O'rta Osiyo iqtisodiy hayotiga kapitalistik munosabatlarning kirib kelishi va milliy burjuaziya hamda jadidchilikning paydo bo'lishi

O'rta Osiyo iqtisodiy hayotiga kapitalistik munosabatlarning kirib kelishi va milliy burjuaziya hamda jadidchilikning paydo bo'lishi

1.1. O`rta Osiyo xalqlarining XVI-XVII asrlarda siyosiy-iqtisodiy hayoti tarixshunosligi.
1.2. O'rta Osiyoda iqtisodiy va etnomadaniy o'zgarishlar
2.1. Jadidchilik harakati va milliy uyg‘onish
2.2. Kapitalistik munosabatlarning paydo bo’lishi

O`rta Osiyo xalqlarining XVI-XVII asrlarda siyosiy-iqtisodiy hayoti tarixshunosligi.
XV asrning 80-90 yillarida kuchayib ketgan tarqoqlik, xususan Toshkent, Farg`ona va Hisorning markaziy hukumatga itoat qilmay qo`yishi, yosh Temuriylarning toji taxt uchun kurashlari davlatning inqirozini tezlashtirdi.
Muhammad Shayboniyxon (1500-1510) – Shayboniylar davlatiga (1500-1601) asos soldi. Lekin, Shayboniylar ham ma`lum darajada iqtisodiy, ijtimoiy va madaniy sohada taraqqiyotga erishgan bo`lsalar-da, baribir ular ham mahalliy yirik er-suv egalarining ayrimachilik harakatlariga barham bera olmadilar.
Abdullaxon soniy 1557 yili Buxoroni egalladi va uzoq davom etgan urushlardan (1557-1582) so`ng Movarounnahrni birlashtirdi. U davlatni markazlashtirdi, lekin uning vafotidan (1598 yil 8 fevral) keyin ayirmachilik harakati avj oldi.
Mana shunday bir sharoitda movarounnahrlik yirik er-suv egalari ruhoniylar va zodagonlar bilan til biriktirib, Jo`jixonning o`n uchinchi o`g`li To`qay Temur naslidan bo`lgan Yormuhammadxonni taxtga o`tqizdilar. Yangi sulola tarixda Ashtarxoniylar (1601-1785) nomi bilan mashhur (Asli Xoji tarxon (Astraxon)lik bo`lganlari uchun sulola shunday atalgan).
Bu davrda mamlakatda tarqoqlik yanada kuchaydi. Dashti qipchoqliklar, asosan qozoq xonlari va qalmoqlar, Xorazm hukmdorlari Abulg`ozixon va Anushaxon Movarounnahrga tez-tez bostirib kirib, uning Chorjo`y, Buxoro va Samarqand shaharlari va qishloqlarini talon-taroj qila boshladilar.
Eron va Shimoliy Hindiston hukmdorlari Boburiylarning Buxoro xonligi ichki ishlariga aralashuvi kuchaydi. Mamlakatdagi beqarorlik Ubaydullaxon soniy (1702-1711) hukmronligi yillarida juda kuchaydi. Ulus hukmdorlari, Balxdagi Mahmudbiy qatag`on markaziy hukumatga bo`ysunmay qo`ydilar. Samarqand va Hisor viloyatlarida yuz qabilasi, Shahrisabz va Qarshida kenagas va mang`it qabilalari xonga qarshi isyon ko`tardilar. Ubaydullaxon soniy o`rniga xon ko`tarilgan Abulfayz (1711-1747) nomigagina xon bo`lib, hokimiyat bir guruh yirik boylar qo`liga o`tib qoldi.
Eron podshohi Nodirshoh (1736-1747) Movarounnahrdagi parokandalik va beqarorlikdan foydalanib, 1740 yilning kuzida Buxoro xonligini o`ziga bo`ysundirdi. Shundan keyin hokimiyat, asosan nodirshoh tarafdori, mang`it qabilasidan chiqqan nufuzli, katta er egasi Muhammad Rahimbiy qo`liga o`tdi. Abulfayzxon o`ldirilganidan keyin taxtga o`tkazilgan Abulmo`min (1747-1751) va Ubaydullaxon soniy (1751-1753) nomigagina xon bo`lib, davlatning muhim ishlarini Muhammad Rahimbiy boshqargan<sup>1</sup>.
1753 yilning 16 dekabrida Muhammad Rahimbiy xon bo`ldi. Shu kundan boshlab Buxoro xonligida hokimiyat Mang`itlar sulolasi qo`lida bo`lib, ular 1920 yilning sentyabr oyigacha hukmronlik qilgan.
1709 yili Markaziy hukumatning zaifligi tufayli Farg`ona vodiysida Qo`qon xonligi (1709-1876) tashkil topdi.