O’zbekiston respublikasi oliy va o’rta maxsus ta’lim vazirligi falsafa ma’ruzalar matni

Barqarorlik – jamiyat taraqqiyotining tadrijiy rivojlanishi, ijtimoiy tizimning muayyan darajadagi bir tekis 
faoliyat  ko’rsatish  imkoniyatidir.  U  turg’unlik  tushunchasidan  keskin  farqlanadi.  Ijtimoiy-siyosiy  turg’unlik 
tushunchasi jamiyatdagi mavjud siyosiy, iqtisodiy, ma’naviy tizimning tanazzuli alomatidir.  
Jamiyatda barqarorlik beqarorlik bilan, inqiroz gullab-yashnash bilan almashib turishi ham mumkin. Jamiyatning 
ma’naviy, iqtisodiy, siyosiy, huquqiy sohalarida muayyan yutuqlarga erishilgach, ijtimoiy imkoniyatlar ruyobga 
chiqarilib  bo’lgach,  uning  bundan  keyingi  taraqqiyoti  yo’lida  yangi  muammolar  tug’iladi  va  ularni  hal  etish 
vazifasi  paydo  bo’ladi.  Jamiyat  a’zolarining  ma’naviy  salohiyati,  milliy  psixologiyasi,  tabiiy  ravishda  mavjud 
siyosiy  tuzum  kishilarni  boshqarishning  o’ziga  xos  usullarini  hayotga  tadbiq  etadi.  Insoniyat  hayoti  tarixida 
jamiyat  barqarorligini  ta’minlashning  monarxiyaga  asoslangan,  aristokratik,  totalitar  va  demokratik  usullari 
tajribadan o’tgan.  
Beqarorlik  ichki  va  tashqi  jarayon  va  tahdidlar  natijasida  vujudga  keladi.  Beqarorlik  bir  ijtimoiy-siyosiy 
tuzumdan  boshqa  bir  ijtimoiy-siyosiy  tuzumga  o’tish  davrida  keskinlashishi  mumkin.  Jamiyat  barqarorligining 
izdan chiqishi kishilar psixologiyasidagi salbiy o’zgarishlarda, qonunlarning ishlamasligida, ijtimoiy burchning 
ado  etilmasligida,  ijtimoiy  ideallarning  yo’qolishida,  g’oya  va  mafkuraga  loqaydlikning  kuchayishida,  turli 
jinoiy  guruhlarning  paydo  bo’lishida,  ijtimoiy  adolat  mezonlarining  buzilishida,  davlat  idoralarining  aholini 
boshqarish qobiliyati kuchsizlanishida, turli ziddiyatlarning keskinlashuvida o’z ifodasini topadi.  
Jahon  tajribasi  har  bir  mamlakat  va  xalqning  o’z  taraqqiyot  yo’lini  tanlash  huquqiga  ega  bo’lishi  umumiy 
xavfsizlik  va  ijtimoiy  barqarorlikni  ta’minlash  garovi  ekanini  ko’rsatdi.  O’zbekiston  milliy  mustaqillikka 
erishganidan  keyin  o’z  milliy  davlatchilik  asoslarini  mustahkamlash,  o’ziga  xos  va  mos  taraqqiyot  yo’lini 
tanlash, rivojlanishning o’zbek modelini yaratish imkoniga ega bo’ldi.  
18 
Каримов И.А. Ўзбекистоннинг ўз истиқлол ва тараққиёт йўли. - Т.: Ўзбекистон, 1992. 41 - бет.