Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

сўрашиб.
— Хонага кирсак, икки оғиз маслаҳатли иш бор эди.
Улар маҳалла оқсоқолининг хонасига кирганларида, у
ерда Қурбон ота ҳам ўтирганди.
— Ассалому алайкум, Карбон ота, — деб Толиб икки 
қўллаб у киши билан сўрашди.
— Кел, ўғлим, дўст и н г келиб сую н и б қолдингми? 
Ў зи н г т у зу к м и са н ? Қ ани ў т и р -ч и , — д е б Т о л и б н и  
ўтиришга таклиф қилиб ran бошлади. — Ўзингдан қолар 
ran йўқ. Ғайратжон аслида, дўстинг Санжарнинг уйига 
б о р и б , икки йил қаер л ар да ю р ган и ҳақ и да ў зи д ан  
суриштирса бўларди. Ички ишлар ходим и сифатида бу фақат 
Ғайратжоннинг қизиқиши эм ас, балки ўлган одамнинг 
тирилиб келиши бутун маҳалланинг ёшу қарисига сирли 
туюляпти. Шунга олдин сенинс фикрингни билайлик-чи, 
деб Ғайратжонни Санжарнинг уйига борғизмадим.
— М а.ҳалла м 
11
 здаги л а рн н беш қўлимдек биламан, — деб 
суҳбатга қўшилди Ғайрат м и ли ц и он ер. — Қ олаверса, 
Санжарни ҳам. Лекпн Қурбон ота айтмоқчи, ўлган одамнинг 
тирилиб келиши ни мана бу қоғозга туш ириб қўйсак, 
ҳаммамиз хоти ржам бўлардик-да, ука.
— Мен сизларни тушундим, шунинг учун ҳам сизларни 
ҳурмат қиламан. Ғайрат ака, Қурбон ота бир маҳаллар 
ота м дан эшитганим едим га тушиб қолди, агар вақтингизни 
ў гирлам асам, айтиб берайми?
— Майли ўғлим, қани эшитайлик-чи, — деди Қурбон 
ота қизиқиб.
— Бир маҳаллада икки қўшни яшашар экан. Бири жуда 
ҳалол, яхши феъл-атвори, мулойимлиги билан маҳалласида 
обр ў орттирган эк ан . Қ ўш ниси эса сал бетга чопар, 
дилидагини шартта тили га чиқариб, ҳақиқатни гапирар 
э к а н у , л е к и н у н и н г ҳ а қ и қ а т и сал д а г а л л и г и д а н
129

---