O`quv yili uchun 2- sinf ona tili fanidan dars ishlanmani asl holida

III Yangi mavzu bayoni Muallif haqida qisqacha ma`lumot:
Shoir, noshir va dramaturg Erkin Samandar 1935-yili Xorazm viloyatining Xonqa tumanidagi Navxos qishlogʻida dunyoga kelgan. Xorazm davlat pedagogika institutida tahsil olgach (1952–1957), Xorazm viloyati Qoʻshkoʻpir tumanidagi Beruniy nomli oʻrta maktabda oʻqituvchi (1957–1958)lik qildi. Shundan soʻng , Urganch tumani “Paxtakorlar ovozi” gazetasining texnik kotibi boʻldi. OʻzFA til va adabiyot instituti aspiranti (1967), Oʻzbekiston televideniyesi “Yoshlik” studiyasining bosh muharriri (1967–1969), adabiy-dramatik eshittirishlar programmasining bosh muharriri (1975–1977), “Xorazm haqiqati” viloyat gazetasining muharriri boʻlib ishladi (1977–1990), masʼul vazifalarda faoliyat koʻrsatdi. Erkin Samandar oʻtgan asrning 50-yillarida adabiyot dargohiga kirib kelgan. 1966 yilda “Amu jilolalari” nomli birinchi sheʼriy toʻplami chiqdi. Shundan keyin “Dunyoning yoshligi” (1968), “Osmon toʻla nur” (1970), “Vafo degan gavhar” (1973), “Mening yigitlik vaqtim” (saylanma, 1979), “Qabul soatlari” (1980), “Sohildagi bolalar” (1982), “Yablonya vo dvore” (Moskva, 1982), “Bahor oqshomlari” (1984), “Shedrost rassveta” (1985), “Sevgi fasllari” (1987), “Bu bogʻni qaysi bogʻ derlar” (1988), “Yurakka yoʻl” (1990), “Sevgi kitobi” (1996), “Va yana bahor” (2010, qizi Sayyora Samandar bilan hammualliflikda), “Koʻngil yoshligi” (2010) jami 17 sheʼriy majmuasi nashr etildi.
Shahzodaning bolaligi
Kuzbor Malik kelib malika Oychechak huzurida ehtirom ila bosh egdi. – Yo‘qlagan ekansiz, malikam! Oychechak unga yonidan joy ko‘rsatib, o‘tirishga imo qildi. – Siz yaqinimsiz, Kuzbor og‘a, – dedi malika nigohini unga tikib, – shuning uchun sizga ishonaman. – Malikam! Malik uning qarshisida tiz cho‘kdi.
– Buyuring, ne yumush! Nima qilay? Qayga boray? Oychechak qo‘li bilan o‘tiradigan joyni ko‘rsatdi. – Og‘a, o‘tiring. Kuzbor sadoqat to‘la nigohini unga tikib so‘z qotdi: – Siz, buyuk Xorazmshoh rafiqasi, men qulingizman, xolos. Oychechak minnatdorchilik bilan unga qarab, dedi: – Sizga, og‘am, zarur yumushim bor. O‘g‘lim Jaloliddinni qo‘lingizga topshirmoqchiman. Uni tarbiya qiling. Toki u injiq-tantiq shahzoda emas, balki chinakam bahodir yigit bo‘lsin! Oychechak oltin to‘la hamyonni unga uzatdi. – Jaloliddinni o‘z otalig‘ingizga olib, yaxshi tarbiya berasiz. Oychechak e’tirozga og‘iz juftlamoqchi bo‘lgan Kuzborga endi amr etdi: – Uni ayamang. Bilgan narsangizni o‘rgating. Alp yigit bo‘lsin. Xudoga shukur, savodini chiqardi. Zehni o‘tkir. Ammo, siz unga harbiy ilmni astoydil o‘rgating. Men sizni hozirgi xizmatingizdan ozod qildiraman. Vazifangiz faqat o‘g‘lim bilan shug‘ullanish! Bu faqat mening emas, balki Xorazmshohning ham amridir! – Bosh ustiga, malikam! Oychechak ko‘ziga to‘lgan yoshlarni ko‘rsatmaslikka harakat qildi. – Uni yuzxotir qilmang. Jaloliddin – valiahd, ammo bugundan e’tiboran shogirdingiz, o‘quvchingiz. Kuzbor ta’zim ila chiqib ketgach, Oychechak o‘zini yig‘idan to‘xtata olmadi. Ona uchun o‘g‘lining o‘zidan uzoqlashishi naqadar og‘ir edi. Mamlakatning ko‘rkam viloyatlaridan birida Kuzbor Malik shahzoda uchun qarorgoh hozirladi. Bu yerda uning asl zotli mingga yaqin yilqilari boqilar edi. U shahzodaga birinchi navbatda otda yurishni o‘rgatdi. Hikoyani davomini o’qing. Mazmunini so’zlab bering.