Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қ ол м аси н , ўша таниш ларингиз олди да б о ш и н ги з хам 
бўлмасин, доим тилингиз узун бўлсин. Энди кетишингиз
159

---

мумкин, — деди Санжар унга муҳр босилган шартномани 
узатиб.
Воҳид ака креслога ёпиш иб қолган танасини аранг 
кўтариб, ўрнидан туриб Санжарнинг қўлидан шартномани 
о л д и . У э ш и к т о м о н икки қадам ю р и б т у х т а д и -д а , 
«документ»ни йирта бошлади. Унинг бир четида ги «Икки 
дуст» фирм асиннг муҳри босилган жой и ни бир қўлига 
эҳтиёт қилиб олиб, қолганини эш ик ёнида турган ахлат 
пақирга ташлади. У ортига қараб, маъюс ҳолда:
— М ен... мен... Қайтаман, — деб эш икни очиб чиқиб 
кетди.
Унинг бу қайтаман, деган сўзини Салим эртага яна 
келар д еб тушунган бўлса, икки дуст умуман бошқача 
тушунишганди. Мўмин ака бўлса, унинг чиқиб кетганини 
ҳам пайқамай қолганди.
Толиб Салимга кузатиб қўй дегандек қаради. Салим 
меҳмонни кузатгани унинг орқасидан чиқиб кетди.
Мўмин ака буни икки ёш дўстнинг дунёқараши бир 
хил бўлгани учун ҳам уларнинг дўстлигига ҳеч нарса рахна 
сола олмаслигини яна бир бор ўз кўзи билан кўрди. У 
олдинлари куп маротаба Толибдан бундай одилона гапларни 
эш итганида, Санжар шунчаки қўшилиб тури ш и ни ёки 
индамай кузатиб, эш итиб ўтиришини кўрган эди. Бугун 
Т ол и б и н дам ай ў т и р и б , д ў ст и н и эш и т га н и га қ ой и л 
қолганди. У чекмоқчи бўлиб чўнтагидан олган селофандаги 
носни ҳаяжонланиб, мижикдаб ташлаганини ҳам билмай 
қолганди. Ўртада Санжарнинг онаси тириклигида йиғиб- 
терган бойлиги жомадонда ётарди.
— Мўмин ака! Адашмасам чўнтагингизда лимон олиб