Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

деди н г, - д еб қўшиб қўйди. Санжар маш инани четга
6 0

---

тухтатиб, Толибга бир о з қараб турди-да, уни қучокдаб 
олди.
— К ет ди к , д ў ст и м , ҳ о зи р о қ оли б к ел и б, ўрнатиб 
кетамиз. Сен писмиқ, бу дунёнинг одами эмассан, - деб 
қўйди Санжар. Толиб ака-сингилни шундай учраштирганди. 
Бунга ҳам анча бўлиб қолган эди.
* * *
Муниса опа уйларига етиб келганида эшик олдида давлат 
рақами йўқ, С анж арнинг м аш инасига ўхшаш машина 
турганди. У ховлиқиб уйга кириб:
— Севара қизим, — деб кўзи диванда ўтирган Санжарга 
тушди. Ошхонадан Севара қўлида чой кўтариб чиқиб келди.
— Келинг о п а , ассалом у алайкум, — деди Санжар 
ўрнидан туриб.
— Ў зингиз келинг, Санжарбек, — деди М униса опа 
нафаси ичига тиқилиб, у ўзини ноқулай сезаётганди.
— Келинг ойи, ўтиринг, мана чойдан ичинг, - деди 
Севара пиёлага чойни қуйиб узатаркан.
— О йиж он, си з ўзингизни босинг, хавотир олманг, 
ойи, битирув кечамиз ёдингиздами, биз акам билан ўшанда 
учрашгандик. Бизни Толиб акам учраштиргандилар. Биз 
сизларни ноқулай аҳволга қўймайлик, деб билдирмаганмиз. 
Хуллас, анчадан бери биргамиз.
— М айли, Севара ҳали хотиржам ҳаммасини айтиб 
берарсан, — деди Санжар. Муниса опага қараб, ran бошлади.
— Опа, мен бу ерга сизни ёки дадамни бирор нарсада 
айблаш учун келганим йўқ. Дадам нинг бахтли яшашга 
ҳакдари бор, агар си з билан у киши бахтли эканлар, унда 
мен ҳам бахтлиман. Аввало сизга раҳмат. Агар мени ўз 
ўғлингиздай кўрсангиз, хурсанд бўлардим. Оилангиз аъзоси 
бўлишимга қаршимасмисиз?
Муниса опа қотиб қолганди. Санжарнинг кутилмаган