Nizomiy nomli toshkent pedagogik universiteti

                                    Savobning ma`nosi 

O’qitiuvchi:  «Ota-bobolarimiz  ham  bir  vaqtlar  huddi  sizlardek  yosh 

bo’lganlar.  .o’sha  paytlarda  o’zbek  shahar-qishloqlarida  bir  odat  bo’lardi: 

ayrim  uy,  hovlilarning  ko’cha  eshigi  oldida  bo’sh  ko’za,  chelakni  ko’rish 

mumkin  edi.  Bu  nimani  anglatgan?  Bu 

—

  «Biz  honadonda  qariyalar  (yoki 

bemorlar) yashaymiz. Suvimiz tugadi. Suvni keltirishga quvvatimiz etmayapti» 

degan  ma`noni  anglatar  edi.  Bu  erdan  o’tib  ketayotgan  o’smirlar  (hozirgi 

bobolarimiz)  qanchalik  shoshilmasinlar,  qanchalik  o’yinii  sevmasinlar, 

«boyaqish kampir, bemor kishi suvsiz qolibdi», deb ko’za, chelakni olib, quduq 

yoki  hovuzdan  suvga  to’ldirib,  usha  muhtoj  kishi  yashaydigan  eshik  tagiga 

keltirgach,  uning  xalqasini  bir-ikki  qoqib  ketishardi.  Ota-bobolarimiz  bu  ishi 

«savob, hayrli ish» deb bilganlar. 

Bobolarimiz  odamlarga  shu  singari  yordamlar  berishga  doimo  tayyor 

bo’lgailar,  ariqlardan,  yo’llardan  ahlatlarni,  toshlarni  chetga  olib  tashlaganlar, 

kattalarga, ayollarga qo’lidai kelgancha ko’mak berishga harakat qilganlar».