Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

50

azoblarim sahifalarga sig'maydi. Lekin bo'lganicha bo'ldi, o'tgani o'tdi. Muhimi, kelajak 

mevalari!Alhamdulillah, go'ra pishdi, holvo bo'ldi...  

Hidoyatga erishganimni qisqacha qilib aytib beray. Bir kuni ertalab, saharda humor 

bosdi qilib, zo'rg'a sudralib uyga qaytardim. Azon aytilardi. Ichimda bir narsalar 

jimirladi. Butun vujudimni pushaymonlik qopladi. Bir zumda kechdi bu. Ko'chamizga 

kirgan edim. Uyimizning chiroqlari yondi. Og'zimdan:"Qoloq hotin nima qilayotgan 

ekan", degan so'zalr chiqdi. Nega bunday dedim, bilmadim. Sovuq, qor, bo'ron. Ozim 

esa oyoqda turolmayman. Insonning homaki nushasi - Men. Shu payt qarshimdam katta 

o'g'lim Umar chiqdi. Boshida do'ppisi, qo'ltig'ida Qur'on Karim bilan shoshib kelardi. 

Qayoqqa deyishga imkon qolmadi. O'g'lim menga burchimni eslatdi.  

"Ota, qarang, eshting azon aytilmoqda, Allohimiz:"Tong hamozi har nedan hayrli, 

namozga keling, najotga keling", deb musulmonlarni namozga chorlamoqda, dedi. "Jim, 

nima meni ustozimmisan", dedim. O'g'lim hech qo'rqmadi. Yanada yumshoq ohangda, 

ko'zlarida yosh:"Otajon, qora chumolini qora tunda ko'radigan Mavloyimiz, men bilan 

sizni ham ko'rmoqda, Sizning hidoyatga erishishingiz uchun namozga shoshayapman... 

Onam uyda yoshli ko'zlari bilan haqqingizga duo qilyaptilar, ortiq ezmang... ", dedi. 

Qalbimni parchalagan, qorong'ulikka shong'igan, uzoqlashgan yig'i ovozining ortidan 

qarab qoldim. O'sha yerga cho'kdim, uyalardim... Yo, Rabbiy! Shu oppoq qorlar, shu 

qaro tuproq menga shuncha yillardan beri qanday toqat qildi. Ovozim boricha, kuchim 

boricha baqirgim kelardi. O'zligimni qaytib bering, o'zligimni qaytaring, qutqaring meni! 

Uyga kelib qolgandim. Juftim, fidokor jufti halolim, har doimgidek achchiq tabassum 

bilan eshikni ochdi. Boshim egik, unga qaray olmasdim. Borib namozga turdi. Yillar bo'yi 

shu uyda yashadimmi? Devorlardagi oyatlarni, osig'liq Qur'onni ilk marta ko'rishimmi? 

ichimda yongan olov ko'z yoshlarim bilan susaya boshladi... . Yig'lardim. . Tavba ko'z 

yoshlari edi bular! Duosini tugatgan Asmo ko'nikmagan bu manzaraga hayrat ila qarab 

turardi. Ko'zalri bilan:"Tushimmi bu o'ngimmi? " deyar edi.  

- Indama menga hotin, indama... to'ygunimcha yig'lab olay. Gunoh bilan kirlangan 

vujudimni, ko'nglimni ko'z yoshim bilan yuvib olay. Alloh menga bolalar va senday hotin 

nasib etdi, lekin menchi, menchi... Tavba, nasuh tavbasi ila tavba... .  

O'sha tongdan buyon Islomning abadiy nuri quyosh kabi ufqda porlamoqda va har 

kuni ziyosi ortib, uyimizni, ko'nglimizni yoritmoqda. Mana keldim, mana ketmoqdaman. 

Hayot qisqa, oliy jaholatda kechirgan yillarim menga azob beradi. Atrofimda ulug'larni, 

ulg'ayganlarni ko'rib tinmay tablig' aytaman. Hudbin musulmon bo'lmaylik. Musulmon 

birodralarimizga haqiqiy tavsiy, nasihat qilaylik. "Maktub"ga mehnati singanlardan va 

barcha mo'minlardan Alloh J. J. rozi bo'lsin!