N a b ijo n qo dirov

0 ‘G ‘RINI QAROQCHI URDI
Soat 12 dan kechikm ay d o'konga kel, - degani 
uchun Hamalning oldiga shoshib ketayotgandim , y o ‘l- 
da Oqilxon uchrab m enga kanaday yopishib oldi. U 
huquqshunoslik institutiga hujjatlarini topshirib kel- 
gan, k o ‘ringan odam ga shu haqida gapirib maqtanib 
yurardi. «Shahar ko ‘rgan echkidan q o ‘rq» deganlariday, 
Oqilxon 
poychasi 
kam ayning 
o g ‘ziga 
o ‘xshash 
«klyosh» atalmish antiqa shim kiyib, peshidagi q o ‘lsig‘- 
mas cho‘ntagidan qizil ro ‘m olchasining bir qismini 
chiqarib olgandi. Har zam onda kichkina oynachaga 
qarab yelkasigacha tushgan sochini siypalab q o ‘yar, 
k o ‘proq ingichka bilagiga o ‘m ashm ay aylanib ketayot- 
gan q o ‘lsoatini to ‘g ‘rilash bilan band boMardi. Har 
qancha urinm ay, undan ajrab ketishning sira ilojini 
topolmadim.
- Loy g ‘ijimlagani shoshayapsanm i? Men ham birga 
boraveram an, vaqtim bem alol, - dedi Oqilxon surlik 
bilan g 'alati irshayib.
- V aqtingizni bekor o ‘tkazgandan k o ‘ra o ‘qishga 
tayyorgarlik k o ‘rganingiz yaxshi emasmi.
- Jinnim isan... Dadam tayyorgarlik ko ‘ryapti-ku... 
Sen g ‘am yem ay qo ‘yaqol, o ‘qisam -o‘qim asam insti- 
tutga, albatta, kiraman. Kirdi, - deb hisoblayver, oshna.
Noiloj, bozor ichidagi d o ‘konga u bilan birga ki- 
rishga m ajbur b o ‘ldim.
H am alning chehrasi yorishib ketdi.
- 0 ‘rtog‘ingniyam olib kelib yaxshi qilibsan. Ulfati 
chor - anda maza bor. H ozir uyga boramiz. U y o g ‘ini 
so‘rama... G ap bor...
U d o ‘konni qulfladi-da, kitob m agaziniga kirib Ka- 
mol degan bolani ergashtirib chiqdi. Yangi d o ‘stlar 
birpasda apoq-chapoq b o ‘lib birgalikda H am allam ikiga 
jo ‘nadik. Hovliga kirarkanmiz, bu safar ham meni hay-

---

ratga solgan narsa rang-barang ochilgan gullar b o ‘l- 
di. Im oratlar hashamatli b o ‘lmasa-da, yashash uchun 
qulay, did bilan qurilgan. Ham m a yoq supurib-sidiril- 
gan, tartibli, anvoyi gullar uyning fayziga fayz q o ‘shib 
turardi. Hamal «Т» shaklidagi q o ‘lbola m oslam ada 
qunishib o ‘tirgan bir-biridan chiroyli kaptarlarini ko ‘r- 
satdi. Ularni osm onga uchirib, havoda o ‘mbaloq oshish- 
larini zavq bilan tom osha qildik. C hipor tusli kaptam ing 
ustm a-ust uch m artagacha «salto» tashlashidan hayrat- 
landik. Yana bir diqqatim ni tortgan narsa Hoji buva- 
nikida k o ‘rganim day tahoratxonasi alohida, keng va 
yorug‘ hojatxona b o ‘ldi. Beixtiyor u kishining so ‘zlarini 
esladim.
« 0 ‘g ‘lim, hojat yuzasidan bu uychaga bir kunda 
bir necha bor ishimiz tushadi. Ayrim odam larim izning 
bu boradagi loqaydliklarini k o ‘rib, xafa b o ‘laman. Uy 
egasining kim ligi, uning tabiatini zaruratxonasining 
qandayligidan ham bilib olsangiz b o ‘ladi.»
Hamal bizni ichkariga tak lif qildi. N oz-ne’matlar 
bilan bezatilgan dasturxon atrofiga o ‘tirdik. Atrofni 
kuzatdim. X onaning bir tom onini egallagan javonning 
ichi to ‘la kitob. Devorda osig‘liq turgan rubob, ayniqsa 
uning yonidagi lagan k o ‘zim ga olovday k o ‘rindi. Iye, 
bu adabiyot o ‘qituvchim iz Tillaxon 0 ‘rm onovaga qil­
gan sovg‘am-ku. Qiziq, u nega bu yerda turibdi? Ham 
quvonch, ham ajablanish hissi g ‘oliblik qilib, mez- 
bondan so‘radim.
- Anavi lagan bu yerga qanday kelib qoldi?
- O yim ga o ‘quvchilari sovg‘a qilishgan.
- O ying kim? Tillaxon 0 ‘rm onovam i?
- Ha. U kishi yettinchi m aktabda o ‘qituvchilik qila- 
dilar. Tez orada kelib qolishsa kerak.
- Rostdanm i? Buni m uallim am izga m en sovg‘a 
qilgandim , - deb yuborganim ni o ‘zim ham bilmay 
qoldim.
220

---

H amm a o ‘rnidan turib qiziqish bilan laganga tikildi. 
O 'rtasidagi yozuvni Kamol ovoz chiqarib o ‘qiy bosh- 
ladi.