O‘zbekiston respublikasi davlat soliq qo‘mitasi farg‘ona soliq kolleji “tasdiqlayman”

29-MAVZU:KASBIM – FAXRIM


Reja:
1.Hunarning yomoni bo‘lmaydi.
2.Hunarning foydasi.
3.Mehnat qilish va kasb tanlash huquqi.

Dunyoda kasb-hunarlar ko‘p. Hayotda har bir kasbning o‘ziga xos o‘rni, ahamiyati bor. Novvoy xalq dasturxonini to‘yimli va shifobaxsh nonlar bilan ta’minlasa, shifokor bemorlarni davolaydi. Aqlli va donishmand odam har qanday fan cho‘qqisiga, ulug‘ martabaga erishganda ham o‘z ustozlarini unutmaydi, chunki u erishgan barcha muvaffaqiyatlarda ustozlarining aqli, mehnati, qolaversa, aziz umri bor.

Bu kasbning faxr-u iftixori shundaki, o‘qituvchi tarbiyalab o‘stirgan nihollarning hosili qanchadan-qancha avlodlarni bahramand qiladi. Eng baxtiyor, piru badavlat odamlardan biri o‘qituvchi desa bo‘ladi.Negaki, u dunyodagi har qanday gavhardan ham qimmatli bo‘lgan inson farzandini voyaga yetkazib, uni ulug‘ ishlarga voris qilib qoldiradi. O‘qituvchilarning baxt- iqboli shundaki, ma’rifat qasrini bunyod etuvchi aziz avlodni tarbiyalash kabi sharafli ishga da’vat etilganlar. Kasblar ichida alohida faxr va iftixor bilan tarona etiladigani o‘qituvchilik kasbidir.Chunki biror soha yo‘qki, unga o‘qituvchining bevosita yoki bilvosita qo‘shgan hissasi bo‘lmasin. O‘qituvchining bilimidan, aql-zakovatidan, mehr-muruvvatidan bahramand bo‘lmagan kishi yo‘q.
Zamonamizning zabardast olim va shogirdlari, shoir va san’atkorlari, fazogirlari, ishchisi, o‘rmonchisi, shifokori, quruvchi-injeneri – hammasi o‘qituvchidan ta’lim oligan. Shuning uchun ham xalqimiz tog‘ cho‘qqilaridan yuksak mehr-muhabbatini, quyosh nuridek jo‘shqin qalb haroratini “o‘qituvchi” degan so‘zga sig‘dirgan va bu nomni katta e’zoz bilan tilga oladi.
O‘qituvchilar o‘z kasblari bilan qanchalik faxrlansalar, umrlarining bebaho hosili – sevgan kasblarining durdonasi, mevasi, faxr-u iftixori bo‘lgan shogirdlar bilan baxtiyorlar.O‘qituvchi mehnatini taqdirlash “Xalq o‘qituvchisi” degan yuksak unvonning ta’sis etilishida yana bir yorqin ifodasini topdi.O‘qituvchi o‘ziga bo‘lgan bu hurmat bilan birga unga yosh avlodni tarbiyalash kabi faxrli, ayni zamonda juda murakkab va mas’uliyatli vazifa ishonib topshirilganligini juda yaxshi biladi. Bunday ishonchni oqlash biz o‘qituvchilardan juda katta mas’uliyat talab etadi. Ilmiy- texnika taraqqiyoti katta sur’at bilan rivojlana borayotgan bir sharoitda ulug‘ hayot bizning oldimizga yangidan-yangi muhim vazifalarni qo‘ymoqda.
Hunarli kishi barcha insonlarning mushkulini oson qiladi. Hunarsizlik bu aqlsizlik bilan tengdir. Chunki hunar o‘rganib, mehnat qilish badanni yalqovlik, ya’ni bekorchilikdan qutqaradi, bekorchilik esa badanning fasod va bemorligiga sabab bo‘ladi.
Hunar egallashda o‘rganish va eshitishdan nomus qilmaslik kerak ,shunda hijolat va pushaymonlikdan qutulasan. Hunarni donodan o‘rganiladi, ammo nodondan ham hunar o‘rgansa bo‘ladi, chunki nodonga ko‘ngil ko‘zi va aql nazari bilan qarab, uning nopisanda ishlarini ko‘rib, undan o‘zingizni tortasiz. Suqrot aytgan ekan: “Hunardin yaxshiroq narsa yo‘qtur va donishdan ulug‘roq narsa yo‘qtur, sharmdan yaxshiroq zevar yo‘qtur va badxo‘ylikdan yomonroq dushman yo‘qtur”.
Hunarmand kishi hunari sababli qadr va martabasi o‘zgalardan baland bo‘lganini bilib, hunariga avvalgidan ko‘proq e’tibor berib, barcha katta-kichikka hunar o‘rgatsa xalq orasida aziz va ulug‘ bo‘ladi.