Osim Mirkarim-2016. p65

E xoja, maro zi lutfi xud parvardi,

Z-ovardani pushti dunba farbeh kardi, Pushti dunbaro barag‘bat xo‘rdi,

Burdi ba shikam onchi bapusht ovardi!<sup>1

1</sup> Ey xoja, menga lutf karam etdingiz, Kart dumba ila siylab xurram etdingiz. Qo‘yning orqasin yeb, orqalab kelgan Yukni qorningizda olib ketdingiz.

O‘qib bo‘ldi-yu, qornini silab kulib yubordi.

Navoiy ham o‘zini kulgidan tiya olmadi.

U ko‘pdan buyon bunday miriqib kulmagan edi. Xira bo‘lib turgan ko‘ngli g‘ubordan tozalanganday bo‘ldi.

• 
  Xoja, buni menga bering, ul hazratning mu- borak qalamlari tekkan bul varaqni asrab olib qo‘yay.
  
• 
  Jonim bila. Agar imkon topsam, yana ul kishini tavof qilib, shu yanglig‘ bir ruboiy keltu- rurmen.
  

Navoiy Abdurahmon Jomiy haqida xotirotlarini yozmoqchi edi, shuning uchun bu ruboiyni xuddi ko‘z qorachig‘iday asrab yurdi.