Microsoft Word uylanish odobi ziyouz com doc

«
Шубҳасизки, бу дунёда оч бўлганлар охиратда тўқ бўлганлардир». (Абу Муайм 
«
Ҳилйа»да Абдуллоҳ ибн Аббосдан (р.а.) ривоят этган). 
Умар (р.а.) дейдиларки: 
«
Меъдани тиқиб, босиб тўлдирмоқдан сақланинг! Чунки бу яшаганда оғир. Ўлганда бадбўй 
(
бўлади)!» 
Шақийқи Балхий ҳазратлари шундай деганлар: 
«
Қуллуқ қилмоқ бир санъат. Унинг дўкони - ёлғизлик. Дастгоҳи (иш қуроли) - очликдир». 
Луқмон (а.с.) ўғлига шундай насиҳат берганлар: 
«
Ўғилгинам! Болажоним! Меъда тўлганда, фикр ухлайди. Ҳикмат тилсизлашади. Барча аъзо 
ибодатдан қолади». 
Фузайл ибн Иёз ўз нафсига мурожаат этадиларки: 
«
Эй нафсим! Сен мендан қўрқяпсан! Оч қолмоқдан қўрқяпсанми? Бу хусусда қўрқма! Сен 
Аллоҳ таоло ҳузурида бир енгил нарсасан». 
Муҳаммад (с.а.в.) ва асҳоби ҳам оч қолардилар. Фақат улар шивирлашиб, шундай дердилар: 
«
Ё Раббий! Сен мени оч ва яланғоч қолдирдинг. Ё Раббий! Қай васила билан мени етказган 
мақомингга етказдинг?!» 
Фатхи Мусулий хасталик ва очлик шиддати ортганда шундай деганлар: 
«
Ё Раббий! Мени хасталик ва очлик билан имтиҳон этдинг. Сен валий қулларни шундай 
имтиҳон қилар эдинг. 
Ё Раббий! Менинг қай амалимнинг мукофоти сифатида бу неъматни менга эҳсон 
айладинг?!» 
Тавротда шундай бир оят бор: 
«
Аллоҳ таолодан қўрқ! Тўйишинг билан очларни хотирла!» 
Абу Сулаймон шундай деганлар; 
«
Оқшом таомидан бир луқмани тарк этишим – мен учун тонггача ибодат қилмоғимдан 

---

Уйланиш одоби. Имом Ғаззолий 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
45
севимлироқдир!» 
Абу Сулаймон яна шундай деганлар: 
«
Очлик - Аллоҳ ҳузурида Унинг хазиналаридан бир хазинадир. Очликни фақат севган 
кишиларига беради». 
Саҳл ибн Абдуллоҳ Тустарий узоқ вақт ҳеч нарса емасдан оч қолардилар ва шундай 
дердилар: 
«
Дунё ва охират учун очликдан фойдалироқ нарса йўқ!» 
Яна шундай дердилар: 
«
Охиратни талаб этгувчилар учун тўймоқдан зарарлироқ нарсани билмайман». 
Яна шундай дердилар: 
«
Очликда илм ва ҳикмат топдим. Тўқликда Аллоҳ таолога қарши гуноҳ ва жоҳиллик 
кўрдим». 
Ҳадиси шарифда билдирилишига кўра: «Меъданинг учдан бири емоқ учун тахсис 
этилиши керак. Бундан кўпини еган киши ўз савобларидан еган бўлади». 
Яна шундай дердилар: 
«
Кўк юзидан ер юзига эндирилган барча яхшиликларнинг боши очликдир. Ер-кўк орасидаги 
барча ёмонликларнинг боши эса тўқликдир». 
Яна шундай дердилар: 
«
Ким нафсини оч кўйса, васваса ҳам тинч қўяр». 
Яна шундай дердилар: 
«
Билингизки, бу замонда ҳеч ким озодликка - нажотга эришолмас. Фақат бундан нафсини 
жиловлаган, очлик, тонгда уйғоқ бўлиш ва мужоҳада билан нафсини ўлдирганлар 
мустаснодир». 
Ҳикмат аҳлидан бўлган бир зотдан сўрашди: 
«
Қайси боғ билан нафсимизни боғлайлик?» 
Ул зот шу жавобни бердилар: 
«
Уни очлик ва сувсизлик боғи билан боғланг!» 
Абу Бакр ибн Абдуллоҳ ал-Музаний шундай демишлар: 
«
Уч хилдаги кишилар борки, Аллоҳ таоло уларни севади. Булар оз ухловчи, оз еювчи, оз дам 
олувчи - оз роҳатланувчи кишилардир». 
Ривоят этилишича, Ийсо (а.с.) олтмиш кун бирор нарса емасдан бир ерда қолиб, тонглар 
Аллоҳ таолога муножотда бўлардилар. 
Бир кун ёдларига нон келди ва дарҳол Аллоҳ таоло билан бўлган боғланиш узилди, муножот 
тўхтади. 
Шу онда олдиларида бир нон кўрдилар. Шу нон туфайли муножот тўхтаганидан кайғуриб 
йиғлай бошладилар. Бу пайт олдиларида бир кекса киши пайдо бўлдилар. Ийсо (а.с.) у зотга 
дедиларки: 
«
Эй Аллоҳ таолонинг валий бандаси! Ҳақ таоло сизни муборак айласин. 
Мен учун Аллоҳ таолога дуо қилинг. Чунки мен Аллоҳ таоло билан муножот ҳолида 
эканман, ёдимга нон келди ва орамиздан муножот узилди». 
Бундан сўнг кекса киши дуо килдилар: 
«
Ё Раббий! Сени таниган кунимдан буён агар ёдимга нон келганини биладиган бўлсам, мени 
мағфират қилма!» 
Дейиладики, Аллоҳ таоло муножот учун Мусони (а.с.) Тур тоғига чорлаганда Мусо (а.с.) 
илоҳий ҳузурга чиқмасдан аввал қирқ кун емоқни тарк айлаб, нафсини тарбия этган эканлар.