Iteratsiyalar
Klassik sharshara hayotiy sikli, o’zida DT talablarni, loyihalashtirishni,ishlab chiqarishni, yig’ish va testlashni ketma-ket bajarilishini ta’minlaydi. Ushbu usulning asosiy kamchiligi, DT talablariga kirtiladigan har bir o’zgartirish qimmatga tushadi. Buning asosiy sababi, ushbu metod orqali o’zgartirish kiritishni aniqlah loyiha oxirida aniqlanadi va o’zgartirish kiritish uchun katta miqdordagi ishni bajarishga to’g’ri keladi. Ushbu usul kichik loyihalar uchun qulay, qachonki DT ga bo’lgan talab qat’iy aniqlangan va o’zgartirish kiritilmaslikka kafolat bor. Afsuski bunaqa loyihalar hayotda juda kam.
RUP DT ni ishlab chiqishda itterativ usulni taklif qiladi, spiral xayotiy siklga asoslangan. Umumiy hayotiy sikl asosiy 4 fazadan iborat. –loyihaga kirish(o’rganish), rivojlanish (rejalarni aniqlashtirish), qurish va qayta ishlash. Har bir faza itteratsiyalar ketm-ketligidan iborat, va ularning soni hohlagancha bo’lishi mumkin. Har bir itteratsiyada DT ning uncha katta bo’lmagan qismini texnologik ishlab chiqishda qo’llaniladigan jarayonlardan iborat. Shu bilan birga buyurtmachiga natijalarni ko’rsatish imkoni mavjud. Bu esa amalga oshirilgan ishni baholash, fikr bildirish va DT ga bo’lgan talabni aniqlash va o’zgartirish kiritishga imkon beradi. Bu kabi tashkilot bir qancha ustivorliklarga ega.
talabga o’zgartirish va aniqlashtirishlar ishlab chiqishning boshlang’ich bosqichida qachonki kod miqdori uncha katta bo’lmaganda, o’zgartirish kiritish unchalik murakkab bo’lmaganda amalga oshiriladi.
Boshlang’ich bosqichlarning o’zida buyurtmachi mutahasislarini boshlang’ich versiya blan tanishtirish imkoni mavjud. Natijada esa oxirgi maxsulot buyurtmachi hohlagan maxsulot bo’lish ehtimoli va sifatli DT ishlab chiqish ehtimoli yuqori bo’ladi.
Arxitekturaviy va integratsion risklar kamayadi. Itterativ usul yordamida o’rganishlar vaqtida ishlab chiqiladigan mustahkam arxitektura quriladi va keyinchalik bir qancha boshlang’ich itteratsiyalarda tekshiriladi. Har bir itteratsiya tizimga yangi elementlarni kiritishni talab qiladi, ya’ni har bir itteratsiyadagiintegratsiya qilinayotgan elementlar soni unchalik katta emas va DT
ning ishlab chiqilgan barcha elementlarini gloab itteratsiyasiga qaraganda osonroq boshqarish bo’ladi.
Itterativ usul Dasturiy elementlarni to’liqroq qayta ishlatishga ko’proq moslashgan. Har bir itteratsiyani analiz qilish tizim arxitektorlariga qayta ishlashga moyil bo’lgan qismlarni ajratib olish va keyingi itteratsiyada qayta ishlanayotgan kod sifatida foydalanish mumkin bo’ladi. Bu xususiyat OY ca KB loyihalashtirish g’oyalari mos keladi.
Do'stlaringiz bilan baham: |