Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

йиғлаётганини кўриб қотиб қолди.
— Ўғилларим, бу дунёда ҳар бир инсоннинг ўтмиши 
бўлади. Баъзиларнинг ўтмиши ширин бўлса, баъзиларники 
аччиқ. М ен-ку ўтмишимни кўмиб ташлагандим. Толибжон, 
қ и зи м ҳам с и з би л ан учраи]гандан сў н г унутгандай  
бўлганди. Лекин ҳозиргина бўлган бигга телефон қўнғироғи 
ҳаммаёқни ағдар-тўнтар қилиб юборди. Ойгулнинг ҳаётида 
бир аблаҳ одам...
— Дада, — деди Толиб. — Узингизни қийнаб сўзингизни 
давом эттириш ингизнинг ҳожати йўқ, си з айтмоқчи бўлган 
ўтмиш ҳақида мен би р йил ол ди н билганм ан. М ени 
О йгулнинг кечаги угмиш и қизиқтирм айди. С из бўлса 
қадимги ўтмиш ҳақида гапирмоқчисиз. Гап бундай, дада. 
М енинг ота-онам бугун тўй кунини аниқ қилмасам, уйга 
келмагин дейишган. Ш унинг учун ҳалиги... ўшанга... тўйни 
ҳалиги, — деб Толиб каловланиб қолди.
— Ҳа, Толиб лента чайнадими? Дудуқланиб қолдинг? 
— деди Санжар кулиб.
Ҳ о з и р г и н а б у х о н а д о н з и м и с т о н қ о р о н ғ у л и к д а  
қолгандай эди. Икки дўстнинг гапларидан кейин қуёш 
чи қ и б чарағон бўл и б кетди. Ҳ ам м алари С ан ж арн и н г 
ҳазилидан қотиб кулишарди. Ота ва қизнинг юрагини эзиб 
турган огир юк парчаланиб кетди. Ҳалиги кулги тўхтамаган 
ҳам эди Санжарнинг телефони жиринглаб қолди.
— Ҳа, Салим, нима ran? — деди Санжар кулги аралаш. 
Салимнинг телефонидан Мўмин аканинг овози янгради. 
“Санжарбек, буқани сўйдик, тарқатадиган жойга тарқатдик. 
Қолганини нима қилайлик?”, — деди Мўмин ака.
— Қанақа буқа, нимага сўясизлар? Ким айтди? — деб
137

---

телефонии ўчириб, Толибга қараб кула бошлади. Толиб 
ўзини кулгидан тўхтатиб. Мели ака ва Ой гул га буқа