Oda miyli k mul ki ( I qis m) Tohir Malik 1 library ziyonet uz/ Odamiylik mulki (I- qism)

Oda miyli k mul ki ( I - qis m)
Tohir Malik
38 
library.ziyonet.uz/ 
bordilar. Shayxda na Islom, na iymon maslagidan asar qolgan, na aql, na zuhdu taqvo 
andishasidan nishon qolgan edi. 
Shayx shogirdlarini tanimay, ulardan yuzlarini teskari burdilar, choʻchqalar toʻdasi 
yurgan tomonga qaradilar. Soʻfiylik yoʻlini tutuvchi solik bu holni koʻrgach, shayxi 
uchun koʻngli buzilib oh urdi. Soʻng shaharga qaytib, butxona boshligʻini topdi va 
maqsadini aytdi. Keyin ibodatga berilib, kecha-kunduz iltijo yoshlarini toʻka boshladi. 
Iztirob bilan koʻp-koʻp duolar qildi va nihoyat Alloh uning duosini qabul etdi... 
Tong shamoli mushk hid taratib esa boshladi. Xudo farzini toʻgʻri ado keltirib, sajdadan 
uzoq vaqt bosh koʻtarmadi. Soʻng ashoblari hamrohligida Shayx tomon yoʻlga tushdilar. 
Bu paytda Shayxdan ham gumrohlik daf' boʻlib, ul zotga gʻoyibdan ogohlik yetgan edi. 
Kofirlar kiyimini tashlab, bellariga bogʻlangan zunnorni uzib tashlagan edilar. Koʻzlari 
hijolat yoshlarini oshkor etib, ohu nadomat alangasi avjda edi. 
Shogirdlar kelishgach, Shayx koʻngillariga ulugʻlik yetishdi. Hazor-hazor shukrlar 
aytishib, shodmon boʻlishdi. Shayx gʻusl qilib, xirqa kiygach, barchalari Ka’ba sari 
yoʻlga chiqdilar. 
Ular yoʻlda bora tursinlar, biz tarso qizi sari qaytaylik: 
U pari noz uyquda yotar ekan, bir tush koʻrdi. Tushida quyosh osmondan pastga tushib, 
Isodan (alayhissalom) shunday xabar yetkazdi: 
-Ey vafo bobida xomu noraso! Zamona ahlining murshidi boʻlgan Shayx San'on sening 
butxonangga mehmon boʻlib keldi. Ammo sen mezbonlik odatini bilmasdan, 
mehmonning boshiga ne kunlarni solmading?! Hozir u butxona mehmonligini tark etib, 
mezbonlik qilish uchun Ka’baga yoʻl oldi. Uning orqasidan yetib, diniga musharraf boʻl, 
undan kechirim soʻrab, uning jufti haloli boʻl! 
Gʻayridin qiz Shayx oyogʻining izi boʻlishni istagan holda uyqudan uygʻondi. Qilgan 
ishlari yodiga tushib, noshod koʻngliga oʻtlar tutashdi. Oh urganicha oʻrnidan turib, 
Ka’ba ehromi sari yoʻlga tushdi. U zor yigʻlab borar, koʻzlaridan osmondagi yulduzlar 
kabi yoshlar toʻkilardi. U Shayx tomon xuddi yel uchirgan toza gul bargi yangligʻ tez 
yurib borar edi. Charx esa qilgan ishlari uchun kinakashlik koʻrsatmoqda edi. Ayniqsa, 
bu kinakashlikning biyobon ichra shiddati haddan oshib, qizni vahima, qoʻrquv va hayrat 
bosib kela boshladi. Unga bu nihoyasiz choʻlu biyobonda kasallik va ojizlik yuzlandi. U 
Yaratganga yolbordi: 
-Yo Rabbim! Ojizu sargashta bir holda koʻz va koʻnglim qoniga belanganman. Zaifu 
bechoradurman, rahm qil! Bekasu ovoradurman, rahm qil! Garchi mening gunoh va 
jinoyatdan oʻzga narsam yoʻq boʻlsa-da, sendan boshqa panohim ham yoʻqdir! 
Kimsasiz va chorasiz qiz oʻz holiga zor-zor yigʻladi. Uqubat shunchalik oʻz kuchini 
koʻrsatdi-ki, holsizlanib, tuproqqa yuztuban tushdi. Hushidan ketdi. Tuprogʻ ustida xoru 
dardnok boʻlib yotib qoldi. 
Yuqori martabali Shayxga bu hodisa kashf boʻldi. Nainki ul zot, hamrohlik qilayotgan 
muridlari ham bu sinoatdan xabar topdilar. Shayx ular hamrohligida izlariga qaytdilar. 
Sarvinoz yotib qolgan yerga yetib kelishgach, Shayx uning hushsiz boshini qoʻyinlariga 

---