Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

эш икни тақ этиб беркитди Толиб. У Севарага қараганди, 
қ и з ер га ти к и л ган ч а к ў зи н и н г чети б и л а н Т о л и б га  
жилмайиб турганди.
- Сал туриб Салимга телефон қилиб қўйсанг, яхши 
бўларди. Бир нима зарур гапи бор, шекилли, - деди Толиб. 
Бу гапни эш итиб Севара югурганча хонасига кириб кетди.
8 2

---

Толиб Соли а кода н рухсат олиб, улар билан хайрлашиб, 
машинага ўтирди. Салимнинг қовоғидан қор ёғарди.
— Ҳа, Салим учиб бориб-келдингми, дейман.
— Мана пул, яна керак бўлса, ресторандаги хонадаги 
сейфда ҳам бор экан, мана сейф нинг калити, Санжар акам 
бериб кетибдилар, — деди Салим.
— Хўп, яхши, Ойгулнинг ишхонасини биласанми? -  
деди Толиб. Салим жавоб берм оқчи бўлиб турган эди 
телефони жиринглаб қолди. У телефонини қулоғига тутди- 
да:
— Албатта, акахон, билмай ўлибманми, — деб машинани 
юргизди. У телефон қўнғироғидан хурсанд бўлиб кетганди.
— К етдик ака, ҳози р Ойгул о п а н и н г олдига олиб 
бораман — деб машинани тезда ҳайдаб кетди.
— Ҳа, Салим сигиринг туғдими, — деди Толиб.
— Ҳа, ойим қўнғироқ қилдилар, — деди кулиб.
— Ўғилми, қизми? — деб Толиб ҳам кулиб юборди. 
Салимга Севара қўь 
роқ қилганди.
Ад во кату ра га бори ш ганда Ойгул тушликка чиқмоқчи 
бўлиб турганди.
— Бугун туш лик м ен д а н , — д е д и Т о л и б Ойгулга 
машинанинг эш игини очиб.
— Рақмат, Толиб ака, қандай бўларкин, — деди Ойгул.
— Қанддек бўлади, ҳозир Салим бизни шаҳримизнинг 
энг зўр ресторан и га олиб боради, тўғрими Салим?
— Албатта, — деди Салим ва тўғри ўзларига таниш 
бўлган ресторан га олиб келди. Салим уларни хоналаригача