Muhammad Al-Xorazmiy nomidagi Toshkent Axborot texnologiyalari Unversituti Qarshi

Muhammad Al-Xorazmiy nomidagi Toshkent

Axborot texnologiyalari Unversituti Qarshi

Filiali Kompyuter injenering fakulteti

DI-11-19 guruh talabasi Baxtiyorov Dostonning

Falsafa fanidan oraliq nazorat

Ishi

Bilet. N°2

1.Axloqshinoslik fanining prinsiplarini tushuntiring?

2.Estetik ong tushunchasiga ta'rif Bering ?

3.Sabab va ong katagiriyasini tushintiring ?

4.Mantiq faning maqsad va vazefalari

1. Axloqshunoslik qadimda fizika va metafizika bilan birgalikda falsafaning uzviy (uchinchi) qismi hisoblanar edi. Keyinchalik (Arastudan so`ng) alohida falsafiy yo`nalishdagi fan maqomini oldi. Bu fikrni quyidagicha kengaytiribroq talqin etish mumkin. Ma`lumki, falsafaning fanlar podshosi sifatidagi vazifasi barcha tabiiy va ijtimoiy ilmlar erishgan yutuqlardan umumiy xulosalar chiqarib, insoniyatni haqiqatga olib borishdir. Shundan kelib chiqqan holda, falsafaning tadqiqot ob`ektini tafakkur deb belgilash maqsadga muvofiq. Axloqshunoslik axloqiy tafakkur taraqqiyotini tadqiq etadi va amaliyotda insonni ezgulik orqali haqiqatga olib borishga xizmat qiladi. Shu bois uni axloq falsafasi yohud ezgulik falsafsi deb atash mumkin.

Hozir u falsafiy fan sifatida uch yo`nalishda ish olib boradi, ya`ni axloqiy tafakkur taraqqiyotini tadqiq etar ekan, u axloqni: 1) bayon qiladi; 2) tushuntiradi; 3) o`rgatadi. Shunga ko`ra, u tajribaviy-bayoniy, falsafiy-nazariy va rasmona-me`yoriy tabiatga ega. Qadimgilar uni amaliy falsafa deb ataganlar. Zero sof nazariy axloqshunoslikning bo`lishi mumkin emas. U insoniyat o`z tajribasi orqali erishgan donishmandlik namunalarini hikmatlar, naqllar, matal-maqollar tarzida bayon etadi, kishilarni axloqiy qonun-qoidalarga o`rgatadi, ularga axloqning mohiyatini tushuntiradi va falsafiy xulosalar chiqaradi. Yani, axloqshunoslik fanida Aflotun, Arastu, Epikur, Cicyeron, Seneka, Avgustin, Forobiy, Ibn Sino, G`azzoliy, Spinoza, Kant, Hegel, Shopenhauyer, Foyyerbah, Kirkegaard, Nitchhe, Vl. Solovyov, Losskiy singari buyuk faylasuflar yaratgan axloq nazariyasiga doir ta`limotlar bilan birgalikda «Patanjali», «Qobusnoma», Sa`diyning «Guliston», Jomiyning «Bahoriston», Navoiyning « Mahbub ul - qulub», Montenning «Tajribanoma», Laroshfukoning «Hikmatlar», Gulhaniyning «Zarbulmasal» kabi amaliy axloqqa bag`ishlangan asarlar ham o`z mustahkam o`rniga ega. Axloqshunoslikning boshqa falsafiy fanlardan farqi ham, o`ziga xosligi ham undagi nazariya bilan amaliyotning umumligidadir.

Axloqshunoslik boshqa ijtimoiy-falsafiy fanlar bilan o`zaro aloqadorlikda rivojlanib kelmoqda. Ayniqsa, uning nafosatshunoslik (estetika) bilan aloqasi qadimiy va o`ziga xos. Avvalo, insonning har bir hatti-harakati va niyati ham axloqiylikka, ham nafosatga tegishli bo`ladi, ya`ni muayyan ijobiy faoliyat ham ezgulik (ichki go`zallik) ham nafosat (tashqi go`zallik) hususiyatlarini mujassam qiladi. Shu bois Suqrot, Aflotun, Forobiy singari qadimgi faylasuflar ko`p hollarda axloqiylikni ichki go`zallik, nafosatni tashqi go`zallik tarzida talqin etganlar. Bundan tashqari, ma`lumki, sanat nafosatshunoslikning asosiy tadqiqot ob`ekti hisoblanadi. Har bir sanat asarida esa axloqning dolzarb muammolari ko`tariladi va san`atkor doimo o`zi yashayotgan zamonda erishilgan eng yuksak axloqiy darajani badiiy qiyofalar orqali bevosita yohud bilvosita aks ettiradi. Demak, nafosatshunoslik o`rganayotgan har bir badiiy asar ayni paytda, ma`lum ma`noda, axloqshunoslik nuqtai nazaridan ham tadqiq etilayotgan bo`ladi.

Axloqshunoslikning dinshunoslik bilan aloqasi shundaki, har ikkala fan ham bir xil muammo – axloqiy mezon muammosini hal etishga qaratilgan. Chunki umumjahoniy dinlar vujudga kelguniga qadar mavjud bo`lgan ma`lum urf-odatlar va qadriyatlar muayyan diniy qonun-qoidalarga, muqaddas diniy kitoblarga katta ta`sir ko`rsatgan. Ayni paytda, dinlar ham axloqqa ana shunday ta`sir o`tkazganlar.

Chunonchi, islom dinini oladigan bo`lsak, Quroni karim, Hadisi sharif, Ijmo` va muayyan fatvolardagi mezonlar hamda talablar musulmon Sharqi millatlari axloqiy darajasining shakllanishida katta ahamiyat kasb etgan. Shuningdek, komil inson muammosi har ikkala fan uchun umumiy hisoblanadi. Farq shundaki, axloqshunoslik bu muammoga zamonaviy tarbiya nuqtai nazaridan yondoshadi.

Axloqshunoslikning huquqshunoslik bilan aloqasi uzoq tarixga ega. Ma`lumki, juda ko`p hollarda axloq me`yorlari bilan huquq me`yorlari mohiyatan va mazmunan bir xil bo`ladi. Shunga ko`ra, axloqni jamoatchilik asosdagi huquq, huquqni esa qonuniylashtirilgan axloq deb atash mumkin. Zero, axloqshunoslik bilan huquqshunoslikning tadqiqot ob`ektlari ko`p jihatdan o`xshash, ular faqat yondoshuv usuli nuqtai nazaridan farq qiladi, ya`ni huquq me`yorlarining bajarilishi, odatda, mahsus adliya idoralaridagi lavozimli kishilar orqali, majburiy sanksiyalar vositasida yo`lga qo`yiladi: axloq me`yorlari esa umumiy qabul qilingan milliy urf-odatlar, jamoatchilik fikri yordamida, alohida belgilangan kishilar tomonidan emas, balki muayyan ijtimoiy guruh, jamiyat tomonidan amalga oshiriladi. Shuningdek, huquqshunoslik kasbi uchun muhim bo`lgan amaliy axloq jihatlarini axloqshunoslikning huquqshunos odobi deb ataladigan maxsus sohasi tadqiq qiladi va tavsiya etadi.

Axloqshunoslik pedagogika bilan ham chambarchas aloqada. Pedagogikadagi shaxsni shakllantirish, tarbiyalash, ta`lim berish jarayonlarini pand-nasixatlarsiz, odobnoma darslarisiz tasavvur qilib bo`lmaydi. Shu bois axloqshunoslik o`zining nazariy va, ayniqsa, amaliy jihatlari bilan pedagogikaning asosi hisoblanadi. Zero, maorif tizimidagi ta`lim-tarbiya o`zini har bir qadamda axloqiy tarbiya sifatida namoyon qiladi.

1. 
   EEEE 
   stetik ong va estetik faoliyat o‘zaro bog‘liq bo‘lib, estetik 
   faoliyat estetik ong asosida  vujudga keladi, shakllanadi, ya’ni 
   estetik faoliyat ongning amalga oshirilishi va moddiylashtirishdir. 
   Agar muayyan talab-ehtiyojlar bo‘lmasa, inson faoliyatining 
   muayyan shakli ham vujudga kelmaydi. 
   Estetik talab-ehtiyojlar insonni faoliyatga undaydi. 
   Faoliyat esa yangi talab va ehtiyojlarni keltirib chiqaradi. Es- 
   tetik faoliyat moddiy ishlab chiqarishning barcha sohalarini — 
   mehnat sharoitlarini ham, mehnat samaralarini ham qamrab 
   oladi. Estetik faoliyat san’atda eng sof holda ko‘rinadi. Chunki 
   mehnat va san’at go‘zallik qonunlariga rioya qilgan holda 
   yaratiladi. 
   Olimlarning salohiyati, ijodiy mehnati natijalari va sama- 
   ralari ularning estetik madaniyati darajasiga bevosita bog‘liq 
   bo‘ladi. Faraz — estetik his-tuyg‘u bilan birgalikda kechadigan 
   jarayondir. Fahm-farosat — bu haqiqatni bevosita mushohada 
   etishdir. 
   Fahm-farosatsiz ijodiy faoliyat bo‘lishi mumkin emas. Ilmiy 
   ijodning estetik mazmuni quvonch, shodlik hissini qondi- 
   rishdagina emas, balki ilmiy izlanishlar natijalari va ularga 
   erishish usullarida ham ifodalanadi. Bular estetik his-tuyg‘u bilan 
   bevosita aloqada va bog‘liqlikda amalga oshadi. 
   Insonning har qanday faoliyatida estetik manba manbayi 
   mavjud bo‘lib, u o‘z faoliyati davomida moddiyat bilan birga 
   ma’naviyatga, ya’ni shodlik, sevinch, orzu-umid, erk-ozodlik 
   tuyg‘ulariga suyanib yashaydi, voqea-hodisalarni ijtimoiy
   

2. 62 
   baholashga harakat qiladi. Inson o‘zining bu xususiyatini yo‘qotib 

   
   qo‘ysa, uning faoliyati mohiyat tabiatidan mahrum bo‘lib 
   qoladi. 
   Inson amaliy faoliyati jarayonida voqelikka bo‘lgan muno- 
   sabatining amaliy-nazariy, axloqiy va estetik shakllari vujudga 
   keladi. Insonning voqelikka bo‘lgan munosabati xilma-xil, ko‘p 
   qiyofali va rang-barangdir. Ular, bir tomondan, voqea-hodisa- 
   larning o‘zi ko‘p qiyofaliligi, serqirraliligi, ko‘p sifatliligidan, 
   ikkinchi tomondan esa faoliyat jarayonida tug‘iladigan inson 
   ehtiyojlari va manfaatlaridan kelib chiqadi. 
   Estetik ong (go‘zallik, xunuklik haqidagi tasavvurlar) hamda 
   san’atning voqelikka munosabati to‘g‘risidagi masala estetika va 
   san’atshunoslikning tub masalalaridan biri bo‘lib qoldi. Bu ma- 
   salani faylasuflar, san’at nazariyotchilari, rassomlar turlicha 
   hal qilib kelganlar. 
   Estetik ong kishining tabiat va jamiyat bilan o‘zaro aloqasi 
   jarayonida, mehnat jarayonida paydo bo‘ladi va rivojlanadi. 
   Masalan, dastlabki davrda stixiyali, keyin ongli ravishda ehtiyojni 
   qondirish uchun san’atkorona ish bajarish orqali rivojlangan. 
   Hayotning o‘zi go‘zallik manbayidir. Ong esa uni aks ettiradi. 
   Estetik ong hayotning hamma sohalarini — tabiatni ham,
   kishining olamni o‘zlashtirishga qaratilgan faoliyatini ham 
   qamrab oladi. 
   Estetik ong bir necha turlarga bo‘linadi: 
   1. Estetik his-tuyg‘u. 
   2. Estetik did. 
   3. Estetik baho. 
   4. Estetik ideal yoki estetik orzu. 
   5. Estetik nazariya (konsepsiyalar va boshqalar). 
   Insonning olamni estetik o‘zlashtirishi bir-biriga chambarchas 
   bog‘liq bo‘lgan uch jihatdan iboratdir: 
   1. Obyektiv voqelikdagi estetiklik. 
   2. Subyektiv estetiklik (estetik ong). 
   3. San’at (subyektiv va obyektiv estetiklikning o‘ziga xos 
   birligi). 
   Estetika bu jihatlarning mohiyatini, qonuniyatlarini va 
   muayyan ko‘rinishlarini ularning dialektik birligida o‘rganadi. 
   

3. 63