Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ота-оналарига «Ўқиган н а м о зи н ги з ҳаром , чунки си з 
ўқ и ган л ар и н ги зга а мал қ и л м а й си з» , д ей и ш г а н и -ч и . 
Менимча, бу разолатга чидаш қийин, тўғрими, йигитлар? 
У н д ан ҳам а ч и н а р л и с и , э р к а к , й и г и т б ў л а т у р и б , 
юзларининг оппокдигидан, қўлларининг асллар қ>'лидан 
ҳам юми]оқлигидан уялмай, кимларнингдир меҳнатига 
келган кийимларни кийиб олиб би з диним из толибларимиз 
. .деб кўкрак кериб юришлари-чи? Бунга нима дея оласиз?
Ундан ҳам қабиҳ иш ларни қиладиган, ўзи н и ди н  
пешвоси деб, домла деб танитиб 12-13 ёш ўгил болаларни... 
Санжар, туш уияпсанми, дўстим? — деб Толиб ўрнидан 
газаб билан туриб кетди.
Йигитлар Толибнинг турганидан фойдаланиб, улар ҳам 
ўрниларидан туришди.
— Суҳбатимизни кейин давом эттирамиз, акахонлар, 
- дсб шошилганча эшикни очиб чиқиб кетишди.
Толиб Салимга қараб газаб билан:
— Бор, қорихонларингни кузатиб қўймайсанми? Ахир 
сен бошлаб келгансан-ку уларни, — деди.
Ҳ ақиқатдан ҳам улар Салим га уч-тўрт кун олдин 
учраш ганси. Салим очиқкўнгил бўлгани учун, «Майли 
бор и н гл а р , э ҳ с о н қи ли ш ади . Ў зим олди лари га ол и б 
кираман», деганди. У бу сўзларни эш итиб қилган ишидан 
пушаймон бўлиб ўрнидан қимирлай олмай қолди.
— Шунчалар калта фаҳммисан. Салим? Ахир, қара, 
уларнинг кийиб олган кийим ларини, сен и к и дан икки 
баравар қиммат-ку. Ахир бу нозикниҳол хезларнинг энг 
қийин иши ўзининг таҳоратига сув иситиш холос-ку.
Менга айт-чи Салим, охирги марта ота-онангга чой 
д а м л а б б е р г а н и н г н и э с л а й о л а с а н м и ? Ш о ш и л и б  
қолганингдан етти букилиб, чпқиб кетиб, Мўмин аканинг