O’quv materiallari

Islom va notiqlik san'ati. Islom endi joriy bo‘lgan davrlar VII—VIII asrlarda hukmdorlar, amirlar, islom shariati peshvolari, podshohlar ham juma kunlari xalq oldida davlat qonun-qoidalari, Quroni Karim, Hadisi Sharif bayoni, odob-axloq to‘g‘risida nutq so‘zlardilar. IX asrga kelib bu odat boshqacha tus oldi. Endi podshohlar emas, balki ularning maxsus tayyorgarlik ko‘rgan odamlari ularning nomidan va'z ayta boshladilar. Qadimda so‘z aytuvchi notiqni — voiz, uning nutqini esa va'z deb ataganlar. Ming-minglab xalq oldida va'z aytish juda og‘ir yumush bo‘lib, uni hamma ham uddalay olmasdi. Chunki, voizlik bilimdonlikni, salohiyatni, so‘zga boylikni, va'z ayta olish iste'dodini, yoqimli ovozni talab etardi. Biron gapni xalqqa ma'qul qilish, ularga oddiy, sodda qilib tushuntirish uchun notiqlar so‘zlarning tovlanishini, sinonim-omonimlarni bilish bilan birgalikda davlat qonun-qoidalaridan, mamlakat hayotidan to‘la xabardor bo‘lishlarini taqozo etardi. O‘z fikrini xalqqa manzur qila olmagan notiq ikkinchi marta minbarga chiqa olmas edi. Shuning uchun notiqlar minbarga chiqishdan oldin doimo puxta tayyorgarlik ko‘rardilar. So‘z aytishning turli-tuman xillarini, vositalarini o‘ylab topardilar. Shuning uchun O‘rta asrlarda notiqlik san'ati ayniqsa O‘rta Osiyoda keng rivojlandi.

XII asrda Bahovuddin Valad, XIII asrda Jaloliddin Rumiy, XV asrda Husayn Koshifiy, Mu'inuddin Voiz, Voiz Haraviy, Zayniddin Vosifiy kabi notiqlik san'atini puxta egallagan so‘z ustalari yetishib chiqdilar. XVI asrlarga kelib notiqlik san'ati turlari, qonun-qoidalarini aks ettiruvchi bir necha ilmiy-uslubiy qo‘llanmalar vujudga keldi. Ayniqsa, Muhammad Rofi Voizning «Avbob-ul-jinon», Voiz Qazviniyning «Zilolu maqol», Voiz Shirvoniyning «Ahsan-ul-ahodis», Muhammad Bobur binni Muhammad Voizning «Hidoyat ut-taqdim», Kuraysh Sindiyning «Anis ul voizin», Mullo Kalon Voiz Samarqandiyning «Ravzat ul voizn», Qozi O‘shiyning «Mirmoh un-najoh» kabi asarlari yosh voizlar uchun qo‘lanma vazifalarini bajargan. Bundan tashqari tarixchi olim Sharafiddin Ali Yazdiyning «Zafarnoma», Alisher Navoiyning «Majolis o‘n nafois», Zayniddin Vosifiyning «Bado'eul-vaqoe'», Xondamirning «Makorim ul axloq» kabi asarlarida ham notiqlik, ya'ni voizlik san'ati haqida atroflicha fikr yuritilgan. Notiqlik qadimda, ayniqsa, Sharq mamlakatlarida umumdavlat ahamiyatiga molik ish hisoblanib, bir necha turga ajratilgan. Ilmiy-siyosiy nutq, bahs-munozarali nutq, targ‘ib va tashviq qilish ruhidagi nutq, marsiya nutqi, tabrik nutqi va boshqalar.

Notiqlik san'ati qadimda voizlik san'ati deb yuritilgan. «Qomusi usmoniy» nomli lug‘atda va'z «kishilarning qalbini yumshatadigan pand-nasihatlar» deb ta'rif beriladi. Haqiqatan ham voiz har gal so‘zga chihishidan ma'lum bir g‘oyani ilgari surishni maqsad qilib oladi. Umum manfaatiga xizmat qilib, shu bilan o‘zlari yanada olijanobroq bo‘lgan kishilarni tarix ulug‘ kishilar deb hisoblaydi. Husayn Voiz Koshifiy xuddi mana shunday ulug‘ kishilardan biri bo‘lib, u umummanfaat uchun ko‘p xizmat qilgan, o‘z davrining mutafakkiri darajasiga ko‘tarilgan, u yaratgan qo‘llanmalar, darsliklar madrasalarda o‘qitilgan edi. Koshifiyning estetik qarashlari hanuzgacha o‘z ahamiyatini yo‘qotgan emas.

Kamoliddin Husayn ibn Ali voiz al-Koshifiy taxminan 1440 yillarda Xuroson viloyatidagi Sabzavor shahrining Bayhaqi kentida dunyoga keldi. U boshlang‘ich ma'lumotni Sabzavorda oladi. Yoshligidan voizlik — notiqlik bilan shug‘ullandi. Ayni paytda Sabzavorda ko‘zga ko‘ringan voiz bo‘lib tanildi. 1455—1468 yyllarda Mashhadda yashab, o‘sha yerda voizlik qildi, 1468 yilning oxirlarida esa o‘sha davrning eng katta madaniyat markazlaridan hisoblangan Hirot shahriga keldi. Bu yerda Alisher Navoiy, Abdurahmon Jomiy va boshqa san'atkorlar bilan tanishib, ijod bilan mashg‘ul bo‘ldi va 1505 yilda Hirotda vafot etdi.

Voiz Koshifiy so‘z san'ati, musiqa, astronomiya, kimyo, dinshunoslik, falsafa, axloqqa oid 200 dan ortiq asar yozib qoldirgan. Turk olimi Som Mirzoning aytishicha, u fors va turk tillarida ikkita devon ham tuzgan. Lekin hozircha bu devonlar topilgan emas. Voiz Koshifiy asarlari arab, nemis, ingliz, hind, yapon, fransuz tillariga tarjima qilingan. U notiqlik san'ati nazariyasiga oid «Sahifai Shohi», «Dah majlis» «Maxzai ul-insho» kabi qo‘llanmalar ham yozgan. Bundan tashqari XV asrda Xuroson viloyatlari madrasalarida darslik sifatida keng qo‘llanilgan «Axloqi Muhsiniy», «Risolati Xotamnoma», «Anvari Suxayli» kabi asarlarida ham so‘z, notiqlik san'atlariga alohida to‘xtalib o‘tadi. Bu davrda voiz — notiqlar bir mavzu bo‘yicha va'z aytganlar. Notiqlik san'ati qadimda dabirlik, xatiblik, muzakkirlik ko‘rinishlariga ega bo‘lgan. Ba'zi voizlar dabirlik — davlat ahamiyatidagi yozishmalarni o‘qib berish, yana birlari xatiblik — juma, milliy bayram kunlari odob-axloqqa oid masalalarni sharhlash, yana ba'zilari esa muzakkirlik — tarixiy voqyea-hodisalarni gapirib berish bilan shug‘ullanishgan. Nutq matni, materiali ham tinglovchilarning kasb-kori, amaliga qarab bir necha xilga bo‘lingan: 1. Yuqori tabaqa vakillari uchun mo‘ljallangan nutq; 2. Jangovar nutq; 3. Oddiy mehnatkashlarga mo‘ljallangan nutq.

Husayn Voiz Koshifiy Xondamir ta'kidlagani kabi barcha sohalar bo‘yicha va'z ayta oladigan voiz bo‘lgan. Lekin u asosan ilmiy-siyosiy, targ‘ib va tashviq ruhidagi hamda xatiblik sohasida ko‘proq va'z aytgan. Bundan tashqari Voiz Koshifiy axloqshunos olim ham edi. U qaysi mavzuda so‘zlamasin, so‘ngida nutqi odob-axloq mavzuiga bog‘lanardi. Voiz Koshifiy nutqini xalqqa ta'sir qila oladigan qilib, nasihatnoma, pandnomalardan va o‘zigacha yashab o‘tgan adib va mutafakkirlar — Firdavsiy, Hoqoniy, Sa'diy, Nasriddin Tusiy, Hofiz, Devoniy, Said Ali Xamadoniylarning qamda «Axloqi Jamoliy», «Zahiratul muluk», «Javomeul hikoyot», «Sirojul muluk», «Nigoriston» kabi asarlardan hamda xalq maqollaridan foydalanib so‘zlar edi. Shuning uchun ham uning nutq so‘zlashini xalq orziqish bilan kutib olgan.

Notiqlik azaldan – tinglovchini, tomoshabinni oldiga yakka chiqish va o‘z fikrini ifodalash namunasi bo‘lib kelgan. Miloddan oldingi VII asrlarda yaratilgan xalqimizning qadimiy, adabiy va madaniy merosi sanalmish sof turkiy tilda bitilgan "Alp Er To‘ng‘a" dostoni ham huddi Yunon va Rim notiqlari nutqlari matnlaridan badiiy ijod namunalari tug‘ilib, shakllanib, taraqqiyotga yuz tutgani kabi, bizda ham mavjud bo‘lgan notiqlik matnlarining mevasi deyish mumkin. Chunki, hyech bir xalq tarixida badiiy ijod o‘z-o‘zidan paydo bo‘lmagan. Nutq sohasida bo‘ladimi, notiqlik sohasida bo‘ladimi, badiiy ijod sohasida bo‘ladimi, avval ularning og‘zaki shakli namoyon bo‘lgan. Aniqrog‘i yozma badiiy adabiyotdan oldin xalq og‘zaki ijodi yaratilgan, keyinchalik yozma adabiyot shu og‘zaki ijod zaminidan o‘sib chiqqan. Shu ma'noda bizda Turon zaminida yaratilgan "Alp Er To‘ng‘a" dostoni miloddan oddingi VII asrda paydo bo‘lgan ekan, o‘zbek notikdigi tarixi ham Yunon va Rim notiqligi tarixidan oldinroq yuzaga kelmaganmikan, degan taxminga olib keladi. Bu doston bizgacha to‘liq yetib kelmagan. Uning besh yuz satrga yaqin ayrim parchalari Yusuf Xos Hojibning "Qutadg‘u bilig" dostonida va Mahmud Qoshg‘ariyning "Devonu lug‘atut turk" asarida keltirilgan.

Bu dostonga birinchi bo‘lib katta e'tibor bergan olimimiz, professor Abdurauf Fitrat 1927 yilda “Alp Er To‘ng‘a”ga bag‘ishlangan qadimiy doston parchalarini Yusuf Xos Hojibning "Qutadg‘u bilig" dostonidan va Mahmud Qashg‘ariyning "Devonu lug‘atut turk" kitobidan olinganini ko‘rsatib o‘tadi.

Abdurashid Abdurahimovning so‘zboshisi va tahriri bilan 1995 yilda "Alp Er To‘ng‘a yoki Afrosiyob jangnomasi" degan kitob nashr etildi.

Bu kitobning kirish qismida Alp Er To‘ng‘aga quyidagicha baho berildi: "Alp Er To‘ng‘a miloddan avvalgi VII asrda Turon davlati shakllanishiga asos solgan buyuk xoqondir... Eronliklar Alp xaqonni Afrosiyob deb ataganlar.

Og‘zaki va yozma adabiyotda Alp Er To‘ng‘aning bahodirligini madh etuvchi katta doston yaratilgan. Doston qahramonlik mavzuida bo‘lib, uning tiklanishi turkiy xalklar dostonchiligi tarixini miloddan avvalgi asrlardan boshlashga imkon beradi. Buxoro tarixiga oid juda qimmatli ma'lumotlar bergan Narshaxiy Afrosiyob Romtan (Romitan) shahrini bunyod qilgan. Romtan Buxorodan qadimiyroqdir. Afrosiyob har vaqt bu viloyatga kelganda Romtanda turgan, "Afrosiyob" nomi bilan bizgacha yetib kelgan tarixiy Romitan qal'asi o‘z davrining podsholari turadigan poytaxt shahar bo‘lganini yozadi. Biz Buxoroning 2500 yillik to‘yini o‘tkazdik. Agar Romitan undan ham oldin qurilgan bo‘lsa, demak, bu joyni qurdirgan Alp Er To‘ng‘a — Afrosiyob miloddan oldingi yettinchi asrda yashab o‘tganiga ishonish mumkin.

... O‘zbek milliy ensiklopediyasida Afrosiyobning "Avesto"da yana uchinchi bir nom bilan tarixga kirganligi yoziladi: "Afrosiyob mifologik obraz, "Avesto"da "Frang-Krisyan" deb atalgan deyiladi. Keyinchalik bu ijobiy obraz Firdavsiyning "Shohnoma"siga Afrosiyob nomi bilan faoliyati salbiylashgan holda o‘tadi. Ensiklopediyada Afrosiyobga munosabat masalasida bir muhim nuqta ko‘rsatib o‘tiladi:

"Afrosiyobning Eron podshohlari bilan jangga kirishuvi, ya'ni Eron bilan Turonning mifologik raqobati g‘oyasi "Avesto"da yo‘q. Afrosiyobni Eron shohlarining dushmani qilib ko‘rsatish g‘oyasi yozma abadiyotga birinchi bo‘lib Firdavsiyning "Shohnoma"si orqali kirgan... Xalq og‘zaki ijodining ilk tajribalari notiklik san'atiga, badiiy so‘z san'atining ravnaqiga, yozma adabiyotga boy manba bo‘lib xizmat qilib kelgani va kelayotgani barchaga ma'lum, shu ma'noda "Alp Er To‘ng‘a" dostoni, muqaddas kitob "Avesto", O‘rxon va Enasoy yodgorliklari va boshqa yozma yodgorliklar, Markaziy Osiyo xalqlarining tarixi, ijtimoiy-iqtisodiy hayoti, madaniyati, tilini o‘rganishda muhim manba bo‘lish bilan birga, ma'lum notiqlik san'atiga undovchi, unga manba bo‘luvchi qimmatga xam egadir.

"Avesto"ning muqaddas kitob sifatida to‘la shakllanishi miloddan avvalgi birinchi ming yillik o‘rtalariga to‘g‘ri keladi. "Avesto"da notiq foydalanishi lozim bo‘lgan o‘rinlar juda ko‘p. Jumladan, "G‘alla yerdan unib chiqqanda devlar larzaga keladi, g‘alla o‘rib olinayotganda devlar nola — faryod chekadi, g‘alla yanchib un qilinayotganda esa devlar mahv bo‘ladi... G‘allaning mo‘l-ko‘l bo‘lishi go‘yo devlarning labiga qizdirilgan temir bosgandek ularni tumtaraqay qiladi..." Bu jumlalar orqali odamlarni mehnat qilishga, mehnatga muhabbat bilan yondoshmoqqa chaqirish mumkin. Unda notiqlik kuchini oshiradigan da'vat mujassam. Demak, notiq uchun bu kabi da'vatkorlikka undovchi misollar "Avesto"dan keng o‘rin olganligidan ko‘z yumib bo‘lmaydi. "Avesto"dan o‘rin olgan rivoyat va afsonalardagi vatanni himoya qilishga chorlovchi, qahramonlikka undovchi "Siyovush" ("Siyovarshan" deb berilgan "Avesto"da) kabi qahramonliklarning butun xatti-harakati da'vatkorlik qudratiga ega. Biroq melodgacha notiqlik san'ati tarixi notiqlik maktablari uchun manba va material bera olgani holda, maktablar darajasiga o‘sib chiqmagan bo‘lishi mumkin. Ammo, qadimgi Afinada, Yunoniston va Rimda paydo bo‘lgan notiqlik maktablarida yoki maktab darsliklarining paydo bo‘lishida "Alp Er To‘ng‘a" dostoni, «Avesto» kabi muqaddas kitob yoki "Bundaxishn" hamda "Denxard" kabi qimmatli manbalarning ta'siri bo‘lmaganligiga kim kafolat bera oladi. Albatta ilm va fan qaerda bo‘lmasin, qaysi bir xalqda yaratilmasin, o‘zaro bir-biriga ta'siri bo‘lishi tabiiy holat. Sharqda, jumladan, Movarounnahrda badiiy, ilmiy ijodning taraqqiyoti, shuningdek, va'zxonlik, "Qur'on"ni targ‘ib qilish bilan mushtarak holda so‘zning ahamiyati, ma'nosi va undan maqsadga muvofiq foydalanish borasida qadimdan ko‘p yaxshi fikrlar aytilgan.Vaz'xonlikning, balog‘ati chechanlik, uning balog‘ati notiklik san'atidir. Uning o‘suvi barobarida nutq oldiga qo‘yilgan talablar mukammallashib bordi. Buyuk allomalar Abu Rayhon Beruniy, Abu Nasr Farobiy, Ibn Sino, Abu Abdulloh al-Xorazmiy, Mahmud Qoshg‘ariy, Zamaxshariy, Abu Ya'qub Sakkokiy tilga, lug‘atga, grammatika va mantiqshunoslikka bag‘ishlangan asarlar yozdilar. Ular bu asarlarida sohalariga doir asarlarda notiqlik san'ati bu mavzuga aloqador fikrlar bildirdilar.