Tangrining himoyasi ostida bo‗ldi. Eltarishning qo‗shinini bo‗riday va
dushmanning lashkarini qo‗yday qilgan ham Tangridir. ―xudo‖ ma‘nosida
qo‗llangan Tangri bilan ―osmon‖ ma‘nosida qo‗llangan
tangrini mualliflar juda
yaxshi farqlaganlar – ko‗k so‗zi faqat osmon ma‘nosidagi tangri so‗ziga nisabatan
qo‗llangan; ―xudo‖ ma‘nosidagi Tangri so‗zi oldidan ―ko‗k‖ so‗zi ishlatilmaydi.
―Osmon‖ ma‘nosidagi tangrigina qadimgi turkiy mifologiyada ota deb tasavvur
qilingan. Muallif Yo‗llig‗ tigin ham. Qolaversa, jamiki turkiy qavmlar ―xudo― va
‖osmon‖ ma‘nosidagi tangrilarni yaxshi farqlaganlar, balki Tangrining xudoga
aylangani haqida mif bo‗lgan bo‗lishi mumkin. Zotan, bu bitigtoshlarda ―xudo‖
ma‘nosidagi Tangri ruhiy ma‘no ifodalab, u haqdagi mifologik tasavvur
saqlangan, xolos. Tangri haqida mifga ishora qiladigan bir dalil bor. Bu – Irq
bitigining birinchi hikoyasidagi Tinsi timsolidir. Tinsi –
xitoy podshohining
unvonidir. Qadimgi turkiy qavmlarning tasavvuriga ko‗ra, odam tushida Tinsini
ko‗rsa, hayotda muvaffaqiyatga erishar ekan.
Tangri (xudo)ning qadimgi turkiy mifologiyada, himoyachi vazifasidan tashqari,
yana jazolovchi vazifasi ham bor: Tangri ancha timis irinch: ―qan birtim‖.
(Qaningin) qo‗dip ichikding, ichikduk uchun tangri ―ol‖ timis, arinch, turk bodun
olti, alqinti, yo‗q bo‗lti (To‗n., 2-3) – Tangri shunday degan, shekilli: ―xon
berdim‖. (Xoningni) qo‗yib, taslim bo‗lding, taslim bo‗lganing uchun Tangri ―o‗l‖
degan, shekilli, turk xalqi o‗ldi, zaiflashdi, yo‗q bo‗ldi.
O‗z xonidan yuz o‗girgan turkiy qavmlarni Tangri qattiq jazoga yo‗liqtirdi –
o‗limga, yo‗qolib ketishga mahkum qildi, ularni shu yo‗l bilan jazoladi.
Qadimgi turkiy bitigtoshlarning mifologik tizimida Umay kulti ham bor. Bu kult
onalarni va bolalarni himoya qiluvchi iloh. Qadimgi turkiylarda Tangri (xudo)ning
umr yo‗ldoshi deb tasavvur qilingan.
Tangri, Umay, iduq yir sub basa barti arinch
(To‗n., 38) – Tangri, Umay, muqaddas er-suv mag‗lub qilib bergan, shekilli.
Mahmud Koshg‗ariy ―Devonu lug‗atit-turk‖ asarida Umay haqida to‗xtalib,
quyidagicha izohlaydi: ―umay – yo‗ldosh; (Tuqqan xotinlar qornidan chiqadigan
narsa). Uni bolaning qornidagi hamrohi – yo‗ldoshi deyiladi. SHunday maqol ham
bor: Umayqa tabinsa, o‗g‗ul bo‗lur – kimki umayga xizmat qilsa, u o‗g‗il ko‗radi,
demakdir. Xotinlar yaxshilik kutadilar‖. Mahmud Koshg‗ariyning
Umay haqida
bergan ma‘lumoti shundan iborat. Qadimgi davrlardan tortib XX asrning
boshlariga qadar Umay bolalarni asrovchi iloh sifatida xalq orasida yashayvergan.
Ayrim turkiy xalqlar mifologiyasida, masalan, xakas, shor, beltir xalqlarida
Imay
tarzida ham qo‗llanadi. Mahmud Koshg‗ariyning ko‗rsatishicha, tubutlar onani
uma
deb aytar ekanlar, shuningdek, uyga kelgan mehmonni ham uma der ekanlar
(Devonu lug‗atit-turk, 1 jild, 118-bet).
Umay\Imay
kultining ma‘no va vazifalari
ko‗p. SHu bois ayrim olimlarning, Umay eron mifologiyasida
Xumoydan kelib
chiqqan, degan fikrlari o‗zini oqlamaydi. Xumoy qushi soyasini insonga solganda,
inson baxtli bo‗lar ekan. Umay kulti Sibir turkiy xalqlarida keng ma‘noda
ishlatiladi. Umay bu xalqlarda faqat bolalarni himoya qiluvchigina emas, balki
bolalarning jonini oluvchi sifatida ham talqin qilingan.
11
11
Потапов Л.П. Умай
– божество древних тюрков. Тюркологический сборник, 1972, Главная редакция
восточной литературқ, М.: 1972, 275-бет.
Turk-budda mifologiyasida Umay kultining turkiy yozma yodgorliklaridan va
udumlaridan keskin farq qiladigan jihatlari bor. ―Oltin yorug‗‖da buning
namunasini ko‗ramiz. Buddaviylik aqidasiga ko‗ra, ―qayta tug‗ilgan‖ jonzotlar,
shu jumladan, insonlar ham, bo‗disatvga aylanadilar, ya‘ni komillikka erishadilar.
Jonzotlarning bu jarayonni bosib o‗tishlarini Zervan jonzot bolalariga quyidagicha
uqtiradi: ―(Ey)olamni, eru suvni muhofaza etuvchilar! Sizlar shuni bilinglar:
foyda, manfaat keltirgani
jamiki jonzotlar bolalariga, el-ulusga boshchilik qilish
qonuni bilan so‗ragan bo‗lsangizlar, ijozat bering, uni endi men (sizlarga) aytayin.
Diqqat bilan eshitinglar: ilgari qilgan yaxshi ishlar tufayli tangri zaminida
tug‗ilganda tangri xoni bo‗ladilar. Qachon qayta tug‗ilib, insonlar orasiga
tushganda, insonlar xoni bo‗ladilar. Hukmronlik qiluvchi o‗z qudrati, irodasi bilan
jamiki jonzotlar(ni) birgalikda muhofaza qiladilar. SHundan keyin xavf-xatarsiz
ona qorniga kiradilar. Qachon kirsalar ona qorniga, Umay onaday u erda ham
tangrilar muhofaza qiladilar. Tug‗ilsa, ham insonlar (orasi)da –insoniyat erida ko‗p
izzat-hurmatli bo‗lmoqdan uni tangri deb aytadilar‖ (V111 28a/20-28b/21).
―Oltin yorug‗‖dan keltirilgan bu parchada Umay ona kulti diqqatga sazovor.
Garchi ―Oltin yorug‗‖ sanskritchadan xitoychaga va xitoychadan qadimgi turkiyga
tarjima qilingan bo‗lsa ham (1X asr oxirida), Umay
kulti tarjima jarayonida
kiritilganini ta‘kidlash darkor. Parchadagi Umay ona kulti buddaviylikning aynan
―qayta tug‗ilish‖ aqidasiga moslashtirilgani uchun uning yana bir xususiyati
namoyon bo‗lgan. Umay ona ―Oltin yorug‗‖da ―qayta tug‗iladigan‖larni muhofaza
qiluvchi iloh deb talqin qilingan.
Umuman olganda, qadimgi turkiy miflarning ildizlari juda ko‗hna, ishonchli
manbalarda saqlangani bilan diqqatga sazovor. Qolaversa, turkiy miflar o‗zlikni
anglashning bitta omili, shu bois bu miflar ajdodlarimizning ma‘naviy hayotida
muhim rol o‗ynagani shubhasiz.
Do'stlaringiz bilan baham: