Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

олдидаги чойни кўтариб кслдинг. Сен ва сенга ўхшаганлар 
шу м уш тдек б о л а л а р н и н г х и зм а т и н и етти б у к и л и б  
қилганингдан кейин Қуръон, номоз ўқиганим учун Худо
192

---

мартабамни улуғ қиляпти, дейишлари аниқ. Ана ундан сўнг 
бу йигитчалар бир сурани минг бор қайтариб юраверишади. 
А сен бўлса Салим, умрингнинг охиригача уларга чой ташиб 
ўтиб кетасан, — деб Толиб кулиб юборди. Хонани кулги 
боси б кетди.
— Сенга чой дамлаб кел дейиш са, М ўмин аканинг 
ч ой н аги н и кўтариб чи қ асан м и , аҳмоқ? А хир М ўмин 
ак а н и н г к ў й л а к -ш и м и н и еч и б о л са н г и н д а м а сл и ги  
мумкин, лекин чойига шерик бўлганларни... — деди Санжар 
кулгига кулгини улаб.
— Мен ҳам Салимжоннинг шошиб қолганини кўриб, 
шаҳримизнинг муфтиси келибдилар, деб чойимни бериб 
ю борибм ан, — деди Мўмин ака кулгидан огриб кетган 
биқинини ушлаб.
Кулги к ет и д а н кулги у л а н и б к ет д и . Ҳ ам м алари  
Салимнинг қилган ишидан кулишарди. Салим ҳақиқатдан 
ҳам жуда соддадил инсон эди. Лекин Толибнинг гапида 
жон бор эди, ҳақиқатда ҳам ота-онаси билан, ўзи чой дамлаб 
келиб суҳбатлашганини эслолмасди. Бундан ичидан уялиб, 
бу хатони бугуноқ тузатишга аҳд қилиб қўйди.
Мўмин ака чойнагини кўтариб, Салим билан хонадан 
чиқиб кетишди.
— Санжар, тўғри қилдимми ёки...
— Толиб дўстим, сен гапирмаганингда мен айтардим, 
буларда ҳам айб йўқ, ҳаммаси тарбиядан, уларга ачинаман, 
ҳали ёш бўлишса ахир. Бу нима, осон пул топиш йўлими 
ёки ҳақиқатдан ҳам улар муҳтожларми?
— Йўқ, дўстим, менимча улар бизнинг олдимизга бошқа