O‘rta Osiyoda tilshunoslik

-chi: qushchi, xolvochi, kiyikchi, qo‘ychi;

-vul: bakovul, qarovul, yasovul, jig‘ovul;

-l: yasol, kabol, tunqol, sevarg‘ol va boshqalar.

Ma’lum bo‘ldiki, affikslar asarda so‘z yasovchi vositalar sifatida so‘z tarkibida qo‘llanib, yangi so‘z yasash, asosan, ot yasash – shaxs otini hosil qilish uchun xizmat qiladi.

Alisher Navoiy morfologiyaga oid fikrlarni bayon qilar ekan, asosiy, etakchi so‘z turkumi sifatida, maqsadga to‘la muvofiq, fe’llarga murojaat qiladi. Fe’l birliklarning ma’no jihatdan, shakl va qo‘llanishi jihatdan eski o‘zbek adabiy tilining o‘zigagina xos, ya’ni forsiyda uchramaydigan xususiyatlarini, zukko tilshunos sifatida, puxta taxlil qiladi. Aniqrog‘i, u fe’llarning nisbat bilan bog‘liq tomonlariga alohida e’tibor berar ekan, fe’lning o‘zlik, orttirma va birgalik nisbatlarini, ravishdosh shaklini ko‘makchi fe’l yordamida tuzilgan murakkab fe’llarii qayd etadi.

Navoiy fe’lning ortgirma nisbat shakli haqida fikr yuritar ekan, ayni nisbat tushunchasi -t qo‘shimchasi orqali hosil bo‘lishini aytadi, qator misollar keltiradi. Qiyoslang: yugurt, yashurt, chiqart va boshqalar.