Mundarija kirish i-bob XVII asr oxiri va XVIII asrda g‘arbiy yevropada ilm-fanning rivojlanishi

II-BOB XVII-XVIII ASRLARDA YEVROPA SAN’ATI
2.1 Gollandiya, Flandriya, Italiya, Ispaniya rassomlarining hayoti va ijodi.
Ilm-fan taraqqiyoti, jug‘rofiy kashfiyotlar, yangi qit’alar, dengiz yo‘llari xalqlarning o‘zaro aloqasi jadallashuviga imkoniyat yaratdi. Jahon xalqlarining ijtimoiy hayoti faollashdi. Yevropa mamlakatlarida taraqqiyot birmuncha tezlashdi. Ular ko‘pgina o‘lkalarni bosib olib, o‘z hukmronliklarini o‘rnatdilar. Fransiya, Ispaniya, Portugaliya, Angliya, Gollandiya va boshqa Yevropa mamlakatlari uchun arzon xomashyo, ishchi kuchi va yangi bozorlar ochilib, ular tez rivojlana boshladi. Bu davrda Osiyo, Afrika, Amerika, Avstraliya qit’alarida ham qator ijtimoiy, siyosiy va madaniy o‘zgarishlar sodir bo‘ldi. Jumladan, Sharq mamlakatlarida an’anaviy san’at va madaniyat turlari bilan bir qatorda, san’atning yangi tur va janrlari yuzaga keldi. Amaliy bezak san’atiga yangi davr texnologiyasi joriy qilina boshladi. G‘arb va Sharq san’ati an’analari uyg‘unligida yangi san’at yo‘nalishlari shakllandi.
Jahon ijtimoiy, siyosiy va madaniy hayotida ro‘y bergan bu o‘zgarishlarda Yevropa muhim o‘rin tutadi. Chunki Sharq va G‘arbning san’at sohasidagi yutuqlarini o‘zida mujassamlashtirgan Yevropa qit’asida feodal jamiyati qoloqligiga, ijtimoiy hayotda dinning hukmron bo‘lib qolishiga qarshi chiqish boshlandi. Bu esa yangi munosabatlarning shakllanishiga zamin yaratdi. Xususan, Niderlandiya va Angliya bo‘lib o‘tgan xalq g‘alayonlari O‘rta asr tartibi va diniy cherkov hukmronligiga zarba berdi. Gollandiya Yevropada namunali kapitalistik davlat tarzida rivojlana boshladi. Lekin feodalizm Yevropaning ko‘pgina mamlakatlarida o‘z hukmronligini saqlab qolaveradi. Jumladan, Fransiya va Ispaniyada markazlashgan absoyut monarxiyalar vujudga keldi. Italiya va germaniyada feodal tarqoqlik hukm surdi. Xalq absolyut monarxiya zulmiga norozolik bildirib, bosh ko‘tardi. Ilg‘or ziyolilar, ma’rifatparvarlar bu qarashlarni qo‘llab-quvvatladilar. Ular feodalizm qoloqligini qoraladilar, fikr erkinligi rivojlanishiga to‘sqinlik qiluvchi kuchlarga qarshi chiqdilar. Italiya, Fransiya, Ispaniya va boshqa Yevropa mamlakatlarida eski tuzumga qarshi noroziliklar, xalq g‘alayonlari kuchaydi. Bu XVIII asr oxiriga kelib, feodalizmning uzil-kechil inqiroziga sabab bo‘ldi. Ijtimoiy munosabatlar o‘zgardi, uning yangi shakllari yuzaga kela boshladi. Ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy kurashning kuchayishi san’at va madaniyatning ijtimoiy hayotda mavqeini oshirdi. Dvoryanlar va cherkov san’at va madaniyatni o‘z manfaatlariga bo‘ysundirishga harakat qildilar. Lekin jamiyat taraqqiyotini orqaga burish mumkin emas edi. Ziddiyat yanada keskinlashb bordi. shular zamirida san’atning mafkuraviy kurashdagi roli ortib, uning uslubiy rang-barangligi kengayib bordi.
XVII-XVIII asr Yevropada kapitalistik munosabatlarning avj olishi va feodalizmdan kapitalizmga o‘tish jarayonining tugashida so‘nggi bosqich bo‘ldi. Ijtimoiy hayotdagi bu o‘zgarishlar bevosita san’at taraqqiyotiga o‘z ta’sirini o‘tkazdi. Fan, san’at va madaniyat gurkirab o‘sa boshladi. San’atda real hayotni tasvirlash rivojlandi. Ozodlik g‘oyalari, shakllanib kelayotgan burjua parokandaligini, feodalizm kirdikorlarini ochib tashlash bu davrda ko‘pgina san’atkorlar asarlarining G‘oyaviy mazmunini belgiladi. San’at majmuasining kengayishi uning yangi tur va janrlarini maydonga keltirdi. Portret, natyurmort, manzara, maishiy janr ko‘p san’atkorlarni o‘ziga torta boshladi. Haykaltaroshlikning yangi ifoda vositalarini izlab topdilar, gravyura san’ati shakllandi. Sotsial kuchlarning o‘zaro kurashining rivojlanishi esa san’atda turli g‘oyaviy badiiy oqimlarni vujudga keltirdi. Shunday uslublardan biri barokko oqimidir. Barokko uslubida yaratilgan san’at asarlarida hayot mohiyati kurash harakati orqali aks ettiriladi. Unda ekspressiv chiziqlar va yorug‘ soyalar o‘ta keskin formada olingan bo‘lib, ular asar kompozitsiyasining ta’sir kuchini yanada oshiradi. Italiyalik rassom L.Bernini haykallarida, me’mor Borromining binolarida, flandriyalik rassom P.Rubens kartinalarida barokko uslubining o‘ziga xos tomoni namoyon bo‘lgan. Klassitsizm oqimida esa hamma narsa xotirjam va ulug‘vor. Uning namoyandalari uyg‘onish davri ijodkorlari singari antik va yuqori uyg‘onish davri an’analarini qabul etib, uni rivojlantirishga harakat qiladilar. Lekin shu bilan birga klassitsizm vakillari o‘tmish san’ati badiiy shakl va obrazlarini o‘zlari yashab turgan davr mazmuni bilan to‘ldirishga, boyitishga harakat qildilar. Bu o‘rinda Nikola Pussen asarlari, Klod Lorren manzaralari, Jak Sufflo binolari diqqatga sazovordir. Klassitsizm oqimi XVIII asr oxiri XIX asrning birinchi yarmigacha davom etdi va o‘zida davr ruhini ifodaladi. XVII-XVIII asr realistik san’atning yetakchi o‘ringa chiqishi bilan izohlandi. Bu davrda yaratilgan asarlarda inson o‘zining butun borlig‘i bilan namoyon bo‘la boshlaydi. Uning hayoti, his-tuyg‘ulari, hayotga bo‘lgan estetik munosabati san’atkorlar ijodida o‘zining badiiy ifodasini topa boshlaydi. Ispaniyalik rassom Diego Velaskes, Gollandiya rassomlari - Rembrant va Frans Xals, italiyalik rassom Karavadjo, fransuz rassomi Sharden va boshqalar ijodida bu o‘zgarishlar yaqqol ko‘zga tashlanadi. Inson go‘zalligi, uning olijanobligi va yuksak ma’naviyligi Rembrant asarlarining mohiyatini tashqil etadi. Uning asarlaridagi chuqur falsafiy mazmun kishi qalbiga quvonch baxsh etadi. Rembrant rangtasvir va ofort sohasida, qanday mavzuda (diniy, hayotiy) ishlashdan qat’iy nazar insonni kuylashga, uning ma’naviy pokizaligini va jismoniy go‘zalligini ochishga intiladi. Insonlar orasidagi nozik munosabatlarni tasviriy san’at vositasi orqali keng tomoshabinga yetkazishga harakat qiladi. Rembrant umrining so‘nggi yillarida yaratgan “Oqpadarning qaytishi” asarida hayot va inson to‘g‘risidagi tushunchalar o‘z hayotiy tajribalariga tayanib, ota oyoqlariga yiqilgan o‘g‘il obrazi orqali hayotning murakkabligi, uni bilish va unga to‘g‘ri yo‘l topa olish nechog‘lik og‘ir ekanligini ochib beradi. Boshiga og‘ir kun va tashvishlarni solishiga qaramay o‘z o‘g‘lini bag‘riga bosayotgan ota obrazi orqali mehribon, insonlarga faqat yaxshilik istagan mo‘’tabar inson qiyofasi gavdalanadi. Bu asrlardan boshlab inson mehnati go‘zalligi san’atkorning diqqatini torta boshladi. San’atkorlar mehnat mavzusida yirik asarlar yarata boshladilar. Yevropa san’atida Diego Velaskes birinchi bo‘lib, mehnat go‘zalligini shoirona, ko‘tarinki ruhda talqin etdi. Uning “Gilam to‘quvchilar” deb nomlangan asari ana shunday asarlaridan dastlabkisidir. Rassom oddiy kundalik hayotda insonlarning xotirjam mehnati orqali ularning baxt haqidagi orzularini ko‘ra oldi. Kompozitsiyada kishilarning tabiiy holdagi xotirjam mehnati, ularning jismoniy baquvvat gavdalari ishonarli talqin etgan. Xonani to‘ldirib turgan nur esa bu tinch osoyishta hayot go‘zalligini yanada bo‘rttiradi.
XVII-XVIII asrda ijtimoiy hayotda sodir bo‘lgan o‘zgarishlar me’morchilik oldiga ham qator muammolarni qo‘ydi. Bu davrdan boshlab cherkov qurilishi hajmi kamaydi, uning o‘rnini fuqaro me’morchiligi egallay boshladi. Shahar loyihalashtirilishiga alohida e’tibor berila boshlandi, shaharda me’morchilik ansambllari paydo bo‘ldi. Turmushda go‘zal buyumlarga intilish kuchaydi. Tevarak-atrof go‘zalligiga e’tibor berish, bog‘-park san’atini maydonga keltirdi. U bilan birga dekorativ haykaltaroshligi ham rivoj topdi.