Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ташрифи уни эсанкиратиб қўйганди. У қачондир ҳаммаси 
аён бўлишини биларди. Лекин ҳозир бунга тайёр эмасди. У 
бу кун учун хаёлан тайёрлаб қўйган сўзлари бор эди, лекин
61

---

бугун, ҳозир тилига ҳеч нарса келмасди. Санжарнинг чўрт 
кесар, баджақллигини у Соли акадан эшитганди, шунинг 
учунми қўрқиб ҳам кетганди. Унинг бахтига эш ик очилиб 
Соли ака кириб келди. У ҳам ҳаяжонда эди. У Санжарнинг 
ёнида бир гуноҳ қилиб қўиган ёш боладай, нима дейиш ини 
билмай ўтирарди.
- Ҳа, ўғлим айтганингдек, нотариусга бориб имзони 
тасдиқлатдим, озгина шошилмаганингда дўстинг Толиб ҳам 
чиқарди, фирмани у бемалол юргизарди-ку, — деди бошқа 
ran тополмай Соли ака.
- Тўғри, Толиб чиқади, шундоқ ҳам ишни у юргизади. 
Лекин сиз бош бўлиб туришингизни у ҳам ҳохдаган бўларди. 
Дада, мана юрагингиздаги бир тугун ҳам ечилди, мен жуда 
бахтлиман, қолган гапларни Севара синглим айтиб беради, 
— деди Санжар. Севара ўрнидан туриб нариги хонадан 
гулдаста кўтариб чиқиб Санжарга узатди.
- М ана бу гуллар, дадам ни бахтли қилган, менга 
сингил туги б берган Муниса онага, - деб Санжар гулларни 
Муниса опага узатди. Муниса опа ҳайкалдек қотиб қолганди.
- Балки энди мени она сифатида бир ўпиб қўярсиз, — 
деб пешонасини Муниса опага тутди. Шу пайт Муниса 
о п а н и н г юра гида ги ҳадик ва қўрқинчлар сув бўл и б 
кўзларида шовуллаб оқиб кетди. У эзилиб овоз чиқармай 
йиғларди. Бу албатта, севинч ёшлари эди. У Санжарнинг 
бундай қилишини хаёл ига ҳам келтирма ганди. У титраб 
турган лаблари билан Санжарнинг пешонасидан ўпиб қўйди. 
Севара сую н га нидан қарсак чал и б ю борди, у ойисини