Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

25

qilmagan yomonligim qolmadi. Olti oylik Aslonni huddi katta boladay urardim, bolalarga 

qaramasdim. Akromning asl qiyofasini ham endi bilayotgan edim. Ichkilik ichar, har hil 

yomon ishlarga boshini suqardi. Bir kecha Akrom odatdagidek yo'q, bolalar esa 

yig'lashardi. Ikki kichigi tayoqdan tinchimasdi. Kichik Aslon tagini ho'llab qo'ygan, qiz 

ochlikdan yig'lardi. Eshini tars yopib chiqib ketdim. Keyin Akroni pavilyonlardan izlab 

yurdim, Ovro'paga ketganida ilojsiz edim, lekin bu yerda bo'lsa mendan qutulolmas, 

qo'lim yoqasida bo'lardi. Turmush qurganimizga 8 yiol bolganida men ham uch bolaning 

onasi bo'ldim. Otalari bergan pul yetmagani uchun o'zim chevarlik qilib, faqat o'z 

bolalarimni boqardim. O'gaylar katta bo'lib qolishgandi. Ular bilan o'z bolalarimni bir 

dasturhonda ovqatlantirmasdim. O'gaylarning yeguligini ovqat deb bo'lmasdi. O'z 

bolalarimni har hil ovqatlantirar, go'shtni oshhonada emas, uyda pishirardim, baribir hidi 

tarqalardi... . .  

Yetishmovchilik tufayli shunday yo'l tutardim. Ochlik - ocharchilik edi. Haliyam 

hammadn ko'p topadigan o'zimiz edik. Bir uyda bo'la turib bolalarim o'gaylar bilan nirga 

o'ynamasdi. Tikuvchilik ishiga yarim kechasi bo'lsa ham Aslanni uyg'otar edim. 

O'zimning qiyinchiliklarim uchun otalariga bo'lgan o'chimni bolalaridan olardim. Biz 

uchun nonvoyhonadan 6 yoshli Aslan non olib kelar, ularga bu yangi, tandirdan uzilgan 

nonlardan bermasdim. Bola nonni menga uzatayotgandagi ko'zlaridagi yolvorish 

qahqaha urishimga sabab bo'lardi. Istanbulda alohida joyda faqirlar uchun sotiladigan 

non - yetimlarning yeguligi edi. Aslon navbatga turar, suvi qochgan, mog'orlagan, 

sichqon kalamush tekkan arzon nondan yeyishar va shu sababli lablari shishib ketar, 

hech narsa yeyolmaydigan holga kelar va och qolishardi. Bolalar ulg'ayib qolishgach 

qaynonam tong'ich o'g'ilni o'ziga oldi. Menga Aslon bilan qizni qoldirdi. Aslon ham katta 

bo'lib qolgani uchun ishlashi kerak edi. Aslonni jurnal sotishga qo'ydim. Sotib 

bo'lmaguncha uyga qaytishini taqiqladim. Bunga amal qilmasa o'lguday urardim. 

Qishning qattiq sovuq kunlaridan biri edi. Tashqaridagi sovuq odamni junjiktirar edi. 

Kech soat bo'lishiga qaramay Aslon uyga qaytmadi. Bolaning qaytishi emas, u olib 

keladigan pul muhim edi. Tanish ovoz eshitib tashqariga qaradim.  

- Ona-a-a, eshikni oching!!! 

Aslon qo'lida jurnallar bilan turardi.  

- Ona eshikni oching... Sovqotdim... Bugun sotolmadim... Ertaga sotaman. . Meni 

ichqariga kiriting!!! 

Ovozi shamolda sado berardi. Yoi'q ochmayman. Erkalanib, taltayib ketadi va ertaga 

ham sotmasdan keladi. Bolaning gapiga ishonib bo'ladimi? Buning ustiga olti yosh 

bolaning gapiga... . Shu asnoda uhlab qoldim. Uyg'onganimda ovoz eshitilmasdi. 

Sotuvga ketdimikin, deb tashqariga qaradim. Qorga ko'milguday bo'lib ketibdi, ichkari 

kiritdim. Sotolmagan uchun saboq bo'lsin deb, urdim. Ovqat bermadim, shu holda uhlab 

qoldi. O'gay bolalarni uradigan alohida joylarim bo'lardi. Qizni hammomda, Aslonni 

oshhonada urardim. To'ng'ichi yonimda payti kaltaklanadigan joyi - mehmonhonamiz 

eshigini orti edi. Bolalarning shunday urgan bir kunimda, Aslonning juda jahli chiqqan 

bo'lsa kerak, bo'ynimdagi munchoqlarga osildi. Sochilgan munchoqlar tahtalar orasiga 

tushib ketdi. Uni shunday urdimki, boshi yorildi, qon oqdi. Oz-moz davolashni bilardim. 

Tyzatdim. Oradan bir yil o'tdi. Yana shunday qish kunlarining birida bolalarni urayotgan 

edim, zo'rg'a sudralib, mast holda otalari kelib qoldi, bolalarning ahvolni so'radi. Ko'zim 

bilan ishora qildim, qiz gapirmadim, Aslon aytib berdi. Erimning jahli chiqib 

bolalariga:"Hozirlaning buvingiznikiga jo'nataman", dedi. Yarim kecha, sovuqda ustlari 

yupun bolalarni buvisikiga jo'natdi. Bolalari shi\u ketgancha qaytmadi. Qosimposhodan 

To'phonaga ketishdi...  

Bu yirtqich, vahshiy o'gay onaning bir necha yildan beri tortayotgan vijdon azobiga 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li