O’zbekiston davlat jahon tillari universiteti

birinchidan,  yoshlarga  va  bo‘lajak  mutaxassis  kadrlarga  chuqur  milliy  va  umuminsoniy 
tarixiy,  g‘oyaviy-siyosiy,  ilmiy-nazariy  dunyoqarashni  singdirish.  Ikkinchidan,  yoshlarda 
milliy tafakkur, g‘urur va o‘zlikni, milliy vijdon va umuminsoniy barkomollikni tarbiyalash. 
Uchinchidan,  yoshlarda  otashin  vatanparvarlik  va  harbiy  jasoratni,  millat  va  Vatanga 
sadoqatlikni tarbiyalash. To‘rtinchidan, yoshlarga milliy va tarixiy qadriyatlarni e’zozlash, 
asrab-avaylash  ruhini  singdirish,  ularda  yuksak  ahloqiy  fazilatlar  (halollik,  poklik,  odillik, 
rostgo‘ylik, 
mehnatsevarlik, 
kamtarinlik, 
imon 
va 
e’tiqodlik)ni 
tarbiyalash.
 
Beshinchidan,  yoshlarni  Vatan  va  xalq,  millat,  ota-ona,  farzand,  tabiat  va  jamiyat 
oldidagi muqaddas burchlarni chuqur his etish va ularga sadoqatlik ruhida tarbiyalash. 
 
O‘zbekiston tarixi fani mana shu yuqoridagilar va bulardan boshqa o‘zining xilma-xil 
imkoniyatlaridan kelib chiqib, komil insonni tarbiyalashga behad katta hissa qo‘shadi. Vatan 
tarixining davlat boshqaruvi va qurilishida, jamiyat va insoniyat taraqqiyotida, millat va xalq 
hayotida tutgan o‘rni hamda ahamiyati benihoya katta ekanligi qadim-qadimdan e’tirof etib 
kelinmoqda. Bunga tariximizning o‘zi guvoh. Shuni alohida ta’kidlash kerakki, tarixning bu 
ajoyib  xislati  va  tarbiyaviy  ahamiyati,  kuch-qudratini  barchamiz  teran  his  etishimiz  va 
anglab yetmog‘imiz lozimdir. 
 
Mahmudxo‘ja  Behbudiy  “Turkiston  tarixi  kerak”  nomli  maqolasida  yozadi: 
“Tarixning foydalaridan ba’zisi ushbudirki, bir millatning na tariqada, qaysi yo‘l ila taraqqiy 
etganin o‘qib, ibrat olmoq yoki bir millatning na sabablardan tanazzul etib, oxiri munqariz 
bo‘lib (tugab-bitib) ketganin o‘qub mundan ham istifoda etmak mumkindir” 
 
Nushiravon  Yovushev  esa  “Turkiston  tarixi”  nomli  maqolasida  tarixga  quyidagicha 
baho  beradi:  “O‘z  milliy  tarixini  bilmagan  millat,  o‘z  otasini  bilmagan  ...  bir  bolaga 
o‘xshaydur... Tarix millatning joni-ruhi, moddiy va ma’naviy hayotidur”. 
 
Xulosa  shuki,  O‘zbekiston  tarixini  o‘qitishning  ahamiyati  behad  katta.  Shuning 
uchun  ham  yurtboshimiz  I.A.Karimov  tarixni  o‘qitishga  katta  e’tibor  berib,  tarixchilarga 
qarata da’vatkorlik bilan shunday deydi: «... Millatimizning haqqoniy tarixini yaratib bering, 
toki xalqimizga ma’naviy kuch-qudrat baxsh etsin, g‘ururini uyg‘otsin».