95
saqlaydigan soyaboni Frantsiyaga kiritgan. Bu erdagi soyabonlar mumlangan gazlamadan,
dastasi esa suyakdan qilingandi.
Rossiyaga Petr I davrida XVIII asrda Gollandiyadan kelgan,
u erda
zontek
– bu chodr,
polotno , parusina ma`nosini bildiradi, uni quyosh va yomg`irdan
saqlanish uchun kemani
ustidan tortilardi. SHuning uchun XVIII asrda Rossiyada “
zont
” so`zi bo`lmagani bois, uni
“zontik”
deb atashardi. Ilk bor 1720 yilda “zontik ” so`zi dengiz ustavida uchraydi.
XVIII asrda yomg`irdan saqlaydigan soyabon keng tarqalgandi. Dastasi egiladigan
kichkina soyabon ( nem.
Knicker
) 1815 yilda ixtiro etilgan.
Keyngi davrlarda soyabon kostyumning ayrilmas aksessuari bo`ldi. Ularning shakli,
qo`llangan materiali, bezagi, konstruktsiyasi modaga binoan har xil bo`lgan.
Zamonaviy soyabonlarning konstruktsiyasi keskin o`zgardi.
Endi dizaynerlar soyabonni
dizanning ko`pfunktsiyali ob`ekt qilishdi:
soyabon – sumka, soyabon – aravacha
(dastasining
uchi royal` dungolagi shaklida qilinadi).
XX-XXI aa. soyabon muhim aksessuari bo`ldi. Uning shakli har xil bo`ldi:
kvadratsimon, to`g`riburchak, ikki qavat ovalli, chuqur kupolni
ichki tomonida chuntakli,
soyabon-shlyapa, soyabon-xassa, soyabon-sumka
va b.
Soyabonga
qo`llanadigan materiallar ham har xil bo`ldi: suv
o`tqazmaydigan neylon, tabiiy shoyi, nurni qaytaradigan va rezinalangan materiallar. Al`ternativ
materiallar sifatida harir plastik, mo`yna, charm, mahsus suv o`tqazmaydigan modda bilan ishlov
berilgan trikotaj, to`r va b. Soyabonning bezagi ham har xil: to`r, kashta, shokila, popuk, qo`yma
gullar, kapalaklar va b.
Rangi bo`yicha soyabon-sumka, ustki kiyim bilan mos yoki ular bilan kontrastda bo`lishi
lozim.
Soyabonlarni yaxlit yoki ikki va uch karra taxlanadigan turlari keng tarqaldi. Ularning
dastasi ham turli shaklli va har xil materiallardan qilinadi (yog`och, plastmassa, temir).
Soyabon
erkaklar, ayollar va bolalar uchun; kundalik va bashang;
kuz-qish va bahor-
yozga mo`ljallandi.
Galstuklar.
Galstuk yoki bo`yin ro`moli Qadimiy Rimda paydo bo`lgan. Rim legionerlari
uni bo`ynini isitish uchun kiyishgan.
Esdan chiqqan bo`yin ro`molini
Evropada XVII asrni o`rtasida
kiyishadigan bo`ldi. Barokko badiiy uslubi davrida dabdaba kostyumlar, katta pariklar kiyishgan,
bo`yin ro`mol esa yoqani o`rniga bo`lgan. Uni bo`yniga aylana o`rab oldida bantga bog`lashgan.
SHunday ro`molni frantsuz askarlari kiyishgan. Ular ro`molni shunday usulda o`rashni Lyudovik
XIV yollagan xorvat askarlari kiygan bo`yin ro`moli “
cravate”
dan (xorvat so`zi) taqlid etishgan.
XVII asrni 70-yy. bo`yin ro`molni bir necha tor bantga bog`lab, to`r
uchlarini jyustokorni (kaftan) ustiga chiqarishardi.
90-yy.
a-la-Steinquerk
paydo bo`ldi. Uni bo`yinga aylanasiga o`rab, uchlarini
jyuyustkorni uchinchi izmasiga kirgizishardi. Galstuk atamasi 1692y. Steyinkerkdagi
(SHteyinkirxe) jang bilan bog`liq, u erda frantsuz askarlari inglizlarni ustidan g`alaba qozongan.
“Xech qanday jangdan keyin qilinmagan marosim bilan Parij saroyida
va barcha qirollikda
g`alaba nishonlangan... Bu davrda erkaklar qiyin bog`lanadigan to`r galstuklar kiyishgan. Jang
oldidan askarlar tez kiyinib, galstuklarini pala-partish bog`lashgan. Ayollar o`z liboslari uchun
uni namuna sifatida olishgan” (Vol`ter, “Frantsuz qirollar Lyudovik
XIV va Lyudovik XVni
podsholik tarixi”).
Do'stlaringiz bilan baham: