Мундарижа: 1-Қонун. ҚАрор қабул қилинг

ТЎХТАШ, ЎЙЛАШ ВА БЕКОРЧИЛИК УЧУН ВАҚТ
Вақтнинг тўхтаб қолгандек бўлиши ғолибга алоҳида қувонч бағишлайди. Бу ҳол унга у ёки бу ҳолатни теранроқ мушоҳада қилиш имкониятини яратади — худди секинлаштирилган сёъмкани томоша қилгандек. Агар тинчгина ўтириб, асосий нарсалар ҳақида фикрлаш сифатида қаралса ҳаттоки тўхташлардан ҳам лаззатланиш мумкин.
Доим бир нарсалар қилиб юриш шарт эмас. Баъзида шунчаки яшаш ҳам керак. Ҳаттоки доим иш билан банд инсон ҳам ўз ишидан дам олишни истайди. Эҳтимол у ҳеч нарса ҳақида ўйлаш керак эмасдир, шунчаки ўзи билан шуғулланишни истар.
Ўз қадриятларимизни яхшироқ англаш, йўл танлаш ҳақида мушоҳада қилиш учун ҳар биримизга ана шундай тўхталишлар керак бўлади. Бизга доим ўта муҳимдек туюлган кундалик ишлар оқими оқизиб кетмаслиги учун дам-бадам тўхталишлар қилиб туриш ҳам муҳим. Осуда дақиқаларда ўзингиз учун муҳим нарсалар ичидан энг устиворларини аниқлаб олишингиз мумкин.
Бундай тўхталишлар биз учун муҳим бўлган инсонлар ҳақида ўйлаб кўриш учун ҳам керакдир. Улар билан биргаликда ўтказишимиз мумкин бўлган мўъжаз лаҳзаларнинг ўрнини ҳеч нарса боса олмайди. Ҳеч нарса ҳаётимизни бу қадар бойита олмайди!
БУГУНГИ КУН — БУ СИЗНИНГ ИМКОНИЯТИНГИЗ
Ҳозирги кунларда ўтмиш (нимадандир пушаймон бўлиб) ёки келажак (унга тайёрланиб) билан яшаш «нормаль» саналади. Тўғри, бизнинг ниманидир олдиндан режалаштира олишимиз, маълум бир келажак учун ишлашимиз тараққиёт белгиси саналади. Лекин бундай ҳолатда қопқон яширин бўлиши мумкин. Бугунги куннинг гўзалликларини беэътибор қолдирсак ана шундай бўлади.
Ахир бу ҳеч қачон қайтарилмайдиган уникал имконият-ку?! Ўзингиз қадрлайдиган инсон билан вақтингизни мазмунли ўтказишингиз мумкин. Хаёлга берилиб, ўз мақсадларингиз ҳақида ўйлашингиз мумкин. Шунчаки, бахтли бўлишингиз мумкин. Бугунги кунингизни янада мазмунлироқ ўтказиш учун нималар қилиш мумкинлиги ҳақида ўйланг.
Бу ҳолатда кўп нарса сизнинг ёндошувингизга боғлиқ. Кунларнинг бирида қизалоқ ўрмонга йўл олибди ва шу вақт қаттиқ довул бошланибди. Ташвишланган она уни ахтара бошлабди. Ниҳоят, она қизини топганда унинг кўз ўнгида ғалати манзара намоён бўлибди: ҳар чақмоқ чаққанда қизча юришдан тўхтаб, осмонга қараб жилмаяр эди. «Наҳотки, чақмоқдан қўрқмаётган бўлсанг?» — сўрабди она. «Йўқ, — жавоб берибди қизи. — Мени Худо суратга туширяпти».
Агар кўнгилсизликлар юз берса уни кўнглингизга яқин олманг. Ҳеч нарса кайфиятингизни туширмаслиги керак. Ўзингизга шундай денг: «Бугун мен билан бўлиши мумкин бўлган ягона ҳодиса — яна бир мазмунли кунни яшаганим». Қайғуни шодликка алмаштиринг. Вазият устидан назоратни сақлай олинг. Шароитларнинг устингиздан ҳукмронлиқ қилишига йўл қўйманг. Бенжамин Дизраэли кунларнинг бирида шундай деганди: «Кимки майда инсон бўлса, унинг устидан майда-чуйда нарсалар ҳукмрон бўлади». Агар сиз бунга йўл қўймасангиз ҳеч ким ва ҳеч нарса сизга бугунги кун томонидан инъом этилаётган хазиналарни тортиб ололмайди.
Афсонларга кўра, алкимёгарлар қўрғошин ва тошларни олтинга айлантира олишган. Бу жуда қизиқ фикрга олиб келади. Омадли инсонлар ҳам баъзи жиҳатдан алкимёгарларнинг ўзидир: ҳар қандай вазиятни улар олтин лаҳзаларга айлантира олишади.