Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ҳақидаги гапни айтиб берди. кулги кетидан кулги уланиб 
кетди. Санжар телеф он и и ўчириб қўйгани учун эн ди  
Т оли бн и н г телеф они жиринглай бош лаганди. Санжар 
ўрнидан туриб:
— Мели ака, хонангизга кирсак, икки ёш бир гаплашиб 
олеин, дегандим. Биз тўй кунини белгилайлик, — деди 
Санжар.
Мели ака уни ичкари уйга таклиф қилди. Яқиндагина 
хўрланиб йиғлаб, кейин ичидан кулгани учун Ойгулнинг 
юзлари қизариб кетганди.
— Ойгул, менга ваъда беринг, бошингизга ҳар қандай 
гам келса ҳам, бундан кейин м снсиз йиғламайсиз, хўпми?
— Хўп, Толиб ака, мен қўрқиб кетди м. С издан айрилиб 
қол и ш дан қ ўрқ и б о л д и н р о қ а й т м а га н д и м . С и зн и н г  
олдингизда булоқ сувидек покизаман.
— Бўлди, Ойгул, илтимос, мен с и зга иш онаман, мен 
си зга бир нарса бермоқчиман, лекин нима десам экан, 
ҳозир, — деб костюмининг чўнтагидан узукни олди. — Бу 
ҳалигидай жуда зўр бўлмаса ҳам — лекин онамнинг узуклари 
эди. Агар тақишга...
— Нималар деяпсиз, Толиб ака, сиз менга меҳрибон 
он ангизнинг узуклари ни бер а си з-у , мей тақм асм идим , 
ўзин из тақиб қўйинг. Хоҳлаган бармоғимни танланг, шуни 
ёдиигизда тутингки, токи тирик эканм ан, бу узук мен 
учун қадрли бўлиб қолади ва ҳеч қачон қўлимдан ечмайман.
— Раҳмат, Ойгул, мени хурсанд қилдингиз, — Толиб 
узукни унинг бармоғига тақиб қўйди.
Санжар Мели аканинг хонасига кириб, ундан нима 
галлигини билмоқчи бўлди.
— Э, ўғлим, бунинг тарихи узун, — д еб ҳаммасини 
айтиб берди.
— Ҳ озир у йигитнинг пичоғи мой устида, мен ишлаган 
соҳада ишлайди. Ҳали ҳам уйланмаган, унинг қўлидан \а р  
нарса келиши мумкин. Чунки жиноят оламидагиларни жуда
138

---