Nizomiy nomidagi toshkent davlat pedagogika universiteti shahrisabz filiali

Mustaqil ish uchun tavsiya etiladigan adabiyotlar ro’yxati 
 
1.
Dinshunoslik. Darslik. T., 2004. 
2.
Narbekov A.V. Dinshunoslik asoslari. O’quv qo’llanma. T., 2008.
3.
Komilov N., Jo’raev K. Davlat, jamiyat va din. O’quv qo’llanma. T., 2006. 
4.
Оқилов С. Калом илми. – Тошкент: ТИУ нашриёт-матбаа бирлашмаси, 
2011. – 160 б. 
5.
Муҳаммад Анвар Бадахшоний. Ақидатут-таҳовия шарҳининг талхийси. – 
Тошкент: 2015. – 448 б. 
6.
Очилдиев О., Раҳимжонов Д., Муҳамедов Н. ва бошқ. Диншунослик 
асослари (ўқув қўлланма). – Тошкент: ТИУ нашриёт-матбаа бирлашмаси, 2013. – 
320 б. 
7.
Мўминов А., Йўлдошхўжаев Ҳ., Раҳимжонов Д., ва бошқ. Диншунослик. – 
Тошкент: Меҳнат, 2004. – 296 б. 
8.
Абдуллаев А., Ҳакимова Н., Жўраев Ш., Каримов Ж. Илмдан бошқа нажот 
йўқ. – Тошкент: ТИУ нашриёт-матбаа бирлашмаси, 2015. – 156 б.
 
 
20-Mavzu: Tasavvuf falsafasi. (2 soat) 
 
Tasavvuf
, 
sufiylik
— 
islomda
 insonni ruhiy va axloqiy jihatdan komillik sari 
yoʻllovchi 
taʼlimot
. Tasavvuf soʻzining oʻzagi va mazmuni haqida olimlar turli fikr va 
taxminlar bildirishgan. Ular ichida Ibn Xaldunning fikri haqiqatga yaqin deb eʼtirof 
etilgan. U "Muqaddima" asarida tasavvuf "suvf" — "jun", "poʻstin" soʻzidan olingan 
boʻlishi kerak, zero qadimdan tarkidunyo qilgan zohidlar jundan toʻqilgan kiyim yoki 
poʻstin kiyib yurishni odat qilganlar, bu bilan ular bashang kiyinib yuruvchi axli 
dunyolardan farqli hayot tarzini oʻzlarida namoyon etganlar, deydi. tasavvuf va "sufiy" 

---

268 
soʻzlari 9-asrning boshlarida yashagan Abu Hoshim Sufiydan boshlab joriy etilgan. 
Undan oldingi davrlarda bu atama oʻrnida "zuhd" ("zohidlik", "tarkidunyochilik"), 
"taqvodorlik", "parhezkorlik" kabi soʻzlar ishlatilgan. Ibn Xaldunning fikriga koʻra, 
sahobalar, tobeinlar va ulardan keyingi asr kishilarida hidoyat, ibodat, taqvo va zohidlik 
kabi his-tuygʻular mujassam boʻlgan. Lekin hijratning 2 asri va undan keyingi davrga 
kelib, odamlarning koʻpchiligida mazkur xususiyatlar oʻrnida dunyoparastlik, din 
ishlariga beparvolik, kibr va riyokorlik kabi salbiy xususiyatlar paydo boʻla 
boshlagandan keyin obidlik va zoqidlikni ixtiyor qilgan bir guruh kishilar Tasavvuf va 
sufiylik nomi bilan ajralib chiqqanlar.