Омоданамудани мақолаҳои илмй оид ба таьрихи о мўзиши Қурьони Карим Нақша

Дунёвии илмҳо
Забони арабии грамматика ва адабиётшиносии босифат Қуръонинг худрни бекӣ. Тарҷумаи услуби (qofiyalashtirilen sheʼriy proza ​​- sajʼda yozilgan) баъд аз араб адабиёт, умумияти шарқ ба адабиёти калонтарин нишон дода шудааст. Санҷиши дурусти грамматикаи қонунҳо. Қуръон танҳо бо забонҳои хориҷӣ набошад, ба ин кишварҳо ва кишварҳои миллатҳои узвият дар ярмаркаҳо ҳамоҳанг карда шаванд. Мувофиқат, Ҷалолиддин Румӣ , Алишер Навоӣ , Захириддин Муҳаммад Бобур дар адабиёт асарҳои Қуръон хондан иқтибос, ibora, hikoyat, zarbulmasallarni uchratish mumkin. Қуръони мусалмон халқҳои ҳаёт, таърих, илмӣ, адабиёт, turmush tarzi, қонун-кодекс, urf-odatlari va dunyo tomoshalari
Қуръон
Уламолар Қуръон фаҳмиши барои шумо лозим аст. Фанҳои маҷмӯъӣ - Қуръон илмҳои нос ва мансук (аз ҳисоби сарфакорона истифода бурдан) (қаранг Nasx ), асбоби ан-анзул (асбоби барқароршудаи навоварӣ), тафсирҳои кабатҳои сохти онҳо.

Адабиётҳо

Бобохонов Шамсуддин, Қуръони карим (30-порсӣ), Т., 1991; Усмонов М., Қуръони карим ва жаноби Расуллингтин амалҳо, Т., 1992;

• 
  Кароматов Ҳ.С., Қуръон ва забони адабиёти тоҷик, Т., 1993;
  
• 
  Шайх Исмоил Максум, Тошканддаги Усмон музаффарияти таърих, Т., 1995;
  
• 
  Прозоров С.М., Арабская историческая литература дар Ираке, Иране ва Средней Азии дар ВИИ-середине Х в. Шиицкая историография, М., 1980;
  
• 
  Резван Е. А., Коран и его мир, Санкт-Петербург, 2001;
  
• 
  Резван Е.А., Коран ва его толкования (матн, переводи, комментарии), СанктПетербург, 2000;
  
• 
  Ал-Қуръон ал-карим маъноларининг тарҷумаси ва шарҳлар [Тарҷимон ва муфассир - Сайид Маҳмуд ибни Сайид Назир ат-Тарозий ал-Маданий (Олтинхон Тоʻра)], 2-нашри, Т, 2002.