Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Соли акани хоти ни Ф арида оп ан и н г бевақт ўлими 
эсанкиратиб қўйди. Я қин и н сон н и н г вафот этганидан 
кейин унинг барча ёмонликлари унутилиб, фақат яхши 
хислатларини эслар экан киши. «Фарида ҳам яхши хотин 
эди, бир пайтлар уларнинг ҳам яхши кунлари бўлган-ку. 
Сакжардек ўғил ту гиб берган бўлса».
С оли ака ём он хотиралар ичидан б и р -и к к и яхши 
кунларни эслаб, кўзига ёш олиб, ҳувиллаган ҳовлида якка 
ўзи нима қиларини билмай ўтирганди, эш ик очилиб Толиб 
билан Севара кириб келишди.
— Ассалому алайкум Соли ака, ишни ташладингизми, 
дейман. Бундай ўтираверсангиз, ўзингизни еб қўясиз, — 
деди Толиб ачиниб.
— Дада, ҳаёт давом этади, яна касал бўлиб қолманг, — 
деди Севара дадасини қучоқлаб.
— Соли ака, опанинг ўтганларига ҳам анча бўлиб қолди. 
Энди ишхонага бор и б турсангиз, с ал иш билан бўлиб 
чалгирмидингиз.
— Ҳа, тўғри айтасан ўғлим, эртадан ишга чиқарман, 
аслида мени нафақага чиқарсанг ҳам бўларди.
— Аабатта чиқасиз нафақага, фақат ҳозир эмас, Санжар 
келсин, ҳозирча ишлаб туринг, — деди Толиб.
— С а н ж а р д е г и н , с е н ҳал и ям ун и ў л м а га н д е б  
ўйлайсанми?
— Ҳа, бунга асосим бор, мана кўринг, - деб чўнтагидан 
соатни олиб кўрсатди ва бор гапни Соли ака га бош идан 
айтиб берди. Т олиб бу сирни айтиб Соли акада умид 
учқунини ёқмоқчи эди . Л екин Соли ака С анж арнинг 
ўлмаганига ишонмади. Чунки орадан анча вақт ўтди. Бирор 
дараги чиқиш и керак э д и -к у , д еб ўйларди. Т ол и бн и  
ран ж и тм асл и к учун ўзи н и и ш он ган дай , С ан ж ар н и н г 
қ ай ти ш и н и кутадигандай қ и л и б кўрсатди. Л ек и н бу 
гапларни эш итиб Севаранинг юрагида умид учқунлари 
уйғонди.
103

---

I
* * *