Microsoft Word tushda kechgan umrlar ziyouz co doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
138
кийимларини ечмай, анҳорга калла ташлабдилар... Мундай қарасам... Қарасам... 
— Ўзингизни босинг... 
— Қарасам, анҳорда сув эмас, сув эмас... қон оқаётган-миш... Рустам акам қон ичида оқиб 
кетибдилар... Рустам акам... Қон ичида... Биласизми, қип-қизил қон ичида... Ишонсангиз... Уйга 
қандоқ етиб келганимни билмайман. Қарасам, уй тўла одам. Милициялар... Қора кийимлилар... 
— Сизга ишонгим келади, синглим... Ишонгим келади-ю... Нега бу гапларни бошида 
айтмадингиз? 
— Қўркдим... Нима қилай, қўрқиб кетдим! 
— Балки бу ёғига очиқ гаплашармиз. Айтинг-чи, бир кун олдин, яъни байрам куни эр-хотин 
жанжаллашганмидинглар? 
— Ҳа... 
— Нима масалада? Ростини айтинг! Тушунаман... Эрингизнинг жахли тез бўлган. Ҳар қалай 
контузия таъсири... Лекин тўғрисини айтинг! Буниси жуда муҳим, биляпсизми, жудаям муҳим... 
Ўртага рашк аралашганмиди? 
— Тушунарли... Эрингиз 11–24 рақамли «Волга»нинг ойнасини нега синдирди? Такрор 
айтаман, фақат тўғри гапиришингизни талаб қиламан! 
— Бола-чақангизнинг роҳатини кўринг! Ёлбораман! У одамни тинч қўйинг! Гуноҳ менда 
бўлса, қамай қолинг! Унга тегманглар! Яқинда уйланади. Сирдош дугонамга уйланади! Бирйўла 
икки бегуноҳнинг уволига қолманг... 
— Айтинг-чи, синглим... Эрингиз жаҳли чиққан пайтларида нормадан чекиниш ҳоллари рўй 
берармиди? Масалан, ўзини идрок этолмай қолиш... Ҳушдан кетиш... 
— Рустам акамни тушларимда кўраман. Ҳар куни кўраман... Нега кетдим? Ўша куни нега 
кетди-и-им? Нега-а-а? 
 
РУСТАМНИНГ ОХИРГИ КУНДАЛИГИДАН 
Еттинчи ноябрдан саккизинчи ноябрга ўтар кечаси 
Менга нима бўлди? Нега ҳаммаёқ қоронғи? Танқда ётибман шекилли... Демак, мина 
портлаган. Болалар қани? Хайриддин! Йўқ... Хайриддин ўлган-ку... Э-ҳа... Бўлди! Коризда 
ётибман. Ана, ёнбош томондан нур тушяпти. Амаллаб силжишим керак.Чиқиб олмасам 
бўлмайди... Биламан, «дух» пойлаб турибди. Қимирладим — отади... Барибир чиқиб кетишим 
керак, қаеримдан яраландим экан? Автоматим нега йўқ? 
...Аста-секин ҳушимга келдим. Қарасам, уйимда эканман. Ташқари эшик очиқ. Остонада 
чўзилиб ётибман. Гавдамнинг ярмиси семон майдончада, ярмиси шолча ташланган 
кавшандозда... Ғира очиқ қолган ичкари эшикдан хира нур тушиб турибди. Амаллаб ўрнимдан 
турдим. Бошим ғувиллайди. Баданим ўт бўлиб ёниб кетяпти. Оёқларим тош боғлангандек оғир. 
Дастурхони йиғиштирилмаган стол устида стаканга солинган шам липиллаб турибди. Ярми 
ёниб бўлибди. Эриган шам қуйқалари стакан ичига оқиб тушибди. Девор тагида чил-чил бўлиб 
ётган чойнак бўлакларини, гиламга ёпишиб қолган чой шамасини кўрдиму бугун рўй берган 
воқеа эсимга тушди. Вужудим бўм-бўш бўлиб қолди... Бўм-бўш... 
Эрталаб ойим келди. Қўлида бир тугун узум: байрам қилиб хабар олгани кепти. Ўзимдан 
хафа бўлиб кетдим. Нега онамни кўргани мен бормайман-да, у келиши керак? Қачон одам 
бўламан! Шаҳноза ош дамлади. Анчагача чақчақлашиб ўтирдик. Дадам «Декабрда свидание 
беради. Рустам албатта келсин», деб ойимга ҳам хат ёзган экан. Тушдан кейин ойим отланиб 
қолди. «Бугун қолақолинг, эртага қудаларингиз ҳам келишмоқчи», деб эр-хотин ҳарчанд 
қистамайлик, кўнмади. Бир хонали каталакда ётиб қолишга ийманди, шекилли. 
— Жон болам, — деди елкамга қоқиб. — Яхши ўтирган экансизлар. Худога шукр, кўнглим 

---

Тушда кечган умрлар (роман). Ўткир Ҳошимов