Mich Elbom. Morrining seshanba darslari
www.ziyouz.com
kutubxonasi
95
Haqiqat shundaki, bu kabi narsalar senda qoniqish hissini
uygʻotmaydi. Bilasanmi, nima odamga chindan ham qoniqish hissini
beradi?
– Nima?
– Berishing kerak boʻlgan narsalarni boshqalarga taqdim qilish.
– Xuddi boy-skautga oʻxshab gapirasiz, a.
– Pulni nazarda tutmayapman, Mich. Vaqtni nazarda tutyapman.
Gʻamxoʻrlikni. Suhbatni. Bu unchalik qiyin emas. Yaqinimizda
qariyalar markazi ochilgan. U yerga har kuni oʻnlab qari kishilar
boradi. Biror koʻnikmaga ega yoshlardan esa u yerga borib, oʻz
koʻnikmalarini qariyalarga oʻrgatish soʻraladi.
Aytaylik, sen
kompyuterga yaxshi tushunasan
– borasan va kompyuterdan
foydalanishni oʻrgatasan. Ular sendan juda ham xursand va
minnatdor boʻlishadi. Shu tarzda oʻzing ega boʻlgan narsalarni
boshqalarga berish orqali hurmat qozona boshlaysan. Bu kabi joylar
anchagina. Va sendan favqulodda isteʼdod talab qilinmaydi.
Shifoxona va boshpanalarda koʻplab yolgʻiz insonlar bor, ular
xohlaydigan yagona narsa
–
hamsuhbat, hamroh. Ular senga
muhtoj
– yolgʻiz qariyalar bilan karta oʻynash orqali oʻz-oʻzingni
hurmat qila boshlaysan. Hayot mazmunini topish haqida nima
deganim esingdami? Men uni yozib qoʻygandim, lekin hozir yoddan
aytib bera olaman: Oʻzingni boshqalarga mehr ulashishga bagʻishla,
oʻzingni atrofingdagi insonlarga bagʻishla, hayotingga maqsad va
mazmun taqdim etuvchi nimadir yaratishga oʻzingni baxshida et.
Sezdingmi,
– qoʻshimcha qildi u jilmayib, – maosh haqida hech
narsa tilga olinmadi.
Morrining baʼzi gaplarini sariq yon daftarchamga yozib borardim. U
nigohimdan nimalar haqida oʻylayotganimni, oliygohni bitirganimdan
beri hayotimning katta qismini aynan u tanqid qilayotgan narsalar
–
kattaroq oʻyinchoqlar, hashamdorroq uylar ortidan quvib
oʻtkazganimni bilib qolmasligi uchun ham yozish bilan mashgʻul
Mich Elbom. Morrining seshanba darslari
www.ziyouz.com
kutubxonasi
96
boʻldim. Boy va mashhur sportchilar
orasida ishlaganim sababli
ehtiyojlarim haqiqiy ekanligi, mening o
chkoʻzligim ularniki bilan
solishtirganda hech narsa emasligiga oʻzimni ishontirgandim.
Morri bir harakat bilan bularning bari xomxayol ekanini anglatib
qoʻydi.
– Mich, agar sendan yuqorida turgan kishilarga oʻzingni koʻz-koʻz
qilishga urinayotgan boʻlsang, buni esingdan chiqar. Ular senga bari
bir past nazar bilan qarashadi. Agar oʻzingdan quyi odamlarga
oʻzingni koʻz-koʻz qilishga urinayotgan boʻlsang, buni ham esingdan
chiqar. Ular senga faqat hasad qilishadi. Mansab hech narsani
oʻzgartirmaydi. Faqatgina ochiqkoʻngillik
seni boshqa istalgan kishi
bilan tenglashtirishga qodir.
U bir oz tin oldi, keyin menga qaradi:
– Men oʻlyapman, toʻgʻrimi?
– Ha.
– Nima deb oʻylaysan, nega boshqalarning muammolarini tinglash
men uchun shunchalik muhim? Oʻzimning dardim, ogʻriqlarim
kammi menga? Albatta, yetarli. Lekin kimgadir nimadir berish orqali
tirikligimni his qilib turaman. Mashinam yoki uyimni emas.
Koʻzgudagi aksimni ham emas. Vaqtimni berib, hozirgina gʻamga
botib turgan kishini tabassum qildirishga muvaffaq boʻlganimda,
oʻzimni xuddi sogʻlom kishidek his qilaman. Qalbing buyurgan
ishlarni qil. Shunday qilsang, qoniqmaslik hissini tuymaysan, hasad
qilmaysan, boshqalarda bor narsalarga ega boʻlish ishtiyoqida
kuymaysan. Aksincha, qilgan ishlaring natijasidan huzurlanasan.
U yoʻtaldi va kursisida turgan kichik qoʻngʻiroqchaga qoʻl uzatdi. Bir
necha bor uni qoʻliga olishga urindi,
uddasidan chiqa olmadi;
nihoyat, men uni olib, Morrining kaftiga qoʻydim.
– Rahmat, – deb shivirladi u. Konnini chaqirish uchun qoʻngʻiroqni
holsizgina siltadi.
– Anavi yigit, Ted Turner, qabr toshiga yozdirish
uchun boshqa narsa oʻylab topa olmabdimi? – dedi Morri.