Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

- Ж уда а ж о й и б с и з - д а Т о л и б ак а , м ен б ў л с а м , 
бошлиғимга икки кундан бери нима дей и ш н и билмай 
юргандим. Раҳмат сизга, мени тушунганингиз учун. У одам 
ноҳақ айбланганига кўзим етиб турибди, - деб Ойгул 
эрининг юзларидан ўпиб олди.
* * *
С анж ар уйига к и р ган и да Н арги за ким б и л а н д и р  
телефонда гаплашиб ўтирганди. У эрини кўриб, телефонии 
ўчириб эрини кутиб олди.
194

---

— Келдингизми Санжар ака, ҳорманг, — деди шошилиб 
унинг қўлидаги нарсани олиб.
— Ҳа, ра\мат, Толибжон қани?
— Т о л и б ж о н н и буви си га б ер и б ю б о р д и м , яқинда 
кетишди.
— Ия, бу ни мае и? Ҳал и кичкина-ку нима, у ерда 
қоладими?
— Кичиклиги қолибдими? Юриб қолди-ку, шундай 
қилмасам бўлмайди.
— Нимага, тинчликми?
— Санжар ака, биз билан теппа-тенг овқат еяпти ахир, 
сутдан чиқармоқчиман. Ш ундай қилиш керак экан, ойим 
айтдилар.
— Ҳали эрта эмасми? — деб кулиб қўйди Санжар.
— Уч ёш б ў л я п т и -ю , г а п и н г и зн и қ а р а н г, м ен и
ўйлайсизми ўзи? — деб зарда қилгандай ошхонага кириб 
кетди Наргиза.
— 
Б ў л д и -б ў л д и , 
к е ч и р и н г
х о н и м , 
м а й л и , 
билганингизни қилинг. Қани, овқатни олиб келинг, — деб 
Санжар дастурхонга ўтирди.
Санжар энди овқатни еб бўлганди ҳамки эш икдан 
Салимнинг чақирган о воз и эшитилиб қолди. Санжар эшик 
о л д и г а ч и қ қ а н и д а С а л и м б и л а н о ф и с г а к ел ган  
йигитчаларнинг бири турарди.
— Ака, ran чиқиб қолди, — деди Салим.
— Майли, қани ичкарига кирайлик-чи бўлмаса, - деб