Нашрга тайёрлаган: Хадича Мисга Нашриёт

“Доимий тарзда сигир ва бузоқ гўшти ейиш 
садаф (псориаз), пес (витилиго), фил касаллиги (элефантиаз), мохов 
ва яна бир неча касалликка олиб келади”
, деганлар. 
Қадимги табиблар моховни барча тананинг саратони сифатида 
қарашар эди. (
“Таомлар”
бўлимининг 
“Гўшт”
мавзусига қаранг.)
Бу касалликларнинг сабаблари - энг енгилидан энг оғиригача - бир 
хилдир. 
Мол гўшти ошқозони кам кислота ишлаб чиқарадиган кишиларнинг 
(қон гуруҳи “А”) ошқозонида ҳазм қилинмайди, фақат чирийди. Чири
-
ган гўшт (ёки ҳар қандай ҳазм бўлмасдан чириган таомлар) қолдиқлари 
томирларга тиқилади, аъзоларда ва тери остида тўпланади. Бу қолдиқлар 
- тиқилган томирларга қон келмагани, лейкоцитлар билан чиритилиб 
ташқари чиқарилмагани учун - худди катта пахта бунтида бўлганидек, 
ичдан, секин-секин ёниб, кўп миқдорда ёқувчи газ чиқаришга бошлайди.
Тери остидаги ва аъзолардаги қолдиқларнинг ёниши натижаси
-
да тўқималар бузилади, қуруқ эгзема, садаф ва витилиго учун замин 
ҳозирлайди. 
Қолдиқлар кўпайиб, ёниш кенгайганда генетик мутациялар, ва нати
-
жада шишлар, саратон ёки мохов каби хасталиклар ўртага чиқади. Мол 
гўшти (қизил гўшт) еган “А” гуруҳлиларда садаф, витилиго ва саратон 
тез учрайди.
Нобел мукофотини олган немис тадқиқотчиси Отто Варбург 1931 
йили саратон келиб чиқишидаги айни механизмга ишорат қилган, са
-
ратон ҳужайраларининг соғлом ҳужайралардан турли метаболизма
-
сининг бўлгани ва қанднинг саратонли ҳужайралари озиқланганини 
тадқиқотида кузатганди. 
Ҳужайраларда тўпланган ортиқча қанд, юқорида айтганимиз каби 
ёна бошлайди, ва каттайтириш факторини (IGF-1) орттиради.
Кишиларда касалликларнинг даволанишида ишлатилган ёки сут 
маҳсулотларини орттириш учун сигирларга берилган семиртириш гор
-
мони танадаги каттайиш факторининг миқдорини ҳам орттиради. 
Вужудда анормал шаклда ортган IGF-1, тўқималарда ҳужайра 
кўпайишини бошқарувсиз орттириб саратонга сабаб бўлади.
Бошқа саратон сабаблари учун