Milliy ruh – buyuk mezon

Menga tosh otdi bir johil,
Kechir, yo Rab, kechirdim men,
U quldir, bandai gʻofil,
Kechir, yo Rab, kechirdim men.
Jahonda fitnalar bordir,
Adolat gohi nochordir,
Adolat qil, oʻzing odil,
Kechir, yo Rab, kechirdim men.
Shoir lirik qahramoni tubanlikka tubanlik bilan javob qaytarishni oʻziga ep koʻrmaydi. Voqelikka insoniy kamolot choʻqqisidan turib baho beradi. Qabihlik bois yomon holga tushgan, xato oʻqqa nishon boʻlgan esa-da, agʻyorini kechiradi. Hatto u siniq odamning siniq iymoniga motam tutadi. Haq taolodan uning diliga eʼtiqodni jo aylashni soʻrab iltijo qiladi, gʻanimining qiyomatda xijolatli holga tushishidan panoh soʻraydi. Asli nokomil boʻlgan odamzod yanglishmoqqa moyil ekanini aytib, toshotarning afv etilishini tilaydi. Oʻzbekning fitratini, ruhiyatini bunchalik teran ifodalash hamma ijodkorga ham nasib etavermasligi ayon. Samimiyat va badiiyatning bu darajada uygʻunlashuvi nazmiy ijoddagi noyob hodisa.
Uchinchidan, Erkin Vohidov sheʼrlarida milliy ruh fikrning badiiy ifodasida ham oʻziga xos koʻrinishlarda namoyon boʻlgani kuzatiladi. Quyidagi qitʼa bu jihatdan alohida ahamiyatga ega:
Istasang toza koʻngilga
qoʻnmasin zarra gʻubor,
Pok soʻzu pok ish va pok dil,
pok xayol boʻlmoq kerak.
Xalqimizning bir necha ming yillik maqol va matallaridan, hazrat Alisher Navoiy “Xamsa”sidan bizga maʼlumki, insonning nainki “koʻngli poku ham koʻzi pok”, balki “tili poku soʻzi poku oʻzi pok” boʻlishi uning fazilati ulugʻ ekanidan dalolat beradi. Erkin Vohidov ana shu haqiqatni bugungi zamon oʻquvchisiga mos tarzda, oʻziga xos talqin etadi:
Jismu jonimga desang
begona boʻlsin xastalik,
Ishq zavqu dardi birlan
xastahol boʻlmoq kerak.
Shoirning mahorati shundaki, soʻzni oʻzi istagan yoʻriqqa yurgiza oladi. Soʻzlardagi zohiriy shakl uygʻunligidan sanʼatkorona istifoda eta biladi. Soʻzlar intizomli askarlar singari ijodkor amriga soʻzsiz boʻysunadi. Natijada teran mazmun va goʻzal badiiyat mutanosibligi taʼminlanadi. Quyidagi satrlarda dori nomi boʻlgan “karvalol” bilan “kar va lol” hosil qilgan tajnis muallifning sheʼrdan koʻzda tutilgan badiiy niyatini toʻlaqonli ifoda etgan: