Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

— Yana yettita bo'p qoldim i? — deb so'radi G enri.
— Y o'q, beshta bo'pti! Bittasi gum bo'lgan.
— O b b o , l a ’ nati! — d ey a o 's h q ir d i G e n r i va n a r id a n -b e r i
tayyorlayotgan narsalarni tashlab itlarni sanashga tushdi.
— Rostdan ham beshta qopti, Bill, — dedi u birozdan so'ng. —
Fetti qochibdi.
— Juftakni shunday rostlabdiki, sezm ay qolibm iz. Endi dum ini
tutqazib bo'pti.
— Qidirishdan foyda yo'q, - dedi bunga javoban Genri. — Yamlamay
yutib yuborishgan. Bu vahshiylar xom talash qilayotganda angillashga
ham ulgurmagan bo'lsa kerak.
— Fetti azaldan laqm a it edi, — dedi Bill.
— H ayronm an, eng laqma it ham o 'z o y og 'i bilan ajal og'ziga
bormasdi.
G enri qolgan itlarga nazar solib, o 'z ic h a har birining nim aga
qodirligini cham alagan bo'ldi.
— Manavilar sezgirroq, unaqa hunar ko'rsatishm aydi.