Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

41

- Yolg'izmisiz, yoningizga o'tirsam bo'ladimi? - dedi. Asabiylashdim.  

- Yo'q, bo'lmaydi, - dedim va boshqa joyga borib o'tirdim. Bu yangi yosh muallim edi. 

Yana yonimga keldi.  

- Noto'g'ri tushunmang, diqqatimni tortdingiz, o'qiyotganingiz diniy kitob har holda. 

Mening ham dinga muhabbatim va aloqam bor, - dedi. Yumshadim. Chunki dindan so'z 

ochgandi. Men, erkak bilan yolg'iz taqiqlanganini, kitobni berishmni aytib ketdim. Ertasi 

kun shanba edi. Dam olish bo'lgani uchun tashqariga chiqqandim. Yana o'sha muallim 

yonimga keldi. Kitobdan biroz o'qiganini, juda yahshi ekanini aytdi. Men bu yarda yolg'iz 

qolishimiz man etilganini aytdim.  

- Go'yo maktabda begona muallimlar bilan bir yerda bo'lmagandaysiz-a, - dedi. Nima 

deyishimni bilmay hayron bo'lb dovdiradim.  

Keyingi kunlarda muallim menga darslarda sinovlardan yordam beradigan bo'ldi. Bu 

ahvol menga yoqmasdi. Shaytoniy fikrlari bilan ta'sir qilishga harakat qilardi. Islomga 

yaqinligi bilan ham meni hayron qoldirardi. ajabo, Islom yanlishmi? Yoki shayton? 

Bilolmasdim. Menga erkak bo'lmagan joyda boshni ochib yurish mumkinligini aytardi. 

Erkak bo'lmagach ziyoni yo'q deb o'ylardim men ham. Dugonalarimning orasida 

boshimni ocha boshladim. Namozlarimni ham sekin-sekin kamaytira boshladim. Diniy 

kitoblar o'rnini TV egallay boshladi. Endi maktabda boshimni o'ramasdim. Tashqarida 

esa chala-chulpa o'rardim.  

Ro'molimni yarimyorti o'rab, dugonalarim bilan tashqariga chiqayotganimizda, ular 

ahzillashib:"Qo'polliging qolmadi qolmadi-da. Zamondan ortda qolding", - deya 

kamsitishar, lekin men ularga quloq solmay o'ranardim. Bir narsalarni pichirlab 

kulishardi.  

Har doim katta ko'chadan ketardik, bu gal jin ko'chalardan aylanib o'tishni istadik. 

Ko'chaga kirganimizda bir dugonam boshimdan ro'molimni tortib oldi. Hayron bo'ldim. 

Qanday qilib bu o'yinni avvaldan sezmadim. Ro'molini ikkiga bo'lib qo'limga tutdi. 

Bo'lganicha bo'ldi. Qayg'urdim. Ammo dugonalarim shunday ham qanchalar go'zalsan, 

deya meni ovuntirdilar. Menda iymon bo'lganida maktabga qaytardim, lekin men 

iymonimni oldirgan edim. Men ikkinchi o'yindan behabar borardim. Ular meni istirohat 

bog'iga boshlab borishdi. Sakkiz qiz bo'lganimiz uchun ikki stol atrofiga joylashdik. Har 

stol atrofiga to'rt kishidan o'tirishi kerak bo'lgani holda bizning stolga uch kishi, 

narigisiga besh kishi joylashishdi. Ko'nglimga boshqa narsa keltirmasdan:"Nega ular 

siqilishib bizning yonimizda bir joyni bo'sh qoldirishdi", deb o'yladim va so'radim. 

Ular:"Mehmonimiz bor", deyihdi. Mehmon o'sha olg'ir muallim ekan. Hayron qoldim. Bu 

yerga kelishimizdan qanday habardor bo'ldi ekan? Mening bundan habarim yo'q, 

dugonalarim qaydan bilishadi? Kayfiyatim buzildi. Bog'da aylanib kelganimizdan keyin 

ikki sherigim bir bahona qilib turib ketishdi. Orqadagi stolga qaramasdim. Qaramoqchi 

bo'lganimda muallim gapga tutib qolardi. Yo'lini topib qarganimda dugonalarim yo'q. 

Ikkimiz yolg'ziligimizdan, oqshom tushib qolganidan bezovtalandim. Ular ketib qolganini 

bilganimdan keyin jahlim chiqdi. Va shu holda muallimga tikildim.  

- O'h-ho', qachon ketishdi ular, gapga berilib ketishganini ham bilmay qolibmiz, - 

deya safsata sota boshladi. Jahl bilan: 

- Yolg'onchi! deb baqirdim. Qayergacha yugurib borganimni bilmayman, faqat 

yig'lardim. Maktabga borish yo'lini bilmasdim. Taniydiganim faqat shu shayton muallim 

edi. Har tomonda mast alastlar tentirab yurishardi. Muallim meni maktabga olib borib 

qo'yishini aytdi. Faqat yo'l ustida uyiga kirib bir narsani olishi kerakligini aytdi. Ilojsiz 

rozi bo'ldim, boshqa yo'l yo'q edi. Yo'l bo'yi gaplashmadik. U uyiga kirib ketdi, lekin 

soatlar o'tsa ham-ki chiqmadi. Men muallimning oilasi bor deya, ichkariga kirishim zarar 

bo'lmaydi deya fikrladim. Ichkari kirishim bilan birdan eshik bekildi. Qo'rqib hushimdan 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li