdir. U Ulug’bek madrasasining dastlabki mudarrislaridan biri edi. G’oyat bilimli bu olimni zamondoshlari «O'z davrining Aflotuni» deb ataganlar.
Ulug’bek asarlarining sharhchisi, Qozizoda va Ulug’bekningiste'dodli shogirdi, samarqandlik matematik va astronom Alouddin Ali ibn Muhammad Qushchidir. U «O'z davrining Ptolomeyi» deb nom olgan. Ali Qushchi ilmiy ishda Ulug’bekning eng yaqin yordamchilaridan biri edi. Ulug’bek maktabi namoyandasi sifatida Ulug’bek asarining sharhchisi astronom Chalabiy nomi ham diqqatga sazovordir.
Madrasada boshqa mudarrislar bilan bir qatorda, Ulug’bekning o’zi ham astronomiya bo’yicha ma'ruzalar o’qir edi. Uchinchi darajali algebraik tenglamaga olib kelgan bir gradus yoyning sinusini aniqlash – Ulug’bek va uning maktabi erishgan ajoyib va eng muhim muvaffaqiyatlardan biri bo’ldi.
Ulug’bek atrofida to’plangan Samarqand olimlari katta ahamiyat bergan eng muhim ilmiy yo’nalishlardan biri falakiyotshunoslik fani edi. Shuni ham aytish kerakki, musulmon mamlakatlarida va umuman islom madaniyatida aniq fanlar, ayniqsa, falakiyotshunoslik va riyoziyot muhim o’rin tutadi. Chunki musulmon kishi qayerda bo’lishidan qafi nazar, erta tongdan oqshomgacha qadar uning uchun besh vaqt namoz farzdir. Namoz yuzni qiblaga — Makkadagi Ka'ba yo’nalishiga qarab o’qiladi. Namozning vaqtlari esa har bir jo’g’rofik kenglikda ham quyoshning erdan balandligiga qarab belgilanadi. Undan tashqari, islomda qabul qilingan hijriy yil hisobi 354 kunni tashkil qiluvchi 12 qamariy oydan iborat bo’lib, yangi oy — hilolni masjid minorasidan yoki rasadxona tepasidan ko’z bilan ko’rib aniqlangan. Shuning uchun musulmon kishining hayoti falakiyotshunoslii, riyoziyot, jo’g’rofiya, hunarmandchilik va me'morchilikka aloqador quyidagi masalalarni hal qilish bilan bog’liq bo’lgan:
1) joyning jo’g’rofik yo’nalishlarini aniqlash;
2) mahalliy meridian bilan qibla yo’nalishini ko’rsatuvchi katta doira orasidagi burchakni aniqlash;
3) jo’g’rofik yo’nalishlarni hisoblash uchun aniq riyoziy (trigonometrik) hisoblash qoidalari va usullarini bilish;
4) jo’g’rofik yo’nalish asosida quyosh balandligini aniqlash qoidalarini bilish;
5) quyosh, oy, sayyoralar va boshqa yoritgichlarning kecha-kunduzning istalgan vaqtidagi holatlarini aniqlaydigan sferik astronomiyaning aniq qoidalarini bilish;
6) turli shaharlar orasidagi masofalarni aniqlash uchun geodezik o’lchashlarni bajarish;
7) turli vaqt o’lchash asboblarini yasash;
8) erning ma'mur qismi haqida aniq tasavvurga ega bo’lish uchun xaritalar tuzish;
9) xaritalar tuzish uchun riyoziyotga taalluqli ko’rinish holatlarini bilish;
10) falakiyotshunoslik, jo’g’rofiya va geodeziyaga taalluqli hisoblarni bajarish uchun yuksak aniqlikdagi riyoziy hisoblash usullarini bilish;
11) yoritqichlarni kuzatish ob-havo bilan bog’liq bo’lganligi uchun
meteorologiya va geofizikadan malumotga ega bo’lish;
12) masjid, madrasa va rasadxonalar barpo etish uchun me'morlik san'ati va an'analaridan xabardor bolish.
Yuqorida ko’rsatilgan va bu ro’yxatga kirmagan boshqa ko’plab masalalar shunchalik chambarchas bog’lanib ketganki, ularni hal qilish uchun olim va hunarmandlarning katta jamoa va guruhlari kerak edi. Ana shuning uchun Ulug’bek o’z atrofiga turli ilra va hunar namoyandalarini to’plagan.
Keltirilgan masalalar ro’yxatidan ko’rinib turibdiki, ularning ko’pi falakiyotshunoslikka aloqador. Islomdagi eng avvalgi yulduzlar haqidagi asarlar «Zij» deb atalib, ular asosanjadvallardan iborat bo’lgan.

O’zbek adabiyotining asoschisi, davlat arbobi Alisher Navoiy 1441-yil 9 fevralda Hirot shahrida tug’ilgan. Alisher favqulodda iste'dod egasi bo’lgan, iste'dodining dastlabki uchqunlari u uch-to’rt yoshligidayoq namoyon bo’la boshlagan. Shu vaqtda u Fariddidin Attorning «Mantiq ut-tayr» asarini yod oladi.
Alisherdagi ilm o’rganishga bo’lgan kuchli qiziqish hamda ishtiyoqni o’z vaqtida anglagan ota-onasi uni 1445-yili maktabga beradilar. Maktabda tahsil olayotgan chog’larida o’tmish mutafakkirlari va o’z zamonasining zabardast shoirlarining ijodlari bilan yaqindan tanishadi. Mazkur davrda mayjud badiiy asarlar mazraunini o’qib-o’rganish bilan kifoyalanib qolmay, mustaqil ravishda she'rlar yoza boshlaydi. Alisher tomonidan yaratilgan she'riy misralar o’zida yuksak badiiy va falsafiy fikrlarni aks ettirar edi. Chunonchi, uning ustozi Lutfiyga o’qib bergan quyidagi misralari bugungi kunga qadar she'riyat ixlosmandlarining hayratiga sazovor bolib kelmoqda: