Microsoft Word tushda kechgan umrlar ziyouz co doc

Ўша кеча 
Тошойна токчасида тунчироқ милтираб турибди. Гоҳ ўчади, гоҳ ёнади... Шаҳноза аллақайси 
«Совғалар магазини»дан топиб келган тунчироқ... Жимжилоқнинг учидек келадиган, шамга 
ўхшаган митги чироқча гоҳ ёнади, гоҳ ўчади. Муттасил қизил нур таратади... Қизил нур! 
Биламан, Шаҳноза уйғоқ... Шунчаки, ўзини ухлаганга солиб ётибди... Ҳали тўғри айтди: 
муштлашишдан бошқа. нимаям келарди қўлимдан! Рост айтди. Тағинам инсофли экан. Бошқа 
қиз бўлса... 
— Шаҳноз, — дедим босиқлик билан. — Сениям қийнаб юбордим. Раҳмат, шунча 
чидадинг... 
У жавоб бермади. Аммо бир лаҳза нафас олишдан тўхтагандек бўлди. 
Қароримни иложи борича осойишта тушунтиришим керак: секин, жанжал-суронсиз... 
— Бундай қиламиз, Шаҳноз, — дедим осойишта ва қатъий оҳангда. — Мен кетаман. 
Эртага... 
Шаҳноза қаддини ростлади. Яланғоч тиззаларини қучоқлаганча юзимга ҳам таажжуб, ҳам 
хавотир билан тикилди. 
— Қўлимда яхшими-ёмонми, ҳунарим бор. Шопир ҳамма ерда керак, — дедим кўзига 
қарамай. — Қўрқма! Узоққа кетаман. Сени безовта қилмайман... 
Шаҳноза юзимга яна бирпас термулиб турди-да, тўсатдан устимга ўзини отди. 
— Рустам ака! — деди инграб. Ўпкасини тутолмай энтикиб-энтикиб йиғлаб юборди. — 
Ўлиб қоламан, Рустам ака! Сизсиз ўлиб қоламан! — Юз-кўзимдан ўпа бошлади. Елкамга, 
бўйнимга қайноқ кўз ёшлари томар, нуқул битта гапни такрорлар эди: — Ўлиб қоламан! Ўлиб 
қоламан! — Бутун вужуди қалтираб нола қилди: — Керакмас! Керакмас менга «ўша нарса», 
Рустам ака! Менга... ўзингиз кераксиз! Эшитяп-сизми, ўзингиз. 
...Шу кеча... шу кеча Шаҳноза менга... «ёрдам беришга» уринди... Шўрлик Шаҳноз! 
 
КЕРАКЛИ ДАЛИЛ КЕРАКЛИ ПАЙТДА АЙТИЛАДИ 
Комиссар карахт бўлиб уйғонди. Уйғонди эмас, ухладими-йўқми, ўзи билмасди. Туни билан 
алоқ-чалоқ тушлар кўриб чикди. Фенобарбитал ичганидан кейин қулоғи шанғиллаб, кўз ўнгида 
қумдек майда, ялтироқ заррачалар кўрина бошлади. Боши ғувиллаб, энди кўзи илинган эди, 

---

Тушда кечган умрлар (роман). Ўткир Ҳошимов