Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Санжар ўзига келганда бир ўтов ичида ётганди. У 
ўрнидан турм оқчи бўлди, лек и н ҳамма ёғи зи р қ и р аб 
оғрирди.
- Ҳ а , ука, ў зи н г и зг а к е л д и н г и зм и ? - д е б ёш и 
элликларни қоралаган, икки юзи қип-қизил киши қўлидаги 
шишадан пиёлага суюқликдан қуйиб узатди. — Ичинг ука, 
бу дори.
- Ака мсн қаердаман? Бу ерга қандай келиб қолдим?
- Бу ерга ука, сизни ўғлим олиб келди. У сизни анави
орқа томонимиздаги тоғ орқасидагп тошлоқ йўлдан топибди. 
Келганингизда аҳволингиз оғир эди. Елкангизни ўрнига 
солиш қий и н бўлм ади, лекин о ёғи н ги з очи қ си н ган , 
тузалиш и сал қ и й и н к ечади , ш екилли. Ч унки си зга  
ўхшаганларнинг яраси кеч битади. Мана бу омонатингиз, 
ёнингиздан чиқди - деб кичкина салафанчадаги заҳри 
қотилни кўрсатди. — Мана бу пулларингиз, - деб икки 
почка доллар ва озроқ сўмни берди.
- Энди қолган гапларни кейин гаплашамиз, си з кўпроқ 
ухлашингиз керак, оёғингизни тахтакачлаб қўйдим. Яъни 
гипс дегани, си з бсмалол дам ингизни олинг, ўтовимиз 
кичик б ў л п ҳам юрагимиз кенг, — деб ўтовдан чиқиб кетди.
Санжар ҳеч нарсани эслай олмасди. Бирор нарсани 
эслашни и ста с а бош и қаттиқ оғрирди.
Маҳкам ака ўрта бўйли, тўладан келган, қошлари қора, 
оғзи тўла тилла тишли, оқ-сариқдан келган ж иддийроқ 
киши эди. У ҳаётнинг аччиқ-чучугини татиб кўрганлигини 
ҳорғин юзидан англаб олса бўларди. Маҳкам аканинг бу 
тоғларга кўчиб келганига ҳам ўн йилдан ош иб қолди.
Санжар кечалари қийналиб ин граб чиқарди. Боши 
ёрилиб кетадигандаГ! қаттиқ оғрирди. Баъзнда ўлимига \ам  
рози бўлиб кетарди. У шу аҳволда бсш-олти кун ётди. Лекин 
Маҳкам ака унинг бу аҳволига парво қилмай, унга турли