Mintaqaviy iqtisodiyot fanidan tayyorlagan mustaqil ishi mavzu. Mintaqalar aholisi va mehnat resurslari

1-guruh - Qoraqalpog’iston Respublikasi, Buxoro, Navoiy, Sirdaryo, Jizzax, Qashqadaryo va Surxondaryo viloyatlari.
2-guruh - Andijon, Namangan, Farg’ona va Xorazm viloyatlari
3-guruh - Toshkent shahri, Toshkent va Samarqand viloyatlar.
Bu guruhlarning mehnat resurslari nuqtai nazaridan xususiyatlari quyidagicha. Birinchi gurux viloyatlari O’zbekiston hududining juda katta qismini (86%)ni egallab uning katta maydonlari xali kam o’zlashtirilgan. Bu viloyatlar va Qoraqalpog’iston respublikasi katta xom ashyo zahiralariga ega, ularni sanoat va qishloq xo’jalik maqsadlarida o’zlashtirish istiqbollari katta. Bu guruh viloyatlarida asosan mahalliy mehnat resurslaridan foydalaniladi va respublikaning boshqa hududlaridan ham ishchi kuchi jalb etilish imkoniyati mavjud.
Ikkinchi guruhga kiruvchi viloyatlarida aholi bir muncha zich joylashgan. Bu viloyatlarda ayniqsa ularni qishloq joylarida hamda o’rta va kichik shaharlarida ishga jalb qilinmagan ish kuchlari mavjud. Bu gurux viloyatlaridagi ortiqcha ish kuchidan ishlab chiqarishda keng foydalanish dolzarb vazifalardan biridir. Mazkur mehnat resurslari joylashgan shahar va qishloqlarning o’zida yangi ishlab chiqarish quvvatlari (ish joylari) barpo qilish bilan birga yoshlarning ma’lum qismidan respublikaning boshqa viloyatlarida, jumladan yangi o’zlashtirilayotgan erlarda foydalanish mumkin.
Uchinchi gurux viloyatlari va poytaxt – Toshkent shahri sanoat eng yuqori darajada rivojlangan mintaqa bo’lib, unda mehnat resurslaridan foydalanish samaradorligi juda yuqoridir. Bu gurux viloyatlari o’zlarining mehnat resurslariga bo’lgan ehtiyojlarini kelajakda ham mavjud aholining tabiiy o’sishi hisobiga hamda mehnat resurslarini tarmoqlararo qayta taqsimlash hisobiga to’la qondirishi mumkin.
Shunday qilib O’zbekistonda hozirgi vaqtda va yaqin kelajakda mehnat resurslarining miqdori bo’yicha muammo kelib chiqmaydi. Asosiy e’tibor mehnat salohiyatidan samarali foydalanishga qaratilmog’i lozim. Avvalombor “Ish bilan band bo’lgan aholini tarkibiy jihatdan qayta taqsimlash hamda mehnatga layoqatli yoshlarning faoliyatining eng ilg’or tarmoqlari va sohalariga jalb qilish” asosiy masala hisoblanadi. (I.A. Karimov, 1997).
Bunda, “…hozir respublikada hal qilinayotgan eng dolzarb muammolardan biri ishlashni hoxlovchilarning xammasini ish bilan ta’minlash xisoblanmaydi. Balki eng maqbul ijtimoiy yo’naltirilgan ish bilan bandlikni vujudga keltirishdan iboratdir” (I.A. Karimov,1997).