Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

топишларига яраша ишлардилар ҳам. Азонда туриб, кеч 
ишдан қайтардилар. Тўғриси, ёшлигимда дадам билан жуда 
кам кўришганмиз. Асосан тарбияни онамдан олдим, десам 
ҳам бўлади. Бу гапим билан ота меҳрисиз вояга етдим, 
демоқчимасл. 
i h
. Ш унчаки, кўп вақтим онам билан ўтди, 
холос.
Дадам ишсиз қолганларидан сўнг уйимизда ҳар куни 
ж анж ал бўл ар ди . М ен ўзим ча ҳамма а й б н и дадам га 
юклардим, дадам ичишга берилиб кетди, ичиб олгани учун 
онам билан уришаяпти, деб ўйлар эканману, лекин нима 
учун дадам ўзини бундай тутаяпти, деб бир марта ҳам 
м ул оҳаза қ и л и б к ўр м аган эк а н м а н . Д а д а м н и н о ҳ а қ  
дейиш им нинг сабаби — мен бош иданоқ онам тарафида 
бўлганман. Онам дадамни уйдан ҳайдаганларида ўн олти 
ёшда эдим. Оиламиз парчаланиб кетаётганда мен яна онам 
тарафида турганман. Онамдан оиламиз бутлигини сакдаб 
қолишни сўраш ўрнига мен нонкўр онамнинг қарорини
120

---

юз ф ои з маъқулладим. Ўша пайтда онам тижорат билан 
шуғулланар, пуллари кўпайиб қолган эди. Қорнимиз тўқ, 
эгнимиз бут, буларнингҳаммаси онамнинг шарофати билан 
д еб ўйладим . Бир пайтлар д а д а м н и н г со я си га салом  
берадиганлар энди онамни кўкка кўтаришарди. Мен нонкўр 
отамни унутиб ҳам юбордим. Опам эса хаёлида дадамни 
ўлган деб ҳисоблаб, ҳатто турмушга чиқаётганида бир марта 
ҳам эслаб қўйгани йўқ. Чунки унга ҳеч вақоси йўқ отанинг 
кераги ҳам йўқ эди. Отам опамнинг тўйида қатнашмагани 
учун ўзимча яна улардан хафа бўлдим.
Онам олийгоҳда ўқишимни хо\падилар. У кишининг 
пули билан ўқишни битирдим. Лекин соҳам бўйича ҳеч