|
Federativ davlat
Federativ davlat (lot. «feodus» - ittifoq, shartnoma) - murakkab davlat. Davlat va huquq fanida davlatlarning shartnoma va qonuniy tartibga solingan birlashuvini ta’sis etishga asoslangan ittifoqi federatsiya deb ataladi. Demak, o‘zaro birlashishga intiluvchi bir qancha mustaqil davlatlar mavjud bo‘lgan joydagina federatsiya tashkil etilishi mumkin.
Rejalashtirilayotgan Rossiya va Belorussiya ittifoqi munosabati bilan hozirgi vaqtda federatsiya haqida juda ko‘p gapirilayotgani diqqatga sazovor. Bunda ajablanarli joyi shundaki, ko‘pchilik (siyosatchilar, yuristlar, jamoat arboblari ham) federatsiya nima ekanligi haqida juda mavhum tasavvurga ega ekanlar. Shu munosabat bilan biz tarixga murojaat etishga qaror qildik.
Federatsiyaning kelib chiqish tarixini taxminan shunday tasavvur etish mumkin: siyosiy jihatdan shakllanib bo‘lgan bir qancha kichik davlatlar mustaqil yashashga intilishadi-yu, biroq tashqi xavf-xatar va ichki qiyinchiliklar ulardan boshqa o‘zlariga o‘xshash davlatlar bilan birlashishni talab qilayotganiga ishonch hosil qiladilar. Shunday qilib, ular mazkur birlashuv nimalardan iborat bo‘lishi hamda qanday qonuniy tartibda bu amalga oshirilishi haqida shartnoma tuzib, yagona davlatni barpo etadilar. Bu birlashuv, odatda, «abadiy» deb e’lon qilinadi.
Shveytsariyada xuddi shunday voqea sodir bo‘lgan. U yerda kuchli qo‘shnilarga qarshi kurash davomida dastlab 1321 yili Uri, Shvits, Nidvalden va Obvalden deb nomlangan kichik davlatlar (kantonlar) strategik jihatidan birlashishdi va keyinchalik «ittifoq yorlig‘i»ni taqishdi. 1332 yili ular federatsiyasiga Lyutsern kantoni qo‘shildi. 1352 yili Syurix, Glarus va Sug federatsiyaga birlashdi. 1353 yili Bern «abadiy» ittifoqqa qo‘shildi. 1415 yili Aargau kantoni Avstriyadan ajratib olindi va federatsiya tarkibiga kiritildi. Shu yildan boshlab Shveytsariyada har yili o‘tkaziladigan federal syezdlar o‘z ishini boshladi.
Ancha keyinroq Amerika Qo‘shma Shtatlari xuddi shunday asosda birlashdilar. Ular dastlab bir-biridan mustaqil 13 ingliz mustamlakasidan iborat bo‘lib, ularning har biri o‘zining maxsus siyosiy va konstitutsiyaviy tarixiga ega edi. 1775 yili bu koloniyalar Angliyaga qarshi kurashda strategik maqsadlarda birlashishdi. 1781 yili, keyin esa, 1787 yili shtatlar federal konstitutsiyalarini ishlab chiqishdi, ya’ni ular endi davlatchilik asosida birlashishgandi. Keyin ular safiga Fransiyadan sotib olingan Luiziana ko‘shildi. Rossiyadan Alyaska sotib olindi. Meksikadan «hududlar», Ispaniyadan Antil orollari tortib olindi.
Yuz yilliklar mobaynida mustaqil siyosiy hayot kechirib kelgan 25 nemis mustaqil davlati va erkin shahari 1871 yili xuddi shu tarzda birlashishdi. Ular «abadiy konfederatsiya» sifatida yagona Olmoniyani tashkil etdi.
1867 yilda Shimoliy Amerikadagi uch ingliz viloyati (Kanada, Yangi Shotlandiya va Yangi Braunshveyg) «Kanada nomli yagona mustaqil davlat»ga birlashdi.
1885-1886 yillarda ingliz suvereniteti asosida oltita Avstraliya mustamlakasi, Yangi Zelandiya va Fiji orollari Avstralosiyo federal davlatiga birlashdi.
Mumtoz ma’nodagi federativ davlatlar pastdan yuqoriga, kichikdan kattaga, ko‘plikdan birlikka shaklida tipik tarzda paydo bo‘lgan. Bunda federal konstitutsiyalar siyosiy jihatdan o‘sib-chatishib ketadigan kichik davlatlar aynan nimalarda o‘z mustaqilliklarini saqlab qoladi-yu, nimalarda yo‘qotishlarini belgilab beradi. Odatda, ularning har biri uchun alohida taallukli bo‘lgan hamda hamdo‘stlik birligiga xavf solmaydigan hamma narsada ularga mustaqillik beriladi.
Agar, mabodo, ittifoq davlati o‘z vakolatini suiiste’mol qilib, mahalliy ishlarga aralashadigan bo‘lsa, mahalliy mustaqillik tarafdorlari federal konstitutsiyaga ishora qilib: «Biz - federalchilarmiz! Bizning davlatimiz unitar emas, federativ davlatdir», deyishadi. Shunday qilib, I.Ilin asosli ravishda ta’kidlaganidek, «federalizm» g‘oyasi o‘zining bosh, birlashtiruvchi, markazlashtiruvchi ahamiyatidan tashqari aks ta’sir holatlarini ham o‘z ichiga oladiki, bular qismlarning so‘nmas o‘ziga xosligi, ularning qonun doiralaridagi mustaqilligi, katta ittifoq qa’ridagi jonli tashabbuskorliklaridan iborat. Muhimi, shuni ta’kidlash joizki, bu aks ta’sir holatlari yuridik emas, siyosiy ma’noga ega, zero, u konstitutsiyaviy normalarga emas, balki ularni hayotda qo‘llash va amalga oshirishga taalluqli»1.
Shuningdek, federatsiya kichik davlatlarning bir-biri bilan chatishib ketishining hech ham birdan-bir va buning ustiga eng yaxshi usuli emasligani nazarda tutish kerak. Tarixning shohidlik berishicha, federatsiya asoslarida emas, balki unitar davlatga singib, to‘la chatishib ketish asosida yaxlit bir butunlikka aylanish hollariga ko‘plab misollar keltirish mumkin. Masalan, Fransiyani olaylik. U hozirgi holatdagi birlikka uch-to‘rt asr davomida erishgan. Vaholanki, dastlab Fransiya bir qirollik, bir kurfyurstlik, 26 gersoglik, olti knyazlik, bir markgraflik, bir erkin graflik, 77 graflik, 19 vitsegraflik, 14 «mulk», bir «mar-kizlik», bir «kaptalat» va 13 vaqf yerlari (ularning ba’zilari keyinchalik Germaniya va Shveytsariyaga o‘tib ketgan)dan tashkil topgan. XIX asr boshlariga kelib, shunchalik ko‘p davlatlarning izi ham qolmadi.
Italiya, Ispaniya, Angliya ham xuddi shunday holatni boshdan kechirdi. Shu holatlarning hammasida kichik davlatlar federatsiyaga kirish yo‘li bilan emas, balki bittasiga singib ketish yoki qo‘shilish orqali birlashgan. Millatlar aralashib, xalqlarning unitar siyosiy shakl doirasida siyosiy farqlanish jarayoni nihoyasiga yeta boshlagandi.
Shunday qilib, tarixda yirik davlatlar vujudga kelishining ikki yo‘li mavjud. Har ikki yo‘l bir nechta yoki ko‘pchilik alohida-alohida davlatlardan boshlanadi. Birinchi yo‘l - shartnomaviy birlashuv (federatsiya) yo‘li; ikkinchisi - unitar davlatga iqtisodiy va madaniy chatishib ke-tishning siyosiy qo‘shilish yo‘li.
Do'stlaringiz bilan baham: |
