Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

OTAMNI O'LIMIDAN SEVINDIM, AMMO... 

 

Mening ismim Qoya, hozir Abu Bakr. Bugun otam mozorga, onam esa qamoqqa 

ketdi. Men oilamizning to'ng'ich farzandiman. Men uchun jonu jahonim, harkimim ukam 

yolg'iz Chungiz (Ali) qoldi. Ajal onamning qo'li bilan otamni olib ketdi. Onam hibsda nima 

qiladi? Onam otamni qotilimi? yoki otamni, bolalarini, hatto jamiyatni qutqargan 

fidokormi? Savollar... javoblari bormi yoki yo'q? Onamizni qamoqqa , otamizni esa 

mozorga yo'lladik. Bu jamiyatning tasqara basharasidir... Bu hayot bir necha kishini 

emas, otasi aroqho'r, onasi qotil, bizning ko'zyoshlarimiz, mashaqqatlarimizni 

bo'lishganlarni hayoti... Biz ikki aka-uka onamizni hayotini bilishga qiziqardik. 

Onajonimiz biroz jim bo'lib qolardi. Yuzini mashaqqat chulg'ardi. Song g'amgin tabassum 

qilardi. Shu yuz harakatlari uning dardli ayol ekanligini anglatardi. O'sha paytlarda bizni 

hafa qilmaslik uchun bizga qaramaslikka, yuzlarini ko'rsatmaslikka, yashirishga urinardi.  

- "Otangiz bilan oramizda beshikkerti degan narsa bor edi. Otangiz meni sevishini 

aytar, o'zlari kelishgan, sevimli, muallimlikka mehr qo'ygan edilar. Uylanish uchun u 

paytlarda shu narsalarni o'zi yetarli edi. Musulmonlik ahtarmasdim, meni ham dindan 

habarim yo'q edi, o'sha paytlarda. Meni otamdan so'ratdi, bermadilar. Meni olib qochdi, 

biz turmush qurdik. Bir yilcha bahtli yashadik. U paytlarda ham ichardi, lekin oz ichardi. 

Uyda haddan ziyod janjal ko'tarmasdi. Keyin ichkilikka ruju' qo'ydi. Birinchi farzandimiz 

qiz bo'ldi, lekin o'ldi. Keyin sen tug'ilding. Uch yildan so'ng Chingiz... . Bundan keyingi 

hayotim har kuni bir hil kechdi. Tayoq, zulm, ochlik, keyin o'zlaringiz ulg'ayib hammasini 

ko'rdingiz". Koshki ulg'aymasaydik, ko'zimiz bilan ko'rmasaydik, onajonim! Sizga 

qilingan zulmlar, kaltaklarga javoban yig'lardik. Qo'limizdan boshqa hech narsa 

kelmasdi. Otamni inson deyishimiz uchun o'zimiz insonlikdan chiqishimiz kerak edi. 

Hayvon ham deyolmasdik... Chunki hayvon ham bu ishlarni qilmasdi. Otamiz inson 

ko'rinishidagi g'alati bir yaratiq edi. Muallim bo'lgani uchun maktabga borishiga to'g'ri 

kelardi, lekin bormasdi. Dars o'tishga bizlarni yuborardi. Mudir so'rasa kasal derdik. 

Davlat muallim tayyorlab, diplom beradi va bir sinf 20-25 o'quvchini qo'oliga topshiradi. 

Lekin u mast, maktabga kelmaydi. Oilasiga zulm qiladi, och qoldiradi. Lekin oy boshida 

maoshini naqd undirib oladi. Otan dinsiz odam edi. Onamni ham o'z ta'siriga olar, o'ziga 

o'hshatmoqchi bo'lar, lekinonam Allohdan ko'ngil uzmaslikka harakat qilardi. Lekinotam 

onamni namoz o'qishi, ro'za tutishiga to'sqinlik qilardi. Doim o'tkir asboblarni yashirib 

qo'yardik, bizni yaralab yoki o'ldirib qo'yishidan qo'rqardik. Bir kuni beso'naqay oyog'i 

bilan onamni tepdi, onamning o'ng qoshi yorilib atrofni qonlarga bo'yadi. Otam onamni 

qancha ursa ham onam bizlarni aralashtirmasdi. Bizni urdirmas, bor zulmu jafoni o'zi 

chekardi. Lekin o'ng qoshi yorilibhar tarafga qon tizillab otilganida, necha yillardan 

buyon ilk marta chaqirdi.  

- Qoya! Meni qutqar! Qytqar boalm, menga yordam ber! Onamni o'lib qolishini 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li